ପୁରାଣ ବିଳାସ

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ପଟ୍ଟନାୟକ

ଇନ୍ଦ୍ରଜିତ ବଧ

ଗୀତ – ୨

ଗୀତ – ୩

ଗୀତ – ୪

ଗୀତ – ୫

ଗୀତ – ୬

ଗୀତ – ୭

ମନ୍ଦୋଦରୀ ଉକ୍ତି

ଗୀତ – ୯

ଗୀତ – ୧୦

ଆଦ୍ୟ ପ୍ରାନ୍ତ ସ ଅନୁପ୍ରାସ

ଗୀତ – ୧୨

ଗୀତ – ୧୩

ଗୀତ – ୧୪

ଗୀତ – ୧୫

ଗୀତ – ୧୬

ଗୀତ – ୧୭

ଗୀତ – ୧୮

ମହୀରାବଣ ବଧ

ବନ୍ଦନା

ଗୀତ – ୨

ଗୀତ – ୩

ଗୀତ – ୪

ଗୀତ – ୫

ଗୀତ – ୬

ଗୀତ – ୮

ଗୀତ – ୯

ମକରଧ୍ଵଜର ହନୁମାନ ପ୍ରତି କଟୂକ୍ତି

ଗୀତ – ୧୨

ଗୀତ – ୧୩

ଗୀତ – ୧୪

ଚଉପଦୀ

ଗୀତ – ୧୬

ମହୀରାବଣର ପୂର୍ବଜନ୍ମ

ଚଉଦ ଅକ୍ଷରୀ

ଅଷ୍ଟକାଳ ପ୍ରଭାତ

ପ୍ରଥମ ଛାନ୍ଦ

ରାଧାଙ୍କ ଶଯ୍ୟା ତ୍ୟାଗ

ଦ୍ଵିତୀୟ ଛାନ୍ଦ

(ରାଧାଙ୍କ ବେଶବର୍ଣ୍ଣନା)

ନୁହେଁ କ୍ଲେଶ ଭାଷ କିଶୋରୀଙ୍କ ବେଶ, ବର୍ଣ୍ଣନାରେ ଦିଅ ମତି,

କଷ ହେ ବିଦୁଷ ଦୋଷଚୟ ନାଶ, ହୋଇଣ ଏ ରସବର୍ତ୍ତୀ ।

ପାଖରେ ପାଶରେ ନ ନେବ ଯମ, ଶେଷରେ ପାଇବ ବୈକୁଣ୍ଠ ଧାମ ।୧।

ଶୈଳସ୍ତନା ତୈଳ ଲଗାଇ ଶୈବାଳ କେଶକୁ ଶାମଳି ଦେଲେ

କୃଷ୍ଣଫଣୀ ଜିଣି ବେଣୀ ସଜାଡ଼ିଲେ, କୃଷ୍ଣେ କିଣି ନେବ ଭଲେ

ନାକରା ନ ଦିଶେ ସୁନାକାକରା, କେତକି କେତକୀ ପରାଏ ତ୍ଵରା ।୨।

ଇନ୍ଦୁ ନିଭାନନେ ସିନ୍ଦୂର ବିନ୍ଦୁଟି ଦେଲେ ବଂଧୁକ-ଅଧରା,

ଉଜ୍ଜଳ ନୟନେ କଜ୍ଜ୍ଵଳ ଗାରଟି ଭୁରୁ ଚାପେ ଶର ପରା,

ସିନ୍ଧୁଫଳ ଦେଲେ ନାସାରେ ରଞ୍ଜି, ମଧୁପକୁନ୍ତଳା ମଧୁରେ ଗଞ୍ଜି ।୩।

କର୍ଣ୍ଣେ କର୍ଣ୍ଣଫୁଲ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ତ ଅମୂଲ୍ୟ ବର୍ଣ୍ଣନା କି ପ୍ରୟୋଜନ,

ମାକରିଆ ରିଙ୍ଗ ଦୁଲ ସଙ୍ଗେ ତୁଲ ନାହିଁ ତ ଭୂଷଣମାନ

ପାଟକ କୁଳରେ ହାଟକ ଗାତ୍ରୀ ତାଟଙ୍କ ଝଟିତ ଖଞ୍ଜିଲେ ତିଥି  ।୪।

ହନୁରେ ମକରୀ କରି ଦେଲେ କରୀଗମନା ତାଙ୍କର ଖରେ,

ଅଙ୍କୁ ନୟନରେ କୁଙ୍କୁମର ଚିତ୍ର ପତ୍ର ପ୍ରତୀତ ଲେଖିଲେ,

ଆନ ବର୍ଣ୍ଣନାରେ କି ବା ମାଧୁରୀ, ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଏଇ ବେଶକାରୀ ।୫।

କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଶଯ୍ୟା ତ୍ୟାଗ

ବସି ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ କଷିବ ଚିତ୍ତରେ

ରସିକ ସନ୍ଥ ମହନ୍ତ ରସ ଏ ଚରିତରେ । (ଘୋଷ)

ଯଶୋଦା କୃଷ୍ଣ ଶୟନ ମନ୍ଦିର ଦ୍ଵାରେ ବହନ

ଡାକ ଦେଲେ ଆରେ ଉଠ ଉଦୟ ହେଲେ ତପନ

ମଠ କରୁ କେତେ

ବଳରାମ ସହ ଗୋଠେ ଗୋପସୁତ ଉପସ୍ଥିତ ଘର-ଭିତରେ ।୧।

କାକପିକ ଦେଲେ ଡାକ କପୋତ କରଇ ଶୋକ

ଶୁକସାରୀ ପଢ଼େ ଶ୍ଲୋକ ଏକତ୍ରିତ ଚକ୍ରବାକ

ମୂକ ଯେ ପେଚକ

ଚୌର ଭଦ୍ରଲୋକ ହୋଇ ପହିଜ କରନ୍ତି ଲୋକଙ୍କ ଅଗ୍ରତରେ ।୨।

କବାଟ ଫିଟାଇ ରାଣୀ ରୋହିଣୀଙ୍କି ଡାକି ଆଣି

ଦେଖାଇ କହନ୍ତି ବାଣୀ ଦେଖ ମୋର ନୀଳମଣି

ରାଧା ଠାକୁରାଣୀ

ନିଜ ଶାଢ଼ୀ ଆଣି ପିନ୍ଧେ କେମିତି କେଜାଣି ସନ୍ଦେହ ମୋ ଅନ୍ତରେ ।୩।

ଶଯ୍ୟା ତେଜିଣ ଗୋକୁଳ ମୁଖେ ଆମଞ୍ଚିଲେ ଜଳ

ଦନ୍ତ ମାର୍ଜନ ତତ୍‌କାଳ ଏବିଧି ସାରି ସକଳ

ଶ୍ରୀ ମଧୁ ମଙ୍ଗଳ

ବସନ୍ତ, କୋକିଳ, ଦାମ, ସୁଦାମ, ସୁବଳ, ଦାମୋଦର ସଂଗତରେ ।୪।

ଦୋହନ ସାରି ମୋହନ ଗୃହେ ପ୍ରବେଶ ବହନ

ସୁଗନ୍ଧ ତୈଳ ମର୍ଦ୍ଦନ ହୋଇଣ ବଂଶୀବଦନ

ବନକୁ ଗମନ

ଯଥାବିଧି ସ୍ନାନ ସାରି ପ୍ରବେଶିଲେ ଝୀନବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ସତ୍ଵରେ ।୫।

ପୂର୍ବରୁ ଯଶୋଦା ଗୋଇ କୁନ୍ଦଲତାକୁ ପଠାଇ

ରାଈଙ୍କି ଆଣିଲେ ରାଇ ରନ୍ଧନ ସାମଗ୍ରୀ ଦେଇ

କହିଲେ ବୁଝାଇ

ପାକ କର ଯାଇ କହେ ଗୋକୁଳାନ୍ଦନ ପଟ୍ଟନାୟକ ଗୀତରେ ।୬।

ରାଧାଙ୍କ ରନ୍ଧନ ବିଧି

ଶ୍ରଦ୍ଧାମନେ ମେଧାବୀ କର ସନ୍ଧାନ

ନନ୍ଦ-ମନ୍ଦିରେ ରାଧା-ରନ୍ଧା ବିଧାନ

ପ୍ରଧାନ ଜନମାନଙ୍କୁ ସୁଧା ସମାନ

ସିଧା ସିଧା ସ୍ଵର୍ଗକୁ କରିବ ଗମନ ।

ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥା ଯାଙ୍କର ତାଙ୍କୁ ଏ ସୁରୁଚିର

ଅଧାପାଠୁଆଙ୍କୁ ଏ ଅନ୍ଧାର ପରକାର ।

ବାଧା ଦେବନି କେବେ ମେଧା ହେବ ନିକର

କ୍ଷୁଧା ପିପିସା ନ ଲାଗିବ ଶ୍ରବଣ କର ।

ଉଦ୍ଧାର ହେବ ଭବୁ ବହନ ।୧।

କ୍ଷୀରି କ୍ଷୀରିଶା ଖେଚେଡ଼ି ବିବିଧ ଅନ୍ନ

ନାରିକେଳ ସରି ସରି ଭିତରେ ଜାଣ ।

ଦ୍ରବ୍ୟ ଲବଙ୍ଗ କେତେ ଦ୍ରାକ୍ଷା ସଂଖ୍ୟାନୁପାତେ

ଗବ୍ୟ ହବ୍ୟ ମିଶ୍ରିତ ସମ୍ଭବ ପରକାରେ ।

ହେଜ ହେ ତେଜପତ୍ର ପଡ଼ି ବଡ଼ି ତହିଁରେ

ପୟହୀନ ପାୟସ କେବଳ ଯେ ପୟରେ ।

କର୍ପୂରର ମୂର୍ଚ୍ଛନା ରହିଅଛି ତହିଁରେ

ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ପତ୍ରର ବାସ ମହକଭରେ ।

ସୁରୁଚିରେ ସମ୍ପାଦି ଏମାନ ।୨।

ନାକରା ନୁହେଁ କାକରା ମାଣ୍ଡୁକା ଘେନ

ଗୁଡ଼, ଘିଅ, କ୍ଷୀରିଶା, ଆରିସା ପ୍ରମାଣ ।

ରାବେଡ଼ି ଛେନାଖଇ ପୁଡ଼ିଆ ମାଠପୁଳି

ଛେନାମଣ୍ଡା ନକ୍ଷତ୍ର ଏଣ୍ଡୁରି ସରପୁଳି ।

ଛୁଞ୍ଚିପତ୍ର, ଚତାଉ, ପୁରି, ସରୁ ଚକୁଳି

ବରା, ପକୁଡ଼ି ଆଦି ଖଜା ଭଳିକି ଭଳି ।

ଗଜା, ଅମାଲୁ, ମାଲପୁଆ ପାରେ କି କଳି

ଟିକାଏ ନୁହେଁ ଆଟିକାଏ ଗୋଟିକା କରି

ଅଧାମ ନୁହେଁ ମଧ୍ୟ ସମାନ ।୩।

ମଗଜ ଲଡ଼ୁ ଖୁରୁମା ପାରିଜାତକ

ସୀତାଭୋଗ ଡାଳିମ୍ବ ଜିଲାପି ଯାକ ।

ଜଗନ୍ନାଥ ବଲ୍ଲଭ, ମାଣ୍ଡୁଆ, ରସାବଳୀ

ଜେନାମଣି ବୁନ୍ଦିଆ, ରଙ୍ଗେ ଭଳି ଭଳି ।

ମୋହନ ଭୋଗ କଲେ ମୋହନଭୋଗ ଭଳି

ସୁପକ୍ଵ କରି ସିଦ୍ଧ କଲେ ସେ ନବବାଳୀ ।

ବଢ଼ି ହେଲା କଟରା ଥାଳିଆ ସୁନାଥାଳୀ

ଆସନ ପରେ ଯାଇ ବସିଲେ ବନମାଳୀ ।

ପାଶେ ବସି ଯଶୋଦା ଚିହ୍ନାନ୍ତି ଭଳି ଭଳି

ଦୀନ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ରଚନ ।୪।

କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଭୋଜନ

ନନ୍ଦରାଣୀ ଭଣିଲେ ଧନମାଳି ରେ

ବସି ଭୋଜନ କର ବନମାଳୀ ରେ । (ଘୋଷ)

ମୁଗ, ମସୁର, ହରଡ଼, ବୁଟ ଡାଲିରେ

ମରିଚ ପାଣି କରିଛି କଦଳୀରେ ।

ଲେଉଟିଆ କୋଶଳା ଚାଖ ଶାଗଭଜାରେ

ମହୁର ବେସର ଏ ଇଚ୍ଛା ତୋ ଆମ୍ବିଳରେ ।

ଛେନାବରା ତିଅଣ ରଖିଛି ଯତନରେ

ସନ୍ତୁଳିତ ନ ହେବ ଏ ଶୁଦ୍ଧ ସନ୍ତୁଳାରେ ।

ଲେମ୍ବୁ, ଆମ୍ବ, କମଳା ଶ୍ରଦ୍ଧା ତୋର ଆଚାରେ

ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ବସି ଭୁଞ୍ଜ ହେଉଥିବ ଭୋକ ରେ ।

ଏ ଅଟଇ ଗୋଳିଆ ଗୋଳି ରେ ।୧।

ଘୃତରେ ଭଜା ହୋଇଛି ଭଳି ଭଳି ରେ

ଗୋଟି ଗୋଟେ କେ କରିପାରିବ କଳି ରେ ।

କଅଁଳ ବରଗଡ଼ା ଅସାଢ଼ୁଆ ପାକଳ

ଖଡ଼ା, ସଜନା ଛୁଇଁ, ବାଇଗଣ କୋମଳ ।

କଡ଼ିକିଆ, କାଙ୍କଣ, ଖମ୍ବାଳୁ କନ୍ଦମୂଳ

କରବା, ସାରୁ, ଭଲ ଓଲୁଅ, ରମ୍ଭାଫଳ ।

ଜହ୍ନି, ଭେଣ୍ଡି, ଝୁଡ଼ଙ୍ଗ, କଲରା ଯେ ପୋଟଳ

ଲେଉଟ ଲଙ୍କା ମରିଚ ଯେ କଖାରୁ ଫୁଲ ।

ସାକରକନ୍ଦ ରସାବଳୀ ରେ ।୨।

ଭୋଜନ ଆଚମନାନ୍ତେ ନାଗବଲ୍ଲୀ ରେ

ଭୁଞ୍ଜ ଶୟନ କରିଲେ ତୂଳି ତଳ୍ପରେ ।

ରାଧା ମଞ୍ଚାଳି ପାଦ କୃଷ୍ଣ ଯାଆନ୍ତେ ନିଦ

କବାଟ ଦେଇ ପୁରୁ ବାହର ମନ୍ଦମନ୍ଦ ।

ବୃଷଭାନୁ ତନୁଜା ଭୁଞ୍ଜି ତନୁ ପ୍ରମାଦ

ଯାବଟକୁ ଚଳିଲେ ରାଇ ହୋଇ ଆନନ୍ଦ ।

ପ୍ରାତଃକାଳ ଲାଳା ଏ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁଧୀବୃନ୍ଦ

ସାଧୁଜନେ ମିନତି କରେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ

ଗୋପଦାଣ୍ଡ ମଣ୍ଡପ ଧୂଳିରେ ।୩।

କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଗୋପ ବାଳକଙ୍କ ଆହ୍ଵାନ

ଦ୍ରବିଯିବ ପାତକ   କବି ପଣ୍ଡିତ ଯାକ

ସବିତାସୁତରେ ଶ୍ରବଣ କର

ଅବଧାନ ସହିତ   ଅବିଧାନ ରହିତ

ଅଭିଧାନ ସଂଯୁକ୍ତ ଏ ଗୀତବାର ।୧।

ଗୋପ ବାଳକବୃନ୍ଦ   ଆନନ୍ଦମନେ ନନ୍ଦ-

ମନ୍ଦିରେ ପରବେଶ ପୂର୍ବାହ୍ଣର

ଉଠ ଉଠ କହ୍ନାଇଁ   ଗୋଠକୁ ଯିବା ପାଇଁ

ମଠ ନ କର ହେଲାଣି ଉଛୁର  ।୨।

ରାଣୀ ଭଣିଲେ ଜାଣି   ଶୁଣ ରେ ନୀଳମଣି

ଗୋରୁ ଜଗିବା ନାହିଁ ଦରକାର

ଡରୁଥାଉ କିଞ୍ଚିତେ   ଘରୁ ଯିବୁ କି ଚିତ୍ତେ

ଥରୁଅଛି ମୋ ହୃଦ ବାରମ୍ବାର  ।୩।

ମୁଁ ତ କହିଲି ମାତ   ଜାଣୁନାହୁଁ କି ତୁତ

ଅଟଇ ଜୀବିକା ତ ସେ ଆମ୍ଭର

କହେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ   ରାଣୀଙ୍କ ପ୍ରତିବାଦ

ଆନ ଗୀତରେ କରିବ ପ୍ରଚାର  ।୪।

ବନଗମନକୁ ଯଶୋଦାଙ୍କ ବାରଣ

ଏକୋଇର ବଳା ଆରେ ମୋ ବିଶିକେଶନ

ନୟନ ପିତୁଳା ରେ ଧନ ଜୀବର ଜୀବନ

ବନେ ନ ଯା’ ନ ଯା’

ତୋ ବାପ ତ ଏ ଗୋପର ରଜା ରେ

କି ବୋଲିବେ ଏ ଗୋପ ପରଜା ରେ ।୧।

ହିଂସା କରେ କଂସାସୁର ନିଶି ଦିବସରେ

ଭାବି ଭାବି ତାହା କଥା ମୋ ଦିନ ନ ସରେ

ବନେ ନ ଯା’ ନ ଯା’

କଂସଦୂତେ ହେଉଥାଉ ଖୋଜା ରେ

ହାବୁଡ଼େ ପଡ଼ିଲେ ଦେବେ ସଜା ରେ ।୨।

ଯମର ସମାନ ଭୟ ପାମର ଦୈତ୍ୟକୁ

ସୁମରଣା କଲେ ପାଏ ମରଣ ବ୍ୟଥାକୁ

ବନେ ନ ଯା’ ନ ଯା’

ଜାଣି ନାହୁଁ ଗୋରୁଚରା ସଜା ରେ

ଘରେ ବସି ସୁଖେ କର ମଜ୍ଜା ରେ ।୩।

ଦଣ୍ଡେ ନ ଦେଖିଲେ ପିଣ୍ଡେ ନ ରହେ ଜୀବନ

ଦାଣ୍ଡେ ଚାହୁଁଥାଏ ଚାଣ୍ଡେ ଘାଣ୍ଟିହୁଏ ମନ

ବନେ ନ ଯା’ ନ ଯା’

ମନା ମାନ ଦେବି ଲଡ଼ୁ ଖଜା ରେ

ରଖୁଆଳ ଅଛି ମୋର ଖଞ୍ଜା ରେ ।୪।

ମନାକୁ ନମାନି କୃଷ୍ଣ ବନକୁ ଯିବାକୁ

ଅଳିକଲେ ବଳି ବଳି ଚଳି ଜନନୀଙ୍କୁ

ବନବେଶ ରସ

ଶୁଣନ୍ତେ ତ୍ରିତାପ ହେବ ନାଶରେ

ନଧର ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଦୋଷରେ ।୫।

କୃଷ୍ଣଙ୍କ ବେଶ ଓ ବନଗମନ

ରତ୍ନ ପଲଙ୍କରେ ବସାଇ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ବେଶ କଲେ ନନ୍ଦରାଣୀ

ସୁନା ପାନିଆରେ ଶାମଳି କେଶକୁ ପକାଇଦେଲେ ସେ ବେଣୀ ।

ମୟୂରଚନ୍ଦ୍ରିକା ଖଞ୍ଜିଲେ ଶିରେ

ମନ୍ଦ ମରୁତରେ ଦୋହଲେ ଧୀରେ ।୧।

ଗୋରୋଚନା ଚିତା ଚିନ୍ତାମଣିଙ୍କର ଚିତାରେ ଦେଲେ ବହନ

ପୀତାମ୍ବର ପାଟ କୁଞ୍ଚି ପିନ୍ଧାଇଲେ ଜଡ଼ିଛି ଅଷ୍ଟ ରତନ

ବେନି ଚରଣରେ ଦେଲେ ନୂପୁର

ବାହୁରେ ବାହୁଟି କି ମନୋହର  ।୨।

ଗୁଞ୍ଜମାଳ କୁଞ୍ଜବିହାରୀଙ୍କ ବକ୍ଷେ ଖଞ୍ଜରେ ଦେଲେ ଲମ୍ବାଇ

କଟିରେ ଘଣ୍ଟି ଘାଗୁଡ଼ି ବାନ୍ଧିଦେଲେ ନାସାରେ ବସଣି ଦେଇ ।

ଭାଲେ ଭଲେ ଦେଲେ ଚନ୍ଦନବିନ୍ଦୁ

ନିନ୍ଦୁଅଛି ସେ ତ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଇନ୍ଦୁ  ।୩।

ଆଣି ଶିଙ୍ଗାବେତ ଦଧିଗୁଡ଼ ଭାତ ବେନୁ ଦେଲେ ନନ୍ଦରାଣୀ

ଗୋରୁ ପଲ ଘେନି ଗୋପାଳଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ବାହାରିଲେ ଯଦୁମଣି

ମଧ୍ୟରେ ବିଜୟ କଲେ ଗୋବିନ୍ଦ

ଚାରିପାଶେ ଗୋପବାଳକ ବୃନ୍ଦ  ।୪।

ବଜାଇ କାହାଳୀ ମୁରଲୀ ଗୋପାଳ ବାଳକେ କରନ୍ତି ନୃତ୍ୟ

ସାତପାଞ୍ଚ ମିଳି ବାଡ଼ିଖେଳ କରି ଗାଉଛନ୍ତି କେହି ଗୀତ ।

ଗଉଡ଼ ବାଳକ ଦଉଡ଼ି ଯାଇ

ଲଉଡ଼ି ଧଇଲେ ଘଉଡ଼ି ଗାଈ  ।୫।

ହମ୍ବାରଡ଼ି କରି ଉଡ଼ାଇଲେ ଧୂଳି ଆଗେ ଧେନୁ ପଛେ ବତ୍ସା

ବାଳ ବୃଦ୍ଧ ଯୁବା ମହୀରେ ଦେଖନ୍ତି ଘର ପଡ଼ିଅଛି ଚୁଚ୍ଛା ।

ସେ କାଳରେ ଶୋଭା କେ ପାରେ କହି

ନିଜେ ଅନୁଭବ ଯେ କରିନାହିଁ  ।୬।

ଯାବଟେ କିଶୋରୀ ଗବାକ୍ଷ ମାର୍ଗରେ କୃଷ୍ଣରୂପ ବିଲୋକିତ

ପ୍ରାବୃଟେ କଦମ୍ବ ସୁମନ ପରାଏ ଅପଘନ ପୁଲକିତ ।

ଲଳିତା ସଖୀରେ କହନ୍ତି ଗିର

ବିରହ ଜ୍ଵରରେ ଥରେ ଶରୀର  ।୭।

ଶ୍ୟାମରୂପ ଦେଖି ଟାଣ ଭାଙ୍ଗେ ସଖୀ କାମ ମାରେ ଶର ଯୋଖି

ଯେତେ ଦେଖିଲେ ବି ନବଘନ ରୂପ ନୟନେ ରହଇ ଲାଖି

ଅପାଙ୍ଗେ ସଙ୍କେତ କରି ଗୋବିନ୍ଦ

ବନେ ଗଲେ କହେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ  ।୮।

ନୌକା ବିଳାସ

ଗୀତ – ୧

କ୍ଷେତ୍ର ଶ୍ରୀ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେ

ହରି ବିଜୟ ନୀଳ କନ୍ଦର

ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ରୂପେ ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ

ଘେନି ଭଗିନୀ ସୋଦର । (ଘୋଷ)

ସତ୍ୟେ ବଳବନ୍ତ ଦୈତ୍ୟ ବଳି ବିତ୍ତ

ହରିଥିଲେ ଯେ ପାଦର

ସ୍ତମ୍ଭରୁ ବାହାରି ହିରଣ୍ୟ ବିଦାରି

ଦୁଃଖ ଦେଖି ପ୍ରହ୍ଲାଦର……କ୍ଷେତ୍ର……..

ଦ୍ଵାପରେ ଗୋପରେ ମାନବ ରୂପରେ

ଏ ତ ନନ୍ଦନ ନନ୍ଦର

ପ୍ରଭୁ ଦାମୋଦର ଶ୍ରୀ ଶ୍ୟାମ ସୁନ୍ଦର

କଲେ ବହୁତ ହୁନ୍ଦର……କ୍ଷେତ୍ର…..

ଯେତେ କଉତୁକ କଲେ ତହୁଁ ଏକ

ପ୍ରକାଶିବି ପ୍ରବନ୍ଧର

ବୈନତେୟ ଧ୍ଵଜ ଚରଣେ ମିନତି

ଦୀନ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦର-------କ୍ଷେତ୍ର----

ଗୀତ – ୨

ବ୍ରଜ ଉପାସକ-ବ୍ରଜ ମଜ୍ଜି ଏ ରସରେ

ବସି ସ୍ଥିର ମାନସରେ

ତେଜ ବ୍ୟାଜ ଭଜ ନନ୍ଦାତ୍ମଜ ହରଷରେ

ରୋଜ ନିଶିଦିବସରେ, ରୋଜ ନିଶି ଦିବସରେ ।୧।

ଗୋପରେ ନାନା ରୂପରେ କଲେ ଯେ ରହସ୍ୟ

ନଟକୁଟିଆ ଗୋପେଶ

ସନ୍ଥ ବ୍ୟକ୍ତି ଗ୍ରନ୍ଥେ ଲେଖିଛନ୍ତି ତା ଅବଶ୍ୟ

କହି କେ ପାରିବ ଶେଷ ।

ତହୁଁ ଏକ ଲୀଳା ନାମ ନୌକା ବିଳାସ

ଅଟେ ସେ ରସ ସରସ ।୨।

ଗୁରୁ ବୈଷ୍ଣବ କୃପାରେ କରିବି ପ୍ରକାଶ

ମୋର ନ ଧରିବ ଦୋଷ,

ସାଗର ଲଂଘିବା ପାଇଁ କରିଛି ସାହସ

ମୋହ ପକ୍ଷେ ବଡ଼ କ୍ଳେଶ

କହଇ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଚିନ୍ତି ଗୁରୁଈଶ

ଶୁଣି ମନ ହେବ ତୋଷ

ଭଜ ଗୁରୁଈଶ, ଭଜ ଗୁରୁଈଶ, ଦୁରିତ ତୁରିତ ନାଶ ହେବ ଅନ୍ତେ

ବଇକୁଣ୍ଠ ହେବ ବାସ ।୩।

ଗୀତ – ୩

ଦିନେ ଗୋପ ଗୋପାଳୁଣୀ ପ୍ରଭାତୁ ଗାଧୋଇ

ଦଧିଭାଣ୍ଡ ଖୁଆଦଣ୍ଡ ଘେନି ସଜ ହୋଇ

ଦଧି କରନ୍ତି ମନ୍ଥନ,

ସିନ୍ଧୁନାଦ ପ୍ରାୟେ ଶୁଭୁଅଛି ଗରଜନ, ଦଧି କରନ୍ତି ମନ୍ଥନ ।୧।

ଦଶ ପଚାଶ ସତୁରି ଏକ ଶତ ଖୁଆ

ବୁଲୁଛି ସବୁରି ଘରେ ହୁଏ ଦଧିମୁହାଁ

ସବୁ ଗୋପାଳ ନାୟିକା

କୃଷ୍ଣ କୀର୍ତ୍ତନ କରନ୍ତି ବସି ସୁରସିକା, ସବୁ ଗୋପାଳ ନାୟିକା ।୨।

କେ ବୋଲଇ ଘରେ ପସି ଦରାଣ୍ଡଇ ଶିକା

କିଛି ନ ଦେଖିଲେ ମନ ପଡ଼ିଯାଏ ଫିକା

ବଡ଼ ଦୁଷ୍ଟ ସେହି ଟୋକା

ଯଷ୍ଠି ଧରି ପିଟି ଚୁନା କରଇ ଆଟିକା, ବଡ଼ ଦୁଷ୍ଟ ସେହି ଟୋକା ।୩।

ଠିଆ ଠାଣି ବେନିପାଣିର ତ ତିନିବଙ୍କା

ଦେଖିଲେ ନୟନ ମନ ହରେ ବଂଶୀଫୁଙ୍କା

ଯୁବତୀର ରତି ରଙ୍କା

ଘୋର ଜଙ୍ଗଲକୁ ତାର ନ ଥାଏଟି ଶଙ୍କା, ଯୁବତୀର ରତିରଙ୍କା ।୪।

ଗାଳି ନିନ୍ଦା ଅପବାଦେ ନଥାଏ ତା ଧୋକା

ଦିନେ ରାତି ଅଧେ ବଂଶୀନାଦେ କଲା ଡକା

ଶୁଣି ହେଲି ମୁଁ ତାଟକା

କେଶ ବାସ ଅସମ୍ଭାଳ ପଳାଇକି ଏକା, ଶୁଣି ହେଲି ମୁଁ ତାଟକା ।୫।

ସେ ନନ୍ଦନନ୍ଦନ ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ଗିରିଟେକା

ସତେ କି ସେ ପର୍ବତଟା ହେଲା ତାକୁ ଟେକା

ଇନ୍ଦ୍ର ହୋଇଗଲା ବୋକା

ଚିରି ପକାଇଲା ଗିରିଧାରୀ ଧରି ବକା, ଇନ୍ଦ୍ର ହୋଇଗଲା ବୋକା ।୬।

ଯମୁନା ନଦୀକୁ ଗଲେ ଦେଖି ଏକୁଟିଆ

ବଳେ ଧରିନିଏ ବନେ ସେ ନଟକୁଟିଆ

ନୀପମୂଳେ ହୋଇ ଠିଆ

କେବେ କେବେ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ସେ ପାଣିମାଠିଆ, ନୀପମୂଳେ ହୋଇ ଠିଆ ।୭।

କୃଷ୍ଣଗୁଣ କୀର୍ତ୍ତନ କରିଣ ଗୋପବାଳୀ

ମଥୁରା ଯିବାକୁ ବେଶ ହେଲେ ଭଳି ଭଳି

ତାଙ୍କ ଶ୍ରୀଚରଣ ଧୂଳି

ଲାଗୁ ପାତକୀ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦର ମଉଳି, ତାଙ୍କ ଶ୍ରୀଚରଣ ଧୂଳି  ।୮।

ଗୀତ – ୪

ଗୋପୀମାନେ ଗୋପପୁରେ ଡକାଡକି

ଦଧି ମନ୍ଥନ ସାରି ବହନ ବ୍ରଜାଙ୍ଗନା ହୋଇ ତୋଷ ଗୋ

ଘେନି ପସରା ଯିବ ମଥୁରା ଦହି ବିକି ଯିବା ଆସ ଗୋ

କେ ବୋଲେ ଚଣା ମୁଣ୍ଡାଅ ବଣା କେତେ ହେଉଅଛ ବେଶ ଗୋ

ଆଗେ ମହୁଲ କର ତଉଲ ବେଳ ତ ହେଉଛି ଶେଷ ଗୋ

ବେଏଗି ଉଠ ନ କରି ମଠ ଖରାରେ ପାଇବ କ୍ଳେଶ ଗୋ

ହେଲାଣି ବେଳ ଯିବା ଚଞ୍ଚଳ (ଯେବେ) ହାବୁଡ଼େ ପଡ଼ିବ କୃଷ୍ଣ ଗୋ

ଫିଙ୍ଗିଣ ଟେକା ଭାଙ୍ଗି ଆଟିକା କରିଦେବ ସବୁ ନାଶ ଗୋ

କରିବ ପୀତ ପଟ କପଟ ନାହିଁ ତାକୁ ବିଶ୍ଵାସ ଗୋ

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଭାବେ ଗୋବିନ୍ଦ ଶ୍ରୀପଦଦ୍ଵନ୍ଦ୍ଵ-ସାରସ ଗୋ

ପଦାରବିନ୍ଦ, ପଦାରବିନ୍ଦ

ଭଜ ରେ ମାନସ ବିପଦ ଛେଦ, ପଦାରବିନ୍ଦ, ପଦାରବିନ୍ଦ

ନନ୍ଦନନ୍ଦନ ଶ୍ରୀ ପଦାରବିନ୍ଦ ।

ଗୀତ – ୫

କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଚିନ୍ତା

ଗୋପୀଙ୍କର ମନ ମଦନମୋହନ ଜାଣି ବିଚାରିଲେ ମତି

ନିନ୍ଦି ବନ୍ଦି ମୋତେ ଇନ୍ଦୀବରନେତ୍ରେ, ଦହି ବିକି ଯାଉଛନ୍ତି, ସେ ଗୋଇ

ମୋହ ଗୁଣ କୁହାକୋହି ହୋଇ, ସେ ଗୋଇ

ଦହି ପସରା ମୁଣ୍ଡରେ ଥୋଇ, ସେ ଗୋଇ ।୧।

ଡରି ହରିଣାକ୍ଷୀ ମୋ ହୁରୁଜୁରିକି ଯାଉଛନ୍ତି ପରା ଲୁଚି

ବରଜିଲେ ମୋତେ ସେ ବର ବରନା, ମୁହିଁ କି ପାରିବି ମୁଞ୍ଚି, ସେ ଗୋପେ

ଜାତ ହୋଇଛନ୍ତି ପୂର୍ବ ତପେ,ସେ ଗୋପେ

ମୁଁ ତ ବନ୍ଧା ତାହାଙ୍କର ରୂପେ, ସେ ଗୋପେ ।୨।

ବଳିବାକୁ ମୋତେ ବଳି ଶୋଭିନିଏ, ଢାଳିଛନ୍ତି ପରା ମତି,

ଶୁଝିବି ସୁଝୀନବସନାଙ୍କୁ ଏବେ ବୁଝିବେ ମୋ କରାମତି, ସେ ବାଳା

ଗୋପେ ଜାତ କରିବାକୁ ଲୀଳା, ସେ ବାଳା

କିମ୍ପା କରିବା ତହିଁରେ ହେଳା, ସେ ବାଳା ।୩।

ଭାବକୁ ନିକଟ ଅଭାବକୁ ଦୂର, ନାମ ଭାବ-ବିନୋଦିଆ

ଭକ୍ତ ଭାବେ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି ମୁଁ ସଦା

ତୁନି ରହିବି ମୁଁ କୁଆଁ, ସେ ବାଟେ

ହାଟକାଙ୍ଗୀଙ୍କି ଯମୁନାଘାଟେ, ସେ ବାଟେ ।୪।

ଦୁଃଖ ସୁଖ କୁହାକୋହି ହୋଇ, ଦହିପସରା ମୁଣ୍ଡରେ ଥୋଇ

କେହି ଗୋପଗୋଇ କୃଷ୍ଣଗୁଣ ଗାଇ ଯମୁନା କୂଳରେ ହୋଇ, ସେ ନଦୀ

ଦେଖାଗଲା ହେଲା ପରି ବୁଦ୍ଧି, ସେ ନଦୀ

ଦେଖି ହଜିଗଲା ତାଙ୍କ ବୁଦ୍ଧି, ସେ ନଦୀ  ।୫।

ଉଦା କଦା ମାଡ଼ି ବହିଯାଏ ନଦୀ ଘୁଉ ଘୁଉ ଗରଜନ

ସାପ, ବେଙ୍ଗ, ମାଛ, ମଗର, କଇଁଛ, କେ କରିପାରେ ଗଣନ, ସେ ଫେଣ

ଦେଖି ପିଣ୍ଡୁ ଛାଡ଼ିଯାଏ ପ୍ରାଣ, ସେ ଫେଣ

ଗୋପୀ ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି ମନ, ସେ ଫେଣ ।୬।

ଭାବନା କରିଣ ଗୋପାଳ-ଭାବିନୀ ବସିଲେ ଯମୁନା-ତଟ

ନାବିକ ରୂପରେ ନାବ ବୋହି ତେଣେ ବାହାରିଲେ ପୀତପଟ ସେ ପଦ

ଖଣ୍ଡି ପାରଇ ସର୍ବ ବିପଦ, ସେ ପଦ

ତେଣୁ ଭାବୁଛି ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ, ସେ ପଦ

ଧ୍ୟାୟି ଗୋବିନ୍ଦ ପଦାରବିନ୍ଦ ସେ ପଦ ।୭।

ଗୀତ – ୬

ନାବିକ ବେଶେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ

ଆସ କିଏ ହୋଇବ ପାରି,

ମୁଁ ଅଟେ ଭଲ ନାଉରୀ, ହୋଇବ ପାରି । (ଘୋଷା)

ଅତି ଦମ୍ଭ ମୋହରି ଡଙ୍ଗା, ତଳି ତାର ନୁହଁଇ ଭଙ୍ଗା

ମଝିରେ ସେ ନ ଦେବ ଦଗା

ନ ବୁଡ଼ିବ ଯେତେ ହେଲେହେଁ ଭାରି, ହୋଇବ ପାରି ।୧।

ଏହିମାତ୍ର ମୋର ବେଉସା, ନ ନିଅଇ ଏକ ପଇସା

ଯିଏ ମୋତେ ଖୋଜେ କେବଳ, ମୁହିଁ ତାର ହୁଏ ଭରସା

ଅନ୍ୟ ପ୍ରତି ଶ୍ରଦ୍ଧା ନାହିଁ ମୋହରି, ହୋଇବ ପାରି  ।୨।

ଧନ ଦେଲେ ନ ଚାହେଁ ମୁଖ, ମନ ଥିଲେ ନ ଛାଡ଼େ ପାଖ

ଭାବେ ବଶ ହୋଇ, ନାବରେ ବସାଇ

ଭବ ଯାତନାରୁ ପାରେ ଉଦ୍ଧାରି, ହୋଇବ ପାରି ।୩।

ମହାପାପୀ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ, ନ ଭଜିଲା ଶ୍ରୀ ପଦ୍ମପାଦ

ଅନ୍ତକାଳେ ଅନ୍ତକର ଦଣ୍ଡ ଛେଦ

ନିଅ ନିଜପାଶେ କରୁଣା କରି, ହୋଇବି ପାରି ।୪।

ଗୀତ – ୭

ଗୋପୀଙ୍କ ଭାବନା

ଗୀତ ଶୁଣି ବଲ୍ଲଭ ରମଣୀମାନଙ୍କର

ଚିତ୍ତ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୁଏ, କରନ୍ତି ବିଚାର

ଧର୍ମ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଅଛି କୈବର୍ତ୍ତ ଟୋକାଟି

ପୂରନ୍ତା ନଈରେ ଘେନି ବୁଲେ ନଉକାଟି

ତା କହିବା କଥାରୁଟି ପଡ଼ୁଅଛି ଜଣା

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପାରି କରୁଅଛି ଏ ମାଗଣା

ପଇସା କଉଡ଼ିରେ ତ ନାହିଁ ୟାର ଲୋଭ

ମାହାଳିଆ ପାରି ହେବା, କର କିମ୍ପା କ୍ଷୋଭ

ପାଖକୁ ଡାକ ତାହାକୁ କରି ଟେକାଟେକି

ପାର ହୋଇ ମଥୁରାକୁ ଯିବା ଦହି ବିକି ।

ଡାକ ଡାକ ଗୋ ସହି;

ଆମ୍ବିଳ ହୋଇ ଯାଉଛି ଦହି, ଡାକ ଡାକ ଗୋ ସହି

କି ପ୍ରୟୋଜନ ଏ ସ୍ଥାନେ ରହି, ଡାକ ଡାକ ଗୋ ସହି ।

ଗୀତ – ୮

ତରାଇ ଫେରାଇ ଆଣ ତରିକି ରେ,ତରାଇ

ଦହି ବିକିବାକୁ ଯିବୁ ମଥୁରାକୁ ଦେଖି ଡରୁଛୁ ବାରିକି ରେ, ତରାଇ

ଜଳ ତ ପ୍ରବଳ ଅବଳାଙ୍କ ବଳ, ତହିଁ ଯିବୁ ପହଁରିକି ରେ ? ତରାଇ

ଥରେ ମାତ୍ର ଦୟା କର ଆରେ ବାୟା, ଆମ୍ଭ ଗୋପ ଆଭୀରୀଙ୍କି ରେ, ତରାଇ

ତୋହର କୁଶଳ ସକାଶେ ସକଳ, ଜଣାଇବୁ ଶ୍ରୀହରିଙ୍କି ରେ, ତରାଇ

ବହୁତ ସୁକୃତ ଅର୍ଜିବୁ ରେ ସୁତ ଦୟା କଲେ ଏ ନାରୀଙ୍କି

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦର ନିବେଦନ ଘେନ ଦୀନ ଜନ ଗୁହାରିକି ରେ ତରାଇ

ଗୀତ – ୯

ଗୋପିକାଙ୍କ ଭାବନା

ଗୋପନାରୀ ନାରିକେଳସ୍ତନା ସୁନ୍ଦରୀ, ସେ ଗୋପନାରୀ

ଦରିଆ ପରି ଦେଖିଲେ ଯମୁନା ନଦୀର ବାରି (ଘୋଷା)

ବାରି ତ ନାହିଁ ବରଷି ରସିକା ଭାଳନ୍ତି ବସି

ବଂଶୀଧର କଲେ ଏତେ ସରି ହେ, ଗୋପନାରୀ ।୧।

ସରିଲା ଆମ୍ଭ ମହତ  ହନ୍ତ ସନ୍ତ ଯେ ସମସ୍ତ

ମସ୍ତବଡ଼ ଦୁଃଖ ଦେଲେ ହରି ହେ, ଗୋପନାରୀ ।୨।

ହରିଣୀନେତ୍ରା ବିଚାରି ଚାରି ପାଞ୍ଚ ମିଳି କରି

କରିବା କିସ କେ କହିପାରି ହେ, ଗୋପନାରୀ ।୩।

ତୁରିବ ଯିବା ବାହୁଡ଼ି  ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ବିଚାରି

ହରୀନ୍ଦ୍ର – ମଧ୍ୟାଏଁ ବ୍ୟସ୍ତ ଭାରି ହେ, ଗୋପନାରୀ ।୪।

ଗୀତ – ୧୦

ଶୁଣି ଡାକ ବେଣୁପାଣି ଆଣିଲେ ନଉକା

ଠାଣି ଦେଖି ଖୁସି ହେଲେ ବରଜ-ନାୟିକା

ବାଣୀ ପ୍ରକାଶିଲେ, ଛାଣି ସୁଧା ଅବା ପରଶିଲେ ।୧।

ଆଣି ସଂସାରରୁ ସାର ନିର୍ମାଣିଲା ବିହି

ମାଣିକ୍ୟକୁ ନୀଚ କରେ ଅର୍ପିଲା କିମ୍ପାଇଁ

ପାଣି ଜୀବ ଧରି, ବାଣିଜ୍ୟ କରେ ଦିବା ଶର୍ବରୀ ।୨।

ଜାଣିଲ ତ ଗୀତ ବୋଲୁଥିଲା ମନୋହରେ

ଖୁଣିବାକୁ କେଉଁ ସ୍ଥାନ ନାହିଁ ୟା ଦେହରେ

ମୁଣି ମୁଣି ଶୋଭା, ଖଣି ପକାଇ ଦେଇଛି ଅବା ।୩।

ମାଆ ବାପ ତୋର ଘରେ ରହିଛନ୍ତି ଟିକି

ବାଆ ବତାସରେ ନାଆ ବାହୁଛୁ କାହିଁକି ?

ମାଡ଼ି ଆସେ ପାଣି, ଛାଡ଼ିଲେ କିପରି ଧନମଣି ।୪।

ନାମ କିସ କେଉଁ ଗ୍ରାମେ କରିଅଛୁ ବାସ

ଭ୍ରମଣ କରୁଛୁ ଏକା ମନେ ନାହିଁ ତ୍ରାସ

ଆମ ଘରେ ରହ, କାମ ନ କରି ତୁ ବସି ଖାଅ ।୫।

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କହିଲେ ମୋର ନାମଟି ମଧୁଆ

ଦିନେ ଦେଖିଥିଲି ତୁମ ଯମୁନା-ଗାଧୁଆ

ଲୁଗା ଥିଲା କୂଳେ, କୃଷ୍ଣ ବାନ୍ଧିଲେ ତା’ ତରୁଡାଳେ ।୬।

ମୁଁ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଦେଖିଛି ଦେଖିଛ ତୁମ୍ଭେମାନେ

ଭୁଲି ଯାଉଛ ଅବଳା ପଡ଼ୁନାହିଁ ମନେ

ଗୋପ ଭୁଆସୁଣୀ, ପାସୋରୀ ଦେଉଛ ଜାଣି ଶୁଣି ।୭।

ଗାଈଜଗା ଦହିବିକା ତମ ବ୍ୟବସାୟ,

କରନ୍ତି ନାହିଁକି ତୁମ ତନୟା ତନୟ

ଏ ବେଉଷା ମୋର, ଏବେ ଛାଡ଼ି ଦେବି କି ପ୍ରକାର  ।୮।

ଗୋପୀ କହିଲେ ଭାଲିଆ ଲଗାଉଛୁ ଭଲେ

କୋପି ଯାଉଛୁ ତୁ ହିତ କଥା ପଚାରିଲେ

କଇବର୍ତ ଛାର, ଗଇ ଉଖାରୁଛୁ ଗୋଇଙ୍କର ।୯।

ଦୁଃଖ ତୋର ଦେଖି ହେଲା ଆମ୍ଭର କରୁଣା

ସୁଖ ନ ଲାଗିଲା ତୋତେ ଜାତିଟା ତ ଊଣା

ଛୋଟ ସିନା ସାପ, ଚୋଟର ତ ନାହିଁ ଖାପ ମାପ ।୧୦।

ପାରୀନ୍ଦ୍ର ମଧ୍ୟାଙ୍କୁ ପୁନି କହନ୍ତି ନାଉରୀ

ପାରି ହେବ ଯେବେ ଆଣ ଚଞ୍ଚଳ କଉଡ଼ି

ଡେରି ହେବ ଯେବେ, ଫେରିଯିବି ଅନ୍ୟସ୍ଥାନେ ତେବେ ।୧୧।

ଗୀତ – ୧୧

(ଶ୍ଳେଷାର୍ଥ)

ଗୋପୀ  ଗୋକୁଳ କୁଳ-ଚନ୍ଦ୍ରମାଙ୍କୁ ସକଳ କଳ-ଧଉତାଙ୍ଗୀ ଶ୍ଳେଷରେ

କହିଲେ ଯାଉଛୁ ଦହି ବିକିବାକୁ ପଇସା ତ ନାହିଁ ପାଖରେ

ଆଠଅଣା ଦେବୁ ଅଇଲେ ଫେରି, ପାରି କରିଦିଅ ସୁଦୟା କରି  ।୧।

କୃଷ୍ଣ  କଉତୁକ କରୁଅଛ ଗଉଡ଼ୁଣୀ ଗଉରବରେ ତ ନ କଲ ଊଣା,

ନହୁଲିବୟସୀ ଲଉଡ଼ି ପରିକି ନଉକାକୁ ମଣିଅଛ ମାଗଣା

ଅଧୁଲି ନ ଦେଇ ପାଧୂଳି ଦେବ, ବଧୁଲୀ-ଅଧରା ପାରି ହୋଇବ ।୨।

ଗୋପୀ  ଗାଉଥିଲୁ ଗୀତ ବିନା ପଇସାରେ, ନଉକାରେ ନଈ କରୁଛୁ ପାର,

ନଡ଼ିଆ, ଗୋରସ, ସୁବର୍ଣ୍ଣ, ମାଗୁଛୁ ଅଧୁଲି ଯାଚିଲେ ଧୂଳି ପୟର ।

ଛଟା କରି କେତେ କହୁଛୁ ବାଣୀ, ଶୁଣିଲେ ହୃଦୟ ହେଉଛି ହାଣି ।୩।

କୃଷ୍ଣ  ବରତନ ନାହିଁ ଏକା ମୁଁ ନଈରେ ଭାସୁଛି ସତତ ତରଣୀ ଧରି,

ଶୁଦ୍ଧ ସୁବର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗୀ ଆଟିକାଏ ଦୁଧ ଦେଲେ ବୋଧ ହେବ ହୃଦ ମୋହରି

ଦିଅ ଦିଅ ଦୁଧ ଆଟିକା ଭରି, ତ୍ଵରିତ ଯମୁନା ହୁଅ ହେ ପାରି ।୪।

ଗୋପୀ  ଚାହିଁବୁ ଯେବେ ତୁ ଦହି ଦେଇପାରୁ କହିଲେ ମହିଳା ରତନ ସବୁ

ଆମ୍ଭର ପାଖରେ ଗୋରସ ନାହିଁତ କାହିଁ ତୁ ଶରଧା କରୁ ରେ ବାବୁ ।

ଦହିରେ କାହିଁକି ନାହିଁ ତୋ ମନ, ଦହୁଚି ଆମକୁ ତୋର ବଚନ ।୫।

କୃଷ୍ଣ  କେଶବ କହିଲେ ଏ ସବୁ ଛାଡ଼ି ରତିଏ ମୋତେ ପାରିବ କି ଦେଇ

ତେବେ ମୋତିଦନ୍ତୀ ଦିନରାତି ମାତି ତବ କାମେ ଢିଲା କରିବି ନାହିଁ

ଧୀବର କହିଲେ ବରବରନା, ଆସିଭାରି ବେଗେ ଡେରି କର ନା ।୬।

ଗୋପୀ   ଗୋପନାରୀ କହେ କୋପ ତୁ ନକର ସୁନା କାହୁଁ ଆମେ କରିବୁ ଠୁଳ

ପାଟକ କୁଳରେ ହାଟକ ଖୋଜୁଛୁ ବାଳୁତ କି ହୋଇଗଲୁ ବାତୁଳ

ପିତଳ ଲଗାଇ ଭିତରେ ଥାଉ, ଦହି ବିକି ଯେବେ ମଥୁରା ଯାଉ ।୭।

କୃଷ୍ଣ  ନାହିଁ ଯଦି କିଛି ନାରିକେଳ ଅଛି ନାରିକେଳ-କୁଚା ଯାଉଛୁ ଭୁଲି

ଦିଅ ନାରିକେଳ ଏ ଯମୁନାଜଳ ବଢ଼ୁଚି କିପରି ଯିବ ହେ ବୁଲି

ତୁରିତ ତୁମର ନଡ଼ିଆ ଦିଅ, ବାରି ବାରିଜାକ୍ଷୀ ପାରି ତ ହୁଅ  ।୮।

ଗୋପୀ  ଭାଙ୍ଗିଯିବ ଭଙ୍ଗୀ ତୋହର ଅମ୍ଭର ଯୁଟିଯିବ ଯେବେ କଳା କହ୍ନାଇ

ପାରି କରିବାକୁ ଡେରି କଲେ ତୁ ତ ଫେରିଯିବୁ ନ ପାରିବୁ ଅନାଇଁ

ନଈଡିଆଁ ପାଇଁ ନଡ଼ିଆ ଦେବୁ, ବାଡ଼ିଆ ହେଲେ ତୁ ଭାବ ପାଇବୁ ।୯।

କୃଷ୍ଣ  ବସନ୍ତ-ବସନା ବସ ନା ସମସ୍ତେ ଜଣେ ଜଣେ ହୋଇ ନାବକୁ ଆସ

ଶ୍ରୀମତୀ କହିଲେ ମୁହିଁ ଆଗ ଯିବି ପୀତବାସକୁ ମୋ ବିଶେଷ ତ୍ରାସ

ପାତକୀ ଅଗ୍ରଣୀ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ସତେକି ଦେଖିବ ପଦାରବିନ୍ଦ ।୧୦।

ଗୀତ - ୧୨

ତରିକି ନେଇ ସରିତ ମଧ୍ୟେ କଲେ ହରି

ଥରିଲା ସେ ବାତେ ନାବ ଜଳ ଦଳ ପରି ।

କୁହିଡ଼ିରେ ନ ଦିଶିଲା ମୁଖକୁ ଯେ ମୁଖ, ନାଉରୀ କହଇ ବିହି ଦେଲା ବଡ଼ ଦୁଃଖ

ଛଅ ଭାଇ ମୋ ଉପରେ ଯାଇଛନ୍ତି ଚାଲି, ତାତ ମାତାଙ୍କର ମୁହିଁ ଗୋଟିଏ ସଙ୍ଖାଳି ।

କଉତୁକରେ ନଉକା ଆସିଥିଲି ବାହି, ଯାଉଛି ଜୀବନ ତାଙ୍କ ବଦନ ନ ଚାହିଁ ।

ଜୀବନ ତ ଯିବ; ଜୀବନରେ ଆଉ କିଏ ରଖିବ ।

ରାଧିକା  ଭାଷିଲେ କିଶୋରୀ ଆରେ କଇବର୍ତ୍ତ ଭାଇ

ଭାସି ଯାଉଛି ନଉକା ତଳକୁ କିମ୍ପାଇଁ, ଆରେ କଇବର୍ତ୍ତ ଭାଇ ।

ଆସିଥିଲି ମୁହିଁ ଆଜି କି ଯୋଗେ ଗୃହରୁ,

ନାଶିବୁ କି ଅଳଙ୍କାର ନେବୁ ମୋ ଦେହରୁ, ଆରେ କଇବର୍ତ୍ତ ଭାଇ ।

ବସିଲି କାହିଁକି ଆଗ ନଉକାରେ ମୁହିଁ, ଆରେ କଇବର୍ତ୍ତ ଭାଇ ।

ବଂଶୀଧର କରିବେ କି ଏ ଦୁଃଖରୁ ତ୍ରାହି, ଆରେ କଇବର୍ତ୍ତ ଭାଇ ।

ଅଳଙ୍କାର ଯାକ ପଛେ ମୋହଠାରୁ ନିଅ, ଆରେ କଇବର୍ତ୍ତ ଭାଇ ।

କୂଳରେ ବାପ ଚଞ୍ଚଳ ନଉକା ଲଗାଅ, ଆରେ କଇବର୍ତ୍ତ ଭାଇ ।

ଆଗରେ ଆପଣା ଛାଏଁ ବରିଲି ଆପଦ

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ସ୍ମରଣ କରୁଛି ଶ୍ରୀପଦ, ଆରେ କଇବର୍ତ୍ତ ଭାଇ ।

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ    ହରି କହିଲେ ଆଗୋ ରାଧା, ହରିବୁ ମୋର କାମବାଧା,

ରତିଏ ଅନୁଗ୍ରହ କର, ରତି ଦିଅ ତୁ ନାରୀବର ।

ତୋ ପରି ସୁନ୍ଦରୀକି ଦେଖି, କିପରି ପାରିବି ଉପେକ୍ଷି,

ସୁନ୍ଦରୀକି ଦେଖି, ସୁନ୍ଦରୀକି ଦେଖି, କିପରି ପାରିବି ଉପେକ୍ଷି ।

ଶ୍ରୀରାଧା ଛାର କଇବର୍ତ୍ତ, ଏଥିରୁ ନିବର୍ତ୍ତ, ଆଉଥରେ ତୁଣ୍ଡେ ଧର ନା

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଯୋଗ୍ୟ ପଦାର୍ଥକୁ ଭୋଗ କରିବାକୁ ମନ କର ନା, ଆରେ କେଉଟ,

ମୁଁ ଗୋପର ବରବରନା ।୧।

ଦେଲେ ଅଭିଶାପ, ରଖିବ କେ ବାପ, ଆପଣା ଇଚ୍ଛାରେ ମର ନା, ଆରେ କେଉଟ,

ବିନା ପଇସାରେ ପାରି କରିଦେବୁ, ମଝିନଈକୁ ତୁ ଆଣିଲୁ

ଆଭୀରୀ ଭୀରୁକୁ ଭୀରୁତା ଦେଖାଇ, ରତି କରିବାକୁ ମଣିଲୁ, ଆବେ ଧୀବର……

ମୋତେ କି ବିଟପୀ ଜାଣିଲୁ ।୨।

ବିଚାରିଲେ ନନ୍ଦସୁତ ଏ ବିପଦ ଅଟଇ କେତେକ ମାତର

ଛାର ନଈବଢ଼ି ଏ ଛାର କୁହୁଡ଼ି, ତହିଁକି ନାହିଁ ମୋ ଖାତର, ଆରେ ନାବିକ

ନାବ ଲଗା କୂଳେ ସତ୍ଵର ।

ନହେଲେ ପାଣିକି ଡେଇଁବି ଜାଣିଥା ନ ଦେଖାଅ ଆଉ ଚାତର, ଆରେ……

ଗୀତ – ୧୩

ଛାଡ଼ିଗଲା ନଈବଢ଼ି ଛାଡ଼ିଲା କୁହୁଡ଼ି

କେଳି ପରେ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ଅଇଲେ ବାହୁଡ଼ି ।୧।

ଗୋପ ଗୋଇ ରାଇ କାହ୍ନୁ ସର୍ବେ ହେଲେ ଭେଟ

ସମସ୍ତେ ବୁଝିଲେ ନନ୍ଦଚାଟଙ୍କ କପଟ ।୨।

ମଥୁରାକୁ ଗଲେ ଗୋପୀ ଦହି ବିକିବାକୁ,

ଅଧମ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଭାବେ ସେନାମଙ୍କୁ ।୩।

ମାଥୁରୀ

ଗୀତ – ୧

ଅକ୍ରୂର ଗମନ (ବନ୍ଦନା)

ହରି କି ଦେଇ ପୂଜିବି ହେ ସବୁ ତ ତୁମରି ଧନ

ତୁମରି ପଦାର୍ଥ ତୁମକୁ ଦେବାକୁ ବଳୁନାହିଁ ମୋର ମନ । (ଘୋଷା)

ତୁମରି ସକାଶେ ଆକାଶେ ପ୍ରକାଶେ ଶଶୀ ତାରକା ତପନ,

ତୁମ୍ଭ ଘେନି ଘନ କରେ ବନ ଦାନ ବହେ ଶୀତଳ ପବନ ।

ଆକାଶ ସାଗର କାନନ ପର୍ବତ ତୁମ ଚଉଦ ଭୁବନ,

ତୁମରି ଦୟାରେ ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ କୀଟ ଧରନ୍ତି ଜୀବନ ।

ତୁମ ଦୟାରେ ହରି

ସବୁଠାରୁ ତୁମେ ରହିଛ ପୂରି ।

ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ତୃଣାଦି କରି ।୧।

ତୁଳସୀ ପଲ୍ଲବ ତାଙ୍କରି ବଲ୍ଲଭ ତାହାଙ୍କୁ କରି ଚୟନ

ଚନ୍ଦନ ଚର୍ଚ୍ଚିତ ଉଚିତେ ଅହିତ କଲେ ହେବ କେଉଁ ପୁଣ୍ୟ

ଏ ପାପୀର ହସ୍ତ ଲାଗିଲେ ସମସ୍ତ ଅପବିତ୍ର ହେବ ଘେନ,

ସେବି ଦୟାନିଧି ହେବି ଅପରାଧୀ ଭୟେ ମନ ଛନ୍ନ ଛନ୍ନ

କହେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ,

ସେବିବାକୁ ସେହି ପଦାରବିନ୍ଦ

ଶ୍ରୀ ପାଦପଦ୍ମେ କର ମକରନ୍ଦ ।୨।

ଗୀତ – ୨

କଂସର ମନ୍ତ୍ରୀକୁ ଆଦେଶ

ଭାଷଇ ଦ୍ରୁମିଳା ସୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ, ପାଶରେ ଅକ୍ରୂର ମନ୍ତ୍ରୀକୁ ବସାଇ

ମୋତେ ନାରଦ କହିଥିଲେ ପୂର୍ବେ ଯା’ ତୋତେ ମାରିବେ ତୋ ଅଷ୍ଟମ ଭଣଜା

ତାହା ହାତେ ହତ

ଅଷ୍ଟମ ଗର୍ଭେ ହେବ ଜାତ

ଏହା କହିଛନ୍ତି ମୋତେ ବ୍ରହ୍ମାସୁତ ।୧।

ନନ୍ଦ-ମନ୍ଦିରେ ବଢ଼ୁଛି ମୋ ଭଗାରି

ଫନ୍ଦ ଫିକରେ ନ ପାରିଲି ମୁଁ ମାରି ।

ବକା, ପୂତନା, ଅଘା, ତୃଣା, ଶକଟା,

ଏକା ମାଇଲା ସେ ଗଉଡ଼ ଟୋକାଟା,

ଯିବି ନାହିଁ ଗୋପ

ଗୋମନ୍ତ ଋଷିଙ୍କ ଅଭିଶାପ

ନ ହେଲେ ଦେଖାନ୍ତି ନିଜ ରୂପ ।୨।

ଗୀତ - ୩

ସାଜି ରଥକୁ ବାଜୀ ଯୋଚି ତହିଁରେ

ଆଜି ଗୋପକୁ ଚଳ ମନ୍ତ୍ରୀ ସତ୍ଵରେ

ଲେଖା ଦେଖାଅ ନେଇ ନନ୍ଦ ଆଗରେ

ଦେଖା କରୁ ସେ ଆସି ପୁତ୍ର-ସଂଗରେ

ଧନୁ ଉତ୍ସବ ଦେଖିବାକୁ ଆସିବ

ଧେନୁ ଦୁଗ୍‌ଧ ସେ ଆଗତୁରା ପେଶିବ

ପାଇ ହୁକୁମ ଚଳିଗଲା ଅକ୍ରୂର

ଧ୍ୟାୟି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସୋଇଲା ସେ ରାତ୍ରିର

କୃଷ୍ଣ ପାଦ ଧ୍ୟାୟି, ଅକ୍ରୂର ନିଜ ଭୁବେନ ଶୋଇ ।୧।

କଂସ ଶୟନ କଲା ନିଜ ମନ୍ଦିରେ

କୃଷ୍ଣରୂପକୁ ଦେଖେ ଚାରି ଦିଗରେ

ସେହି ନିଶାରେ ସେ ଦେଖିଲା ସ୍ଵପନ,

ହୋଇ ଆପଣା ଅଙ୍ଗେ ତୈଳ ଲେପନ

ଗଳେ ମନ୍ଦାର ଫୁଲମାଳ ଲମ୍ବାଇ

ବସି ମହିଷେ ଦକ୍ଷିଣକୁ ଗମଇ

କହେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ନନ୍ଦନନ୍ଦନ

ଅନ୍ତେ ଅନ୍ତକ-ଭୀତି କର ଚ୍ଛେଦନ

ଆହେ ନରହରି, ଏ ଭବସାଗରୁ କର ପାରି ।୨।

ଗୀତ - ୪

ସାଜି ଅକ୍ରୂର ରଥ ବାଜୀ ଯୋଚି ତୁରିତ

ରାଜୀବ ପଦେ ଦେଇ ଚିତ୍ତ

ବାଗ ରଜ୍ଜୁ ଧରିଣ ମାର୍ଗେ କଲା ଗମନ

ଗଗନେ ଉଦେ ଛାୟାକାନ୍ତ ।

ମନେ କରେ ବିଚାର ଦେଖିବି ଚକ୍ରଧର

ଖଣ୍ଡିବି ପାପଭାର ଯେତେ;

ଶ୍ରୀହରି କାମପାଳ କରିବେ ମୋତେ କୋଳ

ହେବ ମୋର ମଙ୍ଗଳ କେତେ ।

ପବିତ୍ର ହେବ, ପବିତ୍ର ହେବ, ଏ ପାପ-ନୟନ ପବିତ୍ର ହେବ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ-ଦର୍ଶନେ ପବିତ୍ର ହେବ,

ଅନେକ ଜନ୍ମର ପାପ ଦହିବ ।୧।

ଏ ଭଳି ଭାଳି ହୃଦ ମିଳିଲା ବାଲିକୁଦ

ଦେଖିଲା ପାଦପଦ୍ମ ଚିହ୍ନ

ରେଖା ଅକୁଂଶ ଧ୍ଵଜ କଳସୀ ଶଙ୍ଖ ଅବ୍ଜ

କାର୍ମୁକ ଅରି ବଜ୍ର ମୀନ ।

ଡେଇଁ ପଡ଼ି ରଥରୁ ଅଶ୍ରୁ ମୁଞ୍ଚି ନେତ୍ରରୁ

ଧୂଳି ଆଣି ତହିଁରୁ ବୋଳି

କ୍ଷଣେ ପୁଣି ପଡ଼ଇ କ୍ଷଣେ ପୁଣି ଗଡ଼ଇ

କ୍ଷଣେ ନାଚଇ ବାହୁ ତୋଳି ।

ନାଚେ ବାହୁ ତୋଳି, ନାଚେ ବାହୁ ତୋଳି

ବୋଳି ହୋଇ କୃଷ୍ଣ ପାଦଧୂଳି ।୨।

ସେ ଶଫଳା ନନ୍ଦନ, ଚଢ଼ି ପୁଣି ସ୍ୟନ୍ଦନ

ଗଲା ଗୋପ ଭୁବନ ଦିଗେ,

ଦେଖିଲା ଦୁଇଭାଇ ଦୁହୁଁ ଅଛନ୍ତି ଗାଈ

ଗୋପାଳ ବାଳକଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ।

ଶିରେ ମୟୂରଚୂଳ ଦିଶେ କେଡ଼େ ମଂଜୁଳ

ହୃଦରେ ଗୁଞ୍ଜମାଳ ଶୋହେ

ତାଙ୍କ ବାଙ୍କ ଚାହାଣୀ ସେ ତ୍ରିଭଙ୍ଗିମା ଠାଣି

ନ ଭୁଲିବ କେ ପ୍ରାଣୀ ମୋହେ ।୩।

ଦୂରୁ ଅକ୍ରୂର ରଥ ଦେଖିଣ ଗୋପୀନାଥ

ଭାବିଲେ କଂସଦୂତ ଏହି,

ଏହା ନାମ ଅକ୍ରୂର ପାପିଷ୍ଠ କଂସାସୁର

ପେଶିଛି ମୋତେ ନେବା ପାଇଁ

ବିଡ଼ିବା ପାଇଁ ମନ ବସୁଦେବ-ନନ୍ଦନ

ଏକାଳେ ମାୟା ଭିଆଇଲେ,

ଯେତେ ଗୋପ-ବାଳକ ଥିଲେ ସେ ଗୋଷ୍ଠଯାକ

ସକଳେ କୃଷ୍ଣରୂପ ହେଲେ ।

ସବୁରି ଏକାବର୍ଣ୍ଣ ଏକାପରି ବସନ

ଠାଣି ଚାହାଣି ଏକାପରି

କହେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଅକ୍ରୂର କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ନ ପାରି

ଶଫଳା ସୁତ, ଶଫଳା ସୁତ, ମାୟା କଲେ ମୋତେ ବିଚାରେ ଚିତ୍ତ

ଦିବ୍ୟ ଚକ୍ଷୁ ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ଚିହ୍ନିବି ତ …. ଶଫଳା ସୁତ ।

ଗୀତ - ୫

ଅକ୍ରୂର ସ୍ତବ

ଶତପତ୍ର ନେତ୍ର ହେ ତମାଳ ଗାତ୍ର

ବସୁଦେବ ପୁତ୍ର ହରି ହେ,

ଦାମୋଦର ମିତ୍ର କରେ ଧରି ଗୋତ୍ର

ବୃତ୍ରଶତ୍ରୁ ଦର୍ପହାରୀ ହେ, ହରି

ଆତପତ୍ର ଚିହ୍ନି ଧାରୀ ହେ

ହର ତାପତ୍ରୟକୁ ମୋହରି ହେ ,ହରି ।୧।

ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ରକ୍ଷ ମାରିବାରେ ଦକ୍ଷ

ଅକ୍ଷୟ ବଟ ବିହାରୀ ହେ

ଅରକ୍ଷରକ୍ଷକ ପକ୍ଷ ବାହନ ହେ

ଶୁଣ ଅକ୍ଷ ମୋ ଚୁହାରି ହେ, ହରି

ବିପକ୍ଷ ହେବ ଯେବେ ମୁରାରି ହେ,

ମୋକ୍ଷ ପାଇବି ଆଉ କିପରି ହେ, ହରି ।୨।

ଚକା ଡୋଳା ଡକା ପକାଉଛି ବକା-

ମରା ନ ଶୁଣ ବେଦନା ହେ

ଠକାଠକି କଲେ ଆହେ ଗିରିଟେକା

ଅକାରଣ ହେବ ସିନା ହେ, ହରି

ଫାଙ୍କା ହେବ ଏ ଦୀନ ଗୁହାରି ହେ…..

ଫିକା ପଡ଼ିଯିବ ମନ ମୋରି ହେ, ହରି ।୩।

ନଟବର ବଟପୁରବାସି ହଟ ନାଗର ହେ ପୀତପଟ

ହେ ବ୍ରଜଲମ୍ପଟ କପଟକୁ କାଟ

ଦାସ ହେଲା ଛଟପଟ ହେ, ହରି

କୀଟ, ପତଙ୍ଗ ତୃଣାଦି କରି ହେ

ଘଟଘଟକେ ରହିଛ ପୂରି ହେ, ହରି ।୪।

ଶ୍ରୀ ଅଙ୍ଗେ ଚନ୍ଦନ ହେ ନନ୍ଦ ନନ୍ଦନ

ଜଗତ ବନ୍ଦନ ନାଥ ହେ

ଛେଦନ କର ମୋ ବିପଦ ପଦକେ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉ ମନୋରଥ ହେ, ହରି

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପାତକୀ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ

ଖେଦ ହୃଦରେ ବନ୍ଦେ ଶ୍ରୀପଦ ହେ

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପାତକୀ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ।୫।

ଗୀତ - ୬

ଭଗବାନଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ

ଅକ୍ରୂରର ମନ ଶ୍ରୀନନ୍ଦନନ୍ଦନ

ଜାଣିପାରି ମାୟା କଲେ ଦୂର

ଗୋପାଳଙ୍କ ପୁଏ ହେଲେ ପୂର୍ବପ୍ରାୟେ

ଯେଉଁ ରୂପ ଥିଲା ଯାହାଙ୍କର ।

ଶଫଳା ନନ୍ଦନ, ଶଫଳା ନନ୍ଦନ, ଗତି କଲା ରଖିଲା ସ୍ୟନ୍ଦନ ।୧।

ରାମକୃଷ୍ଣ ପାଦେ ପ୍ରଣମି ଆନନ୍ଦେ

ଦେଖି ବେନିଭାଇ କୋଳ କଲେ

ତା ଅଙ୍ଗରୁ ଧୂଳି ଝାଡ଼ି ବନମାଳୀ

ନିଜ ସଦନକୁ ଘେନି ଗଲେ

ପାଦ ଧୋଇଦେଲେ, ପାଦ ଧୋଇଦେଲେ---ରତ୍ନ ପଲଙ୍କରେ ବସାଇଲେ ।୨।

ଚନ୍ଦନ, କର୍ପୂର ଘେନିଲେ ଅକ୍ରୂର

ଭୂଞ୍ଜିଲେ ଗୋଟିକା ଦୁଧ ସର

ତାମ୍ବୂଳ ସେବନ ପରେ ଭଗବାନ

ପୁଛିଲେ କୁଶଳ ସମାଚାର ।

ଆହେ ମନ୍ତ୍ରୀବର, ଆହେ ମନ୍ତ୍ରୀବର, କାହିଁକି ଆସିଲ ଗୋପପୁର ।୩।

ଭଣିଲା ଶଫଳା ସୁତ ହେ କମଳା –

ବଲ୍ଲଭ ଆପଣ କି ନ ଜାଣ,

ଆହେ ପୀତପଟ ମୋ ଠାରେ କପଟ

ରଖି ପୁଛ ଆସିବା କାରଣ ।

ଦୁଷ୍ଟ କଂସାସୁର, ଦୁଷ୍ଟ କଂସାସୁର, ବିନାଶି ଉଶ୍ଵାସ ମହୀଭାର ।୪।

ଚିଟାଉ ଦେଇ ସେ ପଠାଇଛି ମୋତେ

ଏଠାରୁ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ନେବା ପାଇଁ

ଦନୁଜେନ୍ଦ୍ର^୧ ଶନୁ ଉତ୍ସବ କରିଛି,

ଦେଖିବାକୁ ଯିବ ଦୁଇଭାଇ

ଶୁଣି ବେଣୁପାଣି, ଶୁଣି ବେଣୁପାଣି, ଭାହିଲେ ମନ୍ତ୍ରୀମଣିକି ବାଣୀ ।୫।

୧. ଦନୁଜେନ୍ଦ୍ର- ରାକ୍ଷାସଶ୍ରେଷ୍ଠ

ଗୀତ - ୭

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ  ମାମୁଁ ତ ଆମର ବଡ଼ ଉପକାରୀ

କହିଲେ ନ ସରେ ତାର ଗୁଣ

କଇଦିରେ ବାପା ମାଆଙ୍କୁ ରଖିଛି,

ହାତଗୋଡ଼େ ବେଡ଼ି ପକାଇଣ ।

ପୁଣି ଦିନରାତି, ପୁଣି ଦିନରାତି, ପ୍ରହରୀ ତାହାଙ୍କୁ ଜଗିଥାନ୍ତି ।୧।

ମାମୁଁ ତ ଆମର ଭାରି ହିତେ ଥାଏ

ଛଅ ଭାଇ ମୋର କଲା ନାଶ

ଝଡ଼ି ବରଷାରେ, ଝଡ଼ି ବରଷାରେ, ବଡ଼ ହଟହଟା ଯମୁନାରେ ।୨।

ମୁଁ କ୍ଷୀର ଖାଇବି ବୋଲି ମାମୁଁ ମୋର

ପଠାଇଥିଲା ଏକ ନାରୀ

ସ୍ତନପାନ କଲାବେଳେ ମୁଁ ତାହାର

ଆପେ ମଲା ମୁହିଁ ନାହିଁ ମାରି ।

ନାହିଁ ମୋର ଦୋଷ, ନାହିଁ ମୋର ଦୋଷ, ଶୁଣି ମାମୁଁ କରିଥିବେ ରୋଷ ।୩।

ମୁଁ ଖେଳିବି ବୋଲି ଶଗଡ଼ ଗୋଟିଏ

ପଠାଇ ଦେଇଥିଲା ମୋ ମାମୁଁ

ମନକୁ ନଇଲା ମୋର ବୋଲି ସେହି

ଗୋଡ଼ରେ ଫୋପାଡ଼ି ଦେଲି ତା ମୁଁ

ଗଲା ସେହି ଭାଙ୍ଗି, ଗଲା ସେହି ଭାଙ୍ଗି, ଶୁଣି ମାମୁଁ ଯାଇଥିବେ ରାଗି ।୪।

ମନ ଆନ ମାନ ହେବ ବୋଲି ମୋର

ପଠାଇଥିଲେ ସେ ଷଣ୍ଢ ବଗ

ମାମୁଁ ତ ଆମର ବଡ଼ ସିଆଣିଆ

ଜାଣନ୍ତି ସେ କେତେ ନବରଙ୍ଗ

ମାମୁଁ ଉପକାର, ମାମୁଁ ଉପକାର, ଶୁଝିବାକୁ ନାହିଁ ଶକ୍ତି ମୋର ।୫।

ରଥଟାଏ ଏବେ ପଠାଇଦେଇଛି

ବଡ଼ ସ୍ନେହ କରି ଆମ୍ଭଠାରେ

ଦେଖିବାକୁ ଯାତ ଯିବୁ ବେନି ବ୍ରାତ

ଦୁଧ ଦହି ନେବୁ ସଙ୍ଗତରେ

ବାପାଙ୍କୁ ପଚାର, ବାପାଙ୍କୁ ପଚାର, ସେ କହିଲେ ଯିବୁ ମାମୁଁଘର ।୬।

ଅକ୍ରୂର ଚିନ୍ତା:

ଶୁଣି ଏ ଉତ୍ତର ବିଚାରେ ଅକ୍ରୂର

ନନ୍ଦ ଯେବେ କରିଦେବେ ମନା

ରଥରେ ଆରୋହି ମଥୁରା ପୁରକୁ

ଆଉ କାହ୍ନୁ ଯିବେ ନାହିଁ ସିନା

କଂସ ବହି ରୋଷ, କଂସ ବହି ରୋଷ ନିଶ୍ଚେ କରିବ ମୋ ବଂଶ ନାଶ ।୭।

ପାଞ୍ଚି ପାଞ୍ଚି ମନେ ଏପରି ସଚିବ

ପତ୍ର ନେଇ ଦେଲା ନନ୍ଦ ପାଶ

ଭୋଜବଂଶ ଅବତଂସ କଂସାଦେଶ

ପାଇ ହେଲେ ବିଶେଷ ବିରସ

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦର, ଗୋକୁଳାନନ୍ଦର, ଦରଧର ହର କାଳ ଜର ।୮।

କଂସ ଚିଟାଉ:

କୋପ ହୋଇ କଂସ ଭୁପତି ଲେଖିଛି,ଆହେ ଗୋପନୃପ ନନ୍ଦ

ତୋ ପରା ମାନବ ଛୋପରା ହୋଇଣ, ଟାପରା ନମଣ ହୃଦ ଏପତ୍ର,

ପାଇ ଆସିବୁ ପାହିଲେ ରାତ୍ର, ଏପତ୍ର ।

ସଙ୍ଗେ ଥିବେ ତୋରବେନି ପୁତ୍ର, ଏ ପତ୍ର ।୧।

ଲେଖୁଅଛି ମୁଁ ତ ନ ହେବୁ ନିସତ, ଦୁଗଧ୍‌ ଶତେ ଭାର ଆଣ

ଲୋକେ ସମ୍ଭାବନା ପାଇଁ ଆଳୁ, ରମ୍ଭା, ଆଣିବୁ ଆଜ୍ଞାପ୍ରମାଣ, ଏଚିଠି

ନ ମାନିଲେ ଉଠିଯିବ ଚୁଟି, ଏ ଚିଠି

ବେକଠାରୁ ଶିର ଦେବି କାଟି, ଏ ଚିଠି ।୨।

ରସି କରି ଅସି କଷି ଧଇଲେ ମୁଁ, ନରଖିବ ମୃତ୍ୟୁଦେବ,

ସେବକ ମୋହର ଦେବତା ସକଳ ଦେବକୀ ଯେ ବସୁଦେବ, ସେ ରବି

ମୋହ ଦର୍ପ ଦେଖି ଗଲା ଦବି, ସେ ରବି

ମୋହ ରୂପକୁ ହାରିଛି ପବି, ସେ ରବି ।୩।

ପାଖରେ ଥାଇ ତୁ ମୁଖ ଲୁଚାଉଛୁ, ଅଟୁ ଏଡ଼େ ବଡ଼ ମୂର୍ଖ

ଲେଖା ପାଇ ଦେଖା ନ କଲେ ତୁ ଶିକ୍ଷା ପାଇବୁ ଜୀବନ ରଖ, ମୋ କଥା

ନ ରଖିଲେ ନ ରହିବ ମଥା, ମୋ କଥା

ତୋର ଜନମ ହୋଇବ ବୃଥା, ମୋ କଥା ।୪।

ଭାଷା ପଢ଼ି ନନ୍ଦ ହଂସା ଉଡ଼ିଯାଏ, ତୁଣ୍ଡକୁ ନ ଆସେ ଭାଷା

ଗୋପାଳ ଭୂପାଳ କପାଳକୁ ଠୁକି ବୋଇଲେ ହେଲା କି ଦଶା, ଏ ପଦ

ଗୀତେ ଯୋଡ଼ୁଛି ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ, ଏ ପଦ

ଧ୍ୟାୟି ଗୋବିନ୍ଦ ପଦାରବିନ୍ଦ, ଏ ପଦ ।୫।

ନନ୍ଦ ନିରାନନ୍ଦ ହୃଦେ ଗୋପବାସୀବୃନ୍ଦ

ବସାଇ ଭାଷଇ ଚିତ୍ତ ବିଷାଦ ସମୁଦ୍ର

କଂସାସୁର ମନ୍ଦ, ଭାଷା ପେଶିଅଛି କରି ଛନ୍ଦ, କଂସାସୁର ମନ୍ଦ

ଦୁଧ ଶହେ ଭାର ପାଇଁ ବୃଦ୍ଧକୁ ଆଦେଶ,

ସୁତ ଘେନି ସଙ୍ଗେ ପ୍ରବେଶିବି ତାର ପାଶ

ରମ୍ଭା ଆଦି ଫଳ, ସମ୍ଭାରି କରି ଯିବି ତତ୍‌କାଳ, ରମ୍ଭା ଆଦିଫଳ ।

ବ୍ରଜବାସୀମାନେ ସଜ ହୁଅ ଆଜିଠାରୁ

ରଖ ଦଧି, ଦୁଧ ଛେନା ନିଜ ନିଜ ଘରୁ

ବ୍ୟାଜ କଲା କଂସ, ବାଜ ସେ, କପୋତ ମୋର ବଂଶ, ବ୍ୟାଜ କଲା କଂସ

ଗୋପୀମାନେ:

ଆଜି ସତେ ରାଜୀବ ଲୋଚନ

ଏ ଗୋପ ପୁରକୁ ତେଜି ଯିବ କି ?

ହେ ବରଜ ରାଜ ମରଜିରେ ହେଜ

ଅରଜିଲା ଧନ ବରଜିବ କି ?

ବାଜି ଯିବ ଦୁଃଖ ଭାଜି ଯିବ ସୁଖ,

ରାଜି କିମ୍ପା ହୁଅ ଅଟ ବିବେକୀ ।

ମାତାଙ୍କ ଶୋକ :

ସତେକି ମୋତେ କି ଯିବୁ ମୁରୁଛି, ମୋ କଳାକାହ୍ନୁ ।

ସେତିକି ବେଳୁ ମୁଁ ଝୁରି ମରୁଛି, ମୋ ………………

ପିତା ତୋ ଚିନ୍ତାରେ ନିତାନ୍ତ ବ୍ୟସ୍ତ, ମୋ ……..

ପିତା ପରି ସିତା ଜିତା ପଦାର୍ଥ, ମୋ କଳାକାହ୍ନୁ ରେ ।

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ବେଦାଙ୍ଗଶିକ୍ଷା

ସର୍ବବିଦ୍ୟାରେ ସୁପଣ୍ଡିତ ସେ ନନ୍ଦସୁତ

ଅଭିଧାନ ଜାଣଇ ସେ ବ୍ୟାକରଣେ ଅବ ହିତ (ଘୋଷା)

ଶ୍ରୁତି ସ୍ମୃତିରେ ଅମିତ ଶୋଭା ବେଦରେ ଭୂଷିତ

ସାଧକରେ କେ ହେବ ଲକ୍ଷିତ ।

ସଙ୍ଗୀତ ରଙ୍ଗରେ   କେତେ କରନ୍ତି ନୃତ୍ୟ

ବ୍ରହ୍ମବିଦ୍ୟାରେ ସାଧିତ ତନ୍ତ୍ରମନ୍ତ୍ରରେ ବିଦିତ ।୧।

ବିଚକ୍ଷଣ ନାଟକରେ   ବର୍ଣ୍ଣିବାରେ କାବ୍ୟ କରେ

ଭାଇବ ପୁରାଣେ ନ ମିଳେ ଅନ୍ତ

ପରମାର୍ଥରେ ଚିନ୍ତିତ   ସାଧୁପଣ୍ଡିତ

ଅନୁରାଗ ଓ ସାତ୍ତ୍ଵିକ ହୃଦେ ହୁଅଇ ବର୍ଦ୍ଧିତ ।୨।

ଭାବେ ଭାବିବ ଛ ‘ ମାସ  ସରସ ରସେ ସମାସ

ଅଳଂକାରେ ହୋଇଣ ପୂରିତ

ରାଗିଣୀ କହିବା    ଏତିକିରେ ଅମୃତ

ଦଶା ବିବିଧ ରସ ରେ ବାରେ ହୋଇ ସଂକଳ୍ପିତ  ।୩।

ବନ୍ଧନ କରାଇ ମନ   ଛଳରେ ନନ୍ଦନନ୍ଦନ

ସତୀଙ୍କର ଧୃତ କଲେ ହୃତ

ଖ୍ୟାତକବି ବୋଲି    ଭବେ ହୋଇ ବିଖ୍ୟାତ

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ରଚିଲା ବିବିଧ ସଙ୍ଗୀତ ଗୀତ  ।୪।

ହରିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଦାନ

ବିନାଶନେ ପାପଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ ରୂପ

ବିନାଶନେ ପାପ ବୁତ୍ତାନ୍ତ କହିବି ।

ବିଦୂର-କଳ୍ମଷ ବିଦୁର ସଦୃଶ

ଶ୍ରୀହରିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର ଯେ ନୃପ ଥ୍ରଲେ ଭୁବି ।୧।

ବିଧୁରେ ଭଗତି ବିଧୁପରି କୀର୍ତ୍ତି

ବିକାଶେ ବିନାଶେ ନୈରାଶ୍ୟେ ପୃଥିବୀ

ବିଶ୍ଵରେ ସମ କେ ନ ଥିଲେ ଗୁଣଜ୍ଞ

ଗୁଣଜ୍ଞଙ୍କ ଗୁଣ କେତେ ମୁଁ କହିବି  ।୨।

ବିରସେ ବୀରସେ ପୃଥିବୀ –କେଶରୀ

ଅନ୍ୟ ରାଜାମାନେ ଅଟନ୍ତି ଯେ ଅବି^୧

ବିଷ୍ଣୁ ତାଙ୍କ ଦାନ ବିଡ଼ିବାକୁ ମନ

ବଳାଇଲେ ଯିବି ଧନ ମୁଁ ମାଗିବି ।୩।

ବିପ୍ର ରୂପ ଧରି କ୍ଷିପ୍ର ସେ ବାହାରି

ନୃପତି ନିକଟେ ପ୍ରବେଶିଲେ ଭାବି ।

ବିଷ୍ଣୁ ସମତେଜ ଅଟନ୍ତି ଏ ଦ୍ଵିଜ

ଦେଖିଣ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ରାଜା ଗଲେ ଦ୍ରବି ।୪।

ବିପ୍ର ସେବ୍ୟକର ଶୂନ୍ୟ ରହିବାରୁ

ଦେଖି ଅଚେତନ ରାଜ ଭାବି ଭାବି

ବିଭୁଙ୍କ କପଟ ବିଭୁ ତ ନିକଟ

ଧନାଶାରେ ନାହିଁ ଧନ କି କରିବି ।୫।

ବିଳମ୍ଵରେ ବିଳେଶୟ^୨ ପରିଗର୍ଜି

ତେଜିଯିବେ ଦ୍ୱିଜ ପୁଣ୍ୟ ଯିବ ଦ୍ରବି ।

ବିଚାରି ସଚିବ –ଶଚୀବର^୩ ସର୍ବ

ନୃପକର୍ଣ୍ଣେ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଲେ ଭାବି ଭାବି  ।୬।

ବିଗତ ବିକୃତ ହୃତ ବିକଶିତ

ସେହି ହରିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର ବାଣୀ ଅନୁଭବି ।

ବିଷ୍ଟରଶ୍ରବାଙ୍କ^୪ କରେ ଖରେ ଦେଲେ

ଘରେ ଥିବା ଶାଳଗ୍ରାମ ପଦ ସେବି ।୭।

ବିନତାନନ୍ଦନ^୫-ବାହନ ବହନ

ଚଳିଲେ ସ୍ଵଗୃହେ କିସ ମୁଁ ବର୍ଣ୍ଣିବି ।

ବିଦୁଷେ ବି ଅନୁପ୍ରାସରେ ରଚନା

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ନୁହଇ ବଡ଼ କବି  ।୮।

୧. ଅବି- ଛେଳି, ୨. ବିଳେଶୟ-ସର୍ପ,୩.ସଚିବ-ଶଚୀବର = ସଚିବଶ୍ରେଷ୍ଠ (ଶଚୀବର = ଇନ୍ଦ୍ର) ଇନ୍ଦ୍ର =ଶ୍ରେଷ୍ଠ, ୪. ବିଷ୍ଟରଶ୍ରବା- ବିସ୍ତୃତ ଯଶ ଯାହାର, ବିଷ୍ଣୁ, ୫. ବିନତାନନ୍ଦନ- ଗରୁଡ଼

ପଦ୍ମ ପୁରାଣ

ଗୀତ-୧

ଦାଶରଥି ରାମ କୋଦଣ୍ଡ ଧର , ଦାସ-ରକ୍ଷଣେ ସର୍ବଦା ତତ୍ପର ।

ବାସବ ଆଦି ଦେବତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟେ, ବାସ ବରଜିଲେ ନ ରହି ରାଜ୍ୟେ

ନାଶ କଲେ ଯେତେ ଦୈତ୍ୟ , ନାଶକକୁ ତାଙ୍କ ପାଞ୍ଜି ଦେଖିବାକୁ ନ ମିଳିଲା ଫୁରୁସତ ।୧।

କରୁଣାକର ହେ କୋଦଣ୍ଡଧର, କରୁଅଛି , ଭୃତ୍ୟ ପାଦେ ଜୁହାର ,

ଖର କରି ମୋର କ୍ଳେଶ ବିନାଶ, ଖରପର ବଇଦେହୀ ବିଳାସ

ଗରକଣ୍ଠେ ବନ୍ଦେ ପାଦ, ଗରବ ଗଞ୍ଜନ ପ୍ରଭୁ ନିରଞ୍ଜନ ହରଣ କର ବିଷାଦ  ।୨।

କରୀ-ଉଦ୍ଧାରଣ ହେ ରମାପତି, କରିବାକୁ ଗୀତ ବଳୁଛି ମତି,

ସରିତ ସଦୃଶ ଚାଲିବ ପଦ, ସରିବ ନିର୍ବିଘ୍ନେ ସର୍ବ ସମ୍ବାଦ

ହରିବ ବୁଧଙ୍କ ଚିତ୍ତ, ମୋତେ ଏହି ଅନୁଗ୍ରହ ହେବ, ଗରିବ ଡାକେ ନିରତ  ।୩।

ଧୀର ଜନେ ଶୁଣ ନିବେଶି ଚିତ୍ତ, ବରତମାନ ଯେ ଗାଇବି ଗୀତ ।

ପୁରାତନ କାଳର ଏ ବିଷୟ, ପୁରାଣରେ ହୋଇାଛି ନିର୍ଣ୍ଣୟ ।

ବିରଞ୍ଚି ନାମକ ଦେଶ, ବିରଞ୍ଚି ତାହାକୁ ବିରଚିବା ବେଳେ ,ପାଇଥିବେ ବହୁ କ୍ଲେଶ ।୪।

ଅଳକାପୁରକୁ ହେବ ବଳକା, ବଳାହକ-ଗତି ରୋଧଇ ପକ୍କା

ବଳାରାତି ସଂପତ୍ତିକି ନିଶ୍ଚୟ, ବଳାଇବ ଚିତ୍ତ ନାହିଁ ସଂଶୟ

ପଳାଇଛି ଦୁଃଖ ତହୁଁ, ବଳାନୁଜ ପ୍ରତି ଭକ୍ତି ସେ କରନ୍ତି, ରହିବ ବା ପାପ କାହୁଁ ।୫।

ପ୍ରଣଧି ବୋଲି ଜଣେ ଥିଲା ତହିଁ, ଅଣିମାଦି ସୁଖ ଭୋଗ କରଇ

ଜାଣିବା ଶୁଣିବା ଲୋକ ଅଟଇ, ଖୁଣିବାକୁ ଜଣେ ଲୋକ ତ ନାହିଁ ।

ଗୁଣିକ ମଧ୍ୟରେ ସାର, ମଣିମା ମଣିମା ଡାକନ୍ତି ତାହାକୁ ,ସେ ଦେଶର ଯେତେ ନର ।୬।

ସତ୍ୟଛଡ଼ା ମିଥ୍ୟା ସେ କହେ ନାହିଁ ,ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୟାକୁ ଅଟଇ ସେହି

ଭୃତ୍ୟମାନଙ୍କୁ କରଇ ଆଦର,ଦାନ ନିତ୍ୟ ପୁଣ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ ତାହାର

ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ଦେବତା ସମ, ମାନନ୍ତି ତାହାକୁ ଜ୍ଞାନୀଜନମାନ, ପ୍ରକୃତି ଦେଖି ଉତ୍ତମ  ।୭।

ଭାରିଯା ନାମ ତାର ପ୍ରିୟବତୀ, ବାରିଜାକ୍ଷୀ ସମ ନୁହଇ ରତି

ପାରିଜାତକ ପରି ଦେହ ବାସ ,ଚାରି ଜାତିମଧ୍ୟେ ଅଟେ ସରସ

ହାରିବେ ଉର୍ବଶୀ ରମ୍ଭା , ପାରୀନ୍ଦ୍ରମଧ୍ୟମା ଗିରିସମସ୍ତନା, ଶରୀର ବିଶେଷ ଶୋଭା  ।୮।

ଚାଉଳ ଗୋଟିକେ ଗଢ଼ା ତ ସେହି , ଶେଉଳ ଉଞ୍ଛିଲା ପରି ଦିଶଇ

ତଉଲ ଦିଶଇ ତା ଅପଘନ, ମଉଳିବ ତେଜ ଦେଖି ସୁବର୍ଣ୍ଣ

ଅଉଲ ନମ୍ବର ନାରୀ, ତଉଲକୁ ତାର ସମାନ ନ ହେବ ସ୍ଵର୍ଗପୁର- ବିଦ୍ୟାଧରୀ  ।୯।

ବିଶେଷ ଲକ୍ଷଣା ସେ ସୁକୁମାରୀ, ପତିକି ମଣଇ ଦେବତା ପରି

ସତୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅଟଇ ସାର, ଯତିଙ୍କ ପରାଏ ସ୍ଵଭାବ ତାର ,

ମତି ତା ଥାଏ ଧର୍ମରେ,ଅତିଥି ଆସିଲେ ଅତି ଆଗ୍ରହରେ , ପ୍ରତିଦିନ ସେବା କରେ ।୧୦।

ଭାଷିଲା ଦିନେ ସୁନ୍ଦରୀକି କାନ୍ତ, ଶଶିହାସୀ ଶୁଣ ମୋର ବୃତ୍ତାନ୍ତ ।

ବସି ଖାଇଲେ ନଈବାଲି ସରେ, ଋଷିମାନେ କହିଛନ୍ତି ପୂର୍ବରେ ।

ରସିକାରତନ ଶୁଣ , ରସିଅଛି ମନ ବିଦେଶକୁ ଯିବି , ଧନ ଅର୍ଜିବା କାରଣ ।୧୧।

ବାଣିଜ୍ୟରେ ମିଳେ ବହୁତ ଧନ, ତାର ଅଧେ କୃଷି- କର୍ମରେ ଘେନ ।

ତାର ଅଧେ ମିଳେ ରାଜସେବାରେ, ଭିକ୍ଷା ନ ଅଣ୍ଟଇ କେଉଁକାଳରେ ।

ବାଣିଜ୍ୟ କରିବି ମୁହିଁ , ସନ୍ଦେହ ନ କର ବିଦେଶକୁ ଯିବି ,ଶୁଣ ଆଗୋ ଚାନ୍ଦମୁହିଁ  ।୧୨।

ଅବଳା କହିଲା ହେ ପ୍ରାଣପତି ,ନ ବଳା ଏଥିରେ ଆପଣା ମତି,

ଏ ବୟସେ ମିହିଁ ଏକା ରହିବି ,ପ୍ରବଳ ପୀଡ଼ା ବିଚ୍ଛେଦ ସହିବି ।

ଦୁର୍ବଳ ହେବ ଶରୀର, କବଳ କରିବ କାମଶର-ସର୍ପ ,ନିରତେ ନୟନୁ ନୀର ।୧୩।

ଦିନ ଦୁଇ ଘଡ଼ିରେ ଯେଉଁ ଜନ, ଅନ୍ନ ପାକ କରି କରେ ଭୋଜନ

ଋଣ ନ କରେ ନ କରେ ପ୍ରବାସ , ଶୁଣ ପ୍ରାଣନାଥ ସେହି ମନୁଷ୍ୟ

ସୁଖୀ ଅଟଇ ଜଗତେ, ଲେଖିଛନ୍ତି ପାଠ ଦୁଃଖୀ ହେବ କିମ୍ପାକାନ୍ତ ପ୍ରବାସେ ଏକାନ୍ତେ  ।୧୪।

ସମର୍ଥକୁ କେଉଁ ପଦାର୍ଥ ଭାର, ପ୍ରିୟବାଦୀ ଜନର ବା କେ ପର ।

ବିଦ୍ଵାନର ସମ ଦେଶ ବିଦେଶ, ବ୍ୟବସାୟ ଦୂର ପାଖ ସଦୃଶ  ।

ବିଦେଶ ମୋ ପ୍ରତି କଷ୍ଟ, ନୁହଁଇ କାରଣ ଗମନ ବାରଣ ନ କରି କହୁଛି ସ୍ପଷ୍ଟ  ।୧୫।

ବିତ୍ତ ଉପାର୍ଜନ କଲା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ଚିତ୍ତ ଦେଇଥିବେ ଲୋକ ସମସ୍ତ

ଭର୍ତ୍ତା ବୋଲି ସେବା କରିବ ନାରୀ ,ପିତା କହିବେ କୁମାର-କୁମାରୀ

ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ କେହି, କରିବ ଆଦର ଆଦରଶ-ମୁଖୀ, ବୃଦ୍ଧକାଳେ ପ୍ରିୟ ସହି ।୧୬।

ସଦା ପ୍ରବାସେ ରହେ ଯେଉଁ ନର, ପରଭାତ ଖାଇ ପୋଷେ ଉଦର ।

ଯୁବା ବୟସେ ପତ୍ନୀ ନାହିଁ ଯାର ,କଳି-କଣ୍ଡେଇ ଭାରିଯା ଯାହାର,

ରବିତଳେ ସେହି ଦୁଃଖୀ,କବି କହିଛନ୍ତି ଭାବି ଭାବି ମୁହିଁ ଏହା କି ପାରିବି ଲେଖି  ।୧୭।

ବିଦାୟ ବିଷୟ ଆନ ଗୀତରେ, ଆଦାୟ କରିବ ଭାବ ଚିତ୍ତରେ

ଗରୁଡ଼ବାହନ ସାରଙ୍ଗଧର, ଗରୁ ଡର ମୋର ବହନ ହର ।

ଅରୁଣ-ବରଣ ପଦ, ସ୍ମରଣ କରିଣ ଯୋଡ଼ିଅଛି ପଦ , କରଣ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ।୧୮।

ଗୀତ-୨

ମଲ୍ଲୀହାସୀ, କାଲି ଚାଲିଯିବି ମୁଁ ବିଦେଶ

ବାଲି ଯେତେ ମନେ ପକାଇଇବୁ ତେତେ,

କଲି ବିନତି ଛଇଳି ତୋ ପାଶ (ଘୋଷା)

ଭାଲି ମୋତେ ମାଇଲେ କାମ,

ଭାଲିଆରୁ ସେ ବିଷ-ସମ,

ବୁଲି ଝୁଲି କରି ତୋର ନାମ ଖାଲି,

ଭୁଲିଯିବି ଯେତେ ତାର ପରାଶ  ।୧।

ଅଲିଅଳୀ ତୁ ମୋର ସହୀ,

ଗଲି ତୋର ଛାମୁରେ କହି

ବାଲ୍ମୀକି ମୋହନା ନାଳୀକ-ନୟନା

ପେଲିଦେ ନା ହେଲି ମୁଁ ତୋର ଦାସ  ।୨।

ବାଳିଶ ପରି ନୁହଁ ଆଳି

ବାଳୀଶ ରେ ନ ବସ ଭାଳି

ନଳିନୀ ନିକଟେ ଅଳିଭଳି ଅଳି

କରୁଛି ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ସମ୍ଭାଷ ।୩।

ଗୀତ-୩

କହି ଏହିପରି ସହୀକି ଗଲା ବିଦେଶ କାନ୍ତ

ରହିଲା ଗୃହରେ ମହିଳା ସଖୀସଙ୍ଗେ ଏକାନ୍ତ  ।୧।

ରଜନାଶ ମୁଖୀ ସଜନୀ ଦିନେ ସଖୀଙ୍କ ସଂଙ୍ଗେ

ବିହାର କରୁଛି ନାହାର-ହାସୀ ଜଳରେ ରଙ୍ଗେ  ।୨।

ତଟିନୀ ତଟରେ ଘଟିଲା ଯେଉଁଯେଉଁ କାରଣ,

ସଂଶୟକୁ ନାଶି ବିଷୟ ଶୁଣ ଗୁଣିକଗଣ ।୩।

ଶବର ମୋଟୁଆ ଜବର ଧନୁଧ୍ଵଜ ତା ନାମ,

କାନ୍ତିକି ଦେଖିଲେ ଭୀତିକି ପାଇ ବୋଲିବେ ଯମ ।୪।

ନିର୍ଦ୍ଦୟ ଅଟଇ ହୃଦୟ ପାପୀ ମଧ୍ୟରେ ସାର,

ଜନ୍ତୁଙ୍କୁ ମାରିଣ ସନ୍ତୁଳି ଖାଏ ପୋଷେ ଉଦର  ।୫।

ଶିକାରେ ବଳକା, ବିକାର ତାର ନ ଥାଇ ଲେଶ,

ଶିକାର ରଖଇ ଶିକାରେ ଲଭିଥିବା ମାଉଁସ ।୬।

ପଶୁର ଚଳଣି ଅସୁର ପରି ପ୍ରକୃତି ତାର,

ଭୂସୁର ବା ସୁର ଶ୍ଵଶୁର ନାହିଁ ଭକତି ତାର ।୭।

ଲଙ୍କାରେ ତା ପରି ବଙ୍କାରେ କେହି ନ ଥଲେ ଜଣେ,

ଲକ୍ଷକେ ଖୋଜିଲେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କେ ତାକୁ ହେବ ଦ୍ଵିଗୁଣେ ।୮।

ଭ୍ରମି ଭ୍ରମି ଶ୍ରମ ହୋଇ ସେ ମିଳିଲା ନଦୀତଟେ

ଦେଖିଲା ନାରୀକି ଲାଖିଲା ଆଖି ତାହା ନିକଟେ   ।୯।

ଝିନବାସେ ପୀନ ଉରଜା ଶୋଭା ଦିଶୁଛି ଫୁଟି ,

ସରୁଚେଳେ ଚାରୁ ଦିଶଇ ତାର ଉରୁ ଦୁଇଟି  ।୧୦।

ଚାହିଁଲା ନାରୀକି କହିଲା ଯାହା ଶବର ମନ୍ଦ,

ଆନ ଗୀତରେ ତା କହିବ ଦୀନ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ।୧୧।

ଗୀତ-୪

ରମଣୀ ହୋଇଛି ବାହାର, ଏ କାହାର

ବନସମ ଅପଘନ ମନକୁ ମାନଇ ମୋର ।(ଘୋଷା)

ମିଳିନ୍ଦ ବର ନଳିନ, ଖଞ୍ଜନ ଏଣୀ, ଖଞ୍ଜନ-ଖଞ୍ଜନ ସଦୃଶ ସୁରୁଚିର

କୁନ୍ଦ ଡାଳିମ୍ବ ସମାନ ଦନ୍ତ ଏହାର ।

ଚକ୍ରବାକ ଲକୁଚରୁ କୁଚ ଅଧିକ ସୁନ୍ଦର ।୧।

ବନପ୍ରିୟ କୀର ରବ-ବାଣୀରେ ହେବ ସମ୍ଭବ, କନକ କମଳ ପାଦେ ସ୍ଥିର

ହଂସ ହାତୀ ଗତୀ ବୋଲି କହନ୍ତି ଧୀର

ଚମ୍ପା ଶମ୍ପାକ ବର୍ଣ୍ଣରୁ ନିଉନ ହେବ ବିଚାର ।୨।

ବଳାମଲ୍ଲୀ କଢ଼ିଫୁଲ ମଣ୍ଡନ ଏବ ଅତୁଳ ପ୍ରକାଶିତ ରମ୍ଭାର ସମ୍ଭାର

ପ୍ରଶଂସାର ଯୋଗ୍ୟ କମଳାକ୍ଷୀର ବର ,

କହଇ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ପଟ୍ଟନାୟକ ଗୀତର ।୩।

ଗୀତ-୫

ରାମା ବଜାରେ ଆସୁଛି କେତେ ମଜାରେ

ସେହିବଡ଼ କପାଳିଆ ଯା’ ଭାରିଯାରେ ।(ଘୋଷା)

ରମ୍ଭାଜଘନାକୁ ଚାହିଁ ସମ୍ଭାଳିବେ ଶମ୍ଭୁ କାହିଁ

ସମ୍ଭାବନା କରିବେ ସେ ଏ ଗିରିଜାରେ  ।୧।

ରସିକା ଭିତରେ ସାର ହସି କହିଲେ ଏ ଗିର,

ବଶୀଭୂତ ହେବେ ୟାର ନେତ୍ରହଜାରେ  ।୨।

କିଲାଳ-ମୁଖୀ ଗଜଗତିରେ ପାଇବ ଲାଜ,

ରୂପକୁ ସମାନ ହେବେ ପୁଲୋମଜାରେ ।୩।

ଦୃଶ୍ୟ ତା ବଡ଼ ପସନ୍ଦ ନାରୀରଜାରେ  ।୪।

ଗୀତ-୬

(ପୁରୁଷ)  ନାଗରୀବର ସୁନା ତୁତ ସୁନାବରନା

ନାଗରଙ୍ଗାଧରା,ନାଗରଙ୍ଗାଧରା, ନାଗଗମନା ।(ଘୋଷଶ)

ଭାର୍ଗବୀ ନଗଜା, ଯାଜ୍ଞସେନୀ ରମ୍ଭା, କିମ୍ବା ସ୍ଵର୍ଗନାଗ-ଲୋକର କନ୍ୟା

ନାଗର ଆଗରେ ରାଗରେ କହୁଛି ,ଅଙ୍ଗସଙ୍ଗ ଦିଅ ରାଗ ଧର ନା

ଭଗମୋହନା,ଯୋଗଭଞ୍ଜନା, ଭୃଙ୍ଗକୁନ୍ତଳା ମୋ ମନ ଭାଙ୍ଗ ନା ।୧।

ସୁନ୍ଦର- ତୋ ଦେହ ପନ୍ଦରବୟସୀ, ମନ୍ଦର ପଡ଼ୁଛି ଶିରେ ତୋ ବିନା

ନାଗରିପୁଯାନନନ୍ଦନ ମଦନ କ୍ରନ୍ଦନ କରୁଛି ହୃଦେ ନବୀନା

ଚାନ୍ଦବଦନା, କୁନ୍ଦରଦନା,ମନ୍ଦରଉରଜା ଛେଦ ବେଦନା ।୨।

ରସାଳସା ଯୋଷା ବସା ତୋ କୋଳରେ, ଭସାଇ ନ ଦିଅ ରସ ମଣ୍ଡନା

ଶଶାପରି ଆଶା କରି ମୋର ଦଶା ହେବ କି ରେ କୃଶକଟି ସୁମନା

ଋଷିମୋହନା, ମୋ ଦୋଷ ଧର ନା, କରଣ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ରଚନା ।୩।

ଗୀତ-୭

ସ୍ତ୍ରୀ- ନଟାବୁଲାଟା ତୁଟା ନକର ହଟ

କରୁଅଛୁ ଛଟା ଜାତି ଶବରଟା

ବର ଟରଟାଗତିର ହେବୁ ବରଟା ।୧।

ପଟ୍ଟା ତୋର ମାଉଁସ କଟା ପଟାଟୋପ କରୁ ଚହଟା

ପଟକାପଟକି କଥା ନ ପଟିବ

ହଟିଯା ଏଠୁ ତୁ ପାଟି ନ ଫିଟା ।୨।

ନ ତୁଟା ମୋ ଇଜ୍ଜତଟା , ବିଟପୀ କି ମଣିଛୁ ଖେଣ୍ଟା

ଜୁଟାଇଲା ପଦ ସେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ

ଚିନ୍ତି ମାରିଥିଲେ ଯେହୁ ଶକଟା  ।୩।

ଗୀତ-୮

ଧନୁଧ୍ଵଜ ଏହିପରି ଶୁଣିଲା ,ମନୁ ତାହାର ଉପାୟ ପାଞ୍ଚିଲା

ତନୁ ଝାସ ଦେବି ଗଙ୍ଗାଜଳରେ, ବନଜମୁଖୀକି ରମିବି ବାରେ ।

ଅନୁମାନ ଏହା କରି, ସାନୁମାନସ୍ତନା ପାଶୁ ଅଭିମାନେ

ଶବର ଗଲା ବାହାରି-।୧।

ରହିଲା ଏଠାରେ ଯେଉଁ ବିଷୟ, କହିବ ଗାୟାକ ନାଶି ସଂଶୟ

ମୋହିବ ସମସ୍ତଙ୍କର ମାନସ, ପାଇବ ଏଠାରେ ସିନା ପୌରୁଷ

ଏଗୀତେ ଯୋଡ଼ୁଛି ପଦ, ରାମେଶ୍ଵର ଗ୍ରାମ ନିବାସୀ କରଣ-

ବଂଶଜ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ।୨।

ସୁମତି ଚରିତ

ପ୍ରଥମ ଛାନ୍ଦ

ଗୁଣବନ୍ତ ଜନ ସ୍ଥିର ମତିରେ

ଶୁଣ ସୁମତି ବୃତ୍ତାନ୍ତ ଶ୍ରୁତିରେ  ।୧।

ବନେ ଦେଖି ଭଦ୍ରସେନ ନରେଶ

ମନେ ରାଜବାଳା ତୋଷ ବିଶେଷ ।୨।

ବର ବରିବାକୁ ତାଙ୍କୁ ଆଦରେ

ବରବରନୀ ପାଞ୍ଚିଲା ହୃଦରେ  ।୩।

ପରିଚାରୀଙ୍କି କହିଲା ସତ୍ଵର

ପରିଚୟ ନିଅ ତୁମ୍ଭେ ୟା’ଙ୍କର  ।୪।

ସୋମବଦନୀ ଚଳିଲା ସନ୍ତୋଷେ

ଲୋମବିଲୋମେ ସୁନ୍ଦରକୁ ଭାଷେ  ।୫।

ଅନ୍ୟ ଗୀତେ ତା କରିବି ପ୍ରକାଶ

ଶୁଣି ସୁଜନେ କ୍ଷମା କର ଦୋଷ  ।୬।

ମେଷ ଯୁଦ୍ଧ

ଦ୍ଵିତୀୟ ଛାନ୍ଦ

ନାଗର ହକ କହ ରଗନା,

ନାହକରେ ତରତରେ କହ ନା  ।୧।

ନରବର କନକର ବରନ

ନ ଦବ ସହସା ହସ ବଦନ  ।୨।

ନଜର କର ତରକର ଜନ,

ନବର ଶରଧା ରସର ବନ  ।୩।

ନବଉଜ ସରସ ଜଉବନ ।

ନ ଦର ରସରେ ସାର ରଦନ  ।୪।

ରତ ବାରତାରେ ତାରବା ତର

ରଚ ଆଦର ବରଦ ଆଚର  ।୫।

ତରକ ରଖ ନା ଖର କରତ

କରଣ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ରଚିତ ।୬।

ତୃତୀୟ ଛାନ୍ଦ

ଗୋମୁତ୍ର ଛାନ୍ଦ

ଯୁଗ୍ମ କପାଟ ବନ୍ଧରେ ସଖୀକୁ କହେ କୁମର

ଗୋମୂତ୍ର ଛନ୍ଦ ଏ ସୂତ୍ର ବୁଧବୃନ୍ଦ ହୃଦେ ବାର ।(ପଦ)

ନରପତି ସୁତ ମୁହିଁ ବୀରପଣେ ଧୀରଗଣେ ପୁରନ୍ଦର ।୧।

ନଦୀ ନାମ ଦେଶଭୂପ ସଖି ପିତା ଚାରୁତର

ବାଦୀ କାମ ବେଶ ରୂପ ଦେଖି ଚିନ୍ତା ଗୁରୁତର ।୨।

ନାରୀବରକୁ ପଚାର ପାରିବ କି କରି ବର

ଗରିବର ଉପକାର କରିବ କି ଧରି କର  ।୩।

ହରିଣ-ଲୋଚନା ସାର ରସିବାରେ ରାମାବର

ହରିଣ ଶୋଚନା ଘୋର ନାଶିଖରେ କାମାତୁର  ।୪।

ପାରିଧିରେ ଶରଧାରେ କ୍ଷୟ କରେ ଜୀବବାର

ବାରି ଧୀରେ ଶରଧାରେ ସ୍ଵୟଂବରେ ଅବତାର  ।୫।

ସୁତର ଉତ୍ତର ଶୁଣି ଦାସୀ ଫେରିଲା ସତ୍ୱର

କହଇ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ପଟ୍ଟନାୟକ ଗୀତର  ।୬।

ଚତୁର୍ଥ ଛାନ୍ଦ

ସୁମତି ଶୁଣ ହେ ବସି, ସୁମତି ପାଖରେ ଦାସୀ

ସମସ୍ତ କଥା କହିଲା, ସମ୍ମତି ତାହାର ହେଲା

ଧଣ୍ଡା ଧରି କରେ, ମଣ୍ଡାଇଲା ରାଜପୁତ୍ର ଗଳେ ଖରେ  ।୧।

କଟକ ଶୋଭିନୀ କର, ଝଟକରି ଧରି ବୀର

ଘୋଟକ ପରେ ବସିଲା , ଛଟକରେ ପଳାଇଲା

ହାଟ ହେଲା ତହିଁ , ହାଟକ- ଦେହୀକି ହରିନେଲା କେହି  ।୨।

ଯୁଟିଥିବା ରାଜାଗଣ, ଛୁଟିଲେ ଶୁଣି ତକ୍ଷଣ

ମୋଟ ହୋଇ ସର୍ବବୀର ,ବାଟ ଓଗାଳିଲେ ଖର

ଘୋଟମାଟ କରି, ଚୋଟ ଫୁଟାଇଲେ ହାତେ ନଳୀ ଧରି ।୩।

ତୁଟା କେଇଁଠୁ ଅଇଲୁ ,ତୋଟାମଧ୍ୟେ ଲୁଚିଥିଲୁ

ତୁଟାଇଲୁ ୟା ଇଜ୍ଜତ, ଘଟାଇଦେଲୁ ଅନାର୍ଥ

ଖୋଟାପଣ ଆଜି , ଗୋଟାକେତେ ବାଜିଗଲେ ଯିବ ଭାବି  ।୪।

ପଟକାପଟକି କରି, ପାଟପିନ୍ଧା ଗୋରୀ ଧରି

ପଟାଟୋପ ଦେଖାଉଛୁ, ପେଟାଟା ଚାହିଁ ରହିଛୁ

ପିଟାପଣ ତୋର, ପିଟାପିଟି କରିଦେଲେ ହେବ ଦୂର ୫।

କଣ୍ଟକ କୁଳର ତୁହି କଣ୍ଟାରେ ଲୁଗା ପକାଇ

ଖଣ୍ଟପଣ ଆଚରିଲୁ, ଖୁଣ୍ଟା କାଳକୁ ରଖିଲୁ

ହଟହଟା ହେବୁ, ହେଣ୍ଟାପଣ ଛାଡ଼ିଯିବ ଆଜି ସବୁ ।୬।

ନିନ୍ଦି ଏହିପରି ତାକୁ, ବାନ୍ଧିନେଲେ ମନ୍ଦିରକୁ

ବନ୍ଦୀଶାଳେ କଲେ ବନ୍ଦୀ, କାନ୍ଦାଲା ସେ ଭାଗ୍ୟ ନିନ୍ଦି

ବନ୍ଦି ପାଦଦ୍ଵନ୍ଦ, ଛନ୍ଦିଛି ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ପଦବୃନ୍ଦ ।୭।

ପଞ୍ଚମ ଛାନ୍ଦ

ଶୁଣିବଟି ଗୁଣୀଜନେ ମନକର୍ଣ୍ଣ ଦେଇ

ଖୁଣିବ ନାହିଁ ଏ ଗୀତେ ଦୋଷ ଥିଲେ ରହି ।୧।

ସୁତ ବନ୍ଦୀ ହେବା କଥା ଶୁଣିଲା ପିଅର

ପିତ୍ତ ଚଢ଼ିଗଲା ସତେ ତାଳୁରେ ତାହାର  ।୨।

ଲସ୍କରଙ୍କୁ ଧରି ନୃପ ହୋଇଲା ବାହାର

ଭାସ୍ମର ଲୁଚିଲେ ପଦରଜରେ ତାଙ୍କର ।୩।

ସୁରେଶ ନରେଶ କଲେ ଘୋରତର ଯୁଦ୍ଧ

ଲଢ଼ିଲେ ସେଠାରେ ଯୁଟିଥିବା ଭୂପବୃନ୍ଦ ।୪।

କେ ମାରଇ ଶକତି ଯେ କେ ମାର ଇ ଭାଲି

କେହୁ ଶର ମାରେ କେହୁ ଫୁଟାଉଛି ଗୁଳି ।୫।

କନ୍ତରେ କେ ଅନ୍ତ କାଢ଼ି କରେ ହନ୍ତସନ୍ତ

ହାତୀରେ ଦଳାଉଅଛି କାହାକୁ ମାହୁନ୍ତ ।୬।

ଖଣ୍ଡାଧରି ଗଣ୍ଡାଗଣ୍ଡା ଭେଣ୍ଡା କେହୁ ମାରେ

ପଣ୍ଡା ମେଣ୍ଢା ଛେଳି ଯଥା ଆଶ୍ଵିନ ମାସରେ ।୭।

ହାରି ନରପତିମାନେ ପଳାଇଲେ ଛାଡ଼ି

କାବେରୀ ଦେଶର ସୈନ୍ୟ ଯାଉଛନ୍ତ ମାଡ଼ି ।୮।

ଯୁଟି ସେନା ରଜାଘର ନଅର ଭିତରେ

ଲୁଟି କଲେ ଧନରତ୍ନ ଯା ଥିଲା ସେଠାରେ  ।୯।

କାରାଗାରୁ କୁମରକୁ ଆଣିଲେ ଫିଟାଇ

ରାଜଦୁହିତାକୁ ଛାଡ଼ି ଅଇଲେ ସେଠାଇ  ।୧୦।

ସେହି କନ୍ୟା ଯୋଗେ ଯେବେ ହେଲି ମୁଁ ବନ୍ଧନ

ତାହାକୁ ମୁଁ ବିଭାହେବି ନାହିଁ କଦାଚନ  ।୧୧।

ଅନ୍ୟ କେହି ରାଜପୁତ୍ର ହେଲେ ନାହିଁ ବିଭା

ବାପଘରେ ଝିଅ ଥିଲେ ନ ଦିଶଇ ଶୋଭା  ।୧୨।

ଏମନ୍ତ ବିଚାରି କନ୍ୟା କଲା ବନବାସ

ତପସ୍ଵିନୀବେଶ ଧରି ଫଳ କରେ ଗ୍ରାସ  ।୧୩।

ବିକଟସେନ ନାମରେ ଦୈତ୍ୟ ଥିଲା ତହିଁ

କାମଶରେ ମୋହ ଗଲା କନ୍ୟାରତ୍ନ ଚାହିଁ ।୧୪।

ଘରଣୀ କରିବା ପାଇଁ ହରିନେଲା ଖରେ

ଅତି ଗୋପନେ ରଖିଲା ପାତାଳ-ବିବରେ  ।୧୫।

ବର୍ଷେ ବ୍ରତ ଅଛି ବୋଲି ଭୁଲାଇଲା ରାମା

କହଇ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଦୟା କର ଉମା ।୧୬।

ଷଷ୍ଠ ଛାନ୍ଦ

ସଭାଜନେ ଶୁଣ ନିବେଶି ଚିତ୍ତ

ନିର୍ଭା ହେବ ଏହା ପରେ ଯେ ଗୀତ।

ବିଭା ହେଲା ନାହିଁ ସୁରେଶ –ସୁତ

ତା ଭାଗ୍ୟକୁ ଯାହା ହେଲା ପ୍ରାପତ ।

ସେ ଭାବ ହେବ ପ୍ରକାଶ

ଅଭାବ ଯା ଥିବ ତାହା କ୍ଷମା ଦେବ

ଦୋଷ ନ ଧରି ବିଦୁଷ  ।୧।

ଖବର ପାଇଲା ସେ ଭଦ୍ରସେନ

ନବର ଛାଡ଼ି ସୁମତି ବହନ ।

ଶବରୁଣୀ ବେଶେ ବୁଲେ କାନନେ

ସେ ବରବରନୀ ବିରସ ମନେ ।

କବର ପଛେ ଲଭିବ

ପୂର୍ବର ବରକୁ ପ୍ରାପତ ନ ହେଲେ

ଆନେ ବିଭା ନ କରିବ  ।୨।

ମନେ ଭାବଥିଲା ରାଜକୁମାର

ଜନକ କରିଥିଲା ସ୍ଵୟଂବର

କନକାଙ୍ଗୀ ନ କଲା ସିଉକାର

ବନେ ବନଜାକ୍ଷୀ ବରିଲା ବର

ଘନକେଶୀକି ଆଣିଲି

ଅନେକ ନୃପତି ମୋତେ ଧରି ନେଲେ

ତା ଯୋଗେ ବନ୍ଧନ ହେଲି ।୩।

ଅଭିମାନେ ତାକୁ ଆଣିଲି ନାହିଁ

ଅବିବାହି ରାଜକୁମାରୀ ସେହି

ମୋ ବିନା ବନରେ କରିଛି ବାସ

ନବୀନା ବରଜି ଭୂଷଣ ବାସ

ମୁଁ ବିବାହ କଲେ ଆନେ

ଅବିବେକି ବୋଲି ଜଗତେ କହିବେ

ନିନ୍ଦା ନ ଶୁଣିବି କାନେ ।୪।

ସଂକଳ୍ପ ଏପରି କଲା କୁମର

ସକଳ କଥା ଶୁଣିଲେ ପିଅର

ଅକଲ ତାଙ୍କର ଗୁଡ଼ୁମ ହେଲା

ଅକାଳ ବିଷୟ କାହୁଁ ଜୁଟିଲା

କି କର୍ମ କଲୁ ରେ ବିହି

ମୋ କୁଳ ଏଠାରୁ ଲୋପ କରିବାକୁ

କପାଳେ ଥିଲୁ କି ଲିହି ।୫।

ସଚିବ ପୁରୋଧା ବସାଇ ବାସେ

ସଚିନ୍ତ ମାନସେ ନରେଶ ଭାଷେ

ପୁତ୍ର ମୋ ର ବିଭା ନ ହେବ ଯେବେ

ଗୋତ୍ର ଏଥୁଁ ଲୋପ ପାଇବ ତେବେ ।

କିସ ଉପାୟ ଏଥିକି

ସଂଶୟକୁ ନାଶି ବିଷୟ ପ୍ରକାଶ

ପଚାରୁଅଛି ଦୁହିଙ୍କି ।୬।

ବାଣୀ ଭଣିଲେ ଶୁଣି ପୁରୋହିତ

ରାଣୀ କରିବେ ଯେ କିଣିଛି ବ୍ରତ ।

ଆଣି ପୁତ୍ର ହସ୍ତେ ବାଣ୍ଟିବେ ଧନ

ଯେ ଯାହା ମାଗିବେ କରିବେ ଦାନ

ସେତିକିବେଳେ ଆପଣ

କତିକି ଯାଇଣ ସତ୍ୟ କରାଇଣ

ମାଗିବେ ପୁତ୍ର-ସନ୍ତାନ  ।୭।

ବିଧିମତେ ବ୍ରତ ହେଲା ପାଳନା

ନିଧି ଯାହା ଦେଲେ ବୁହେଁ କଳନା

ବିରସେ ସୁରେଶ ନରେଶ ଗଲେ

ବିରସେ ପୁତ୍ରକୁ ପୁତ୍ର ମାଗିଲେ

ହରଷେ ଫେରିଲେ ତାତ

ବରଷେକ ପରେ ବର ସେ ହୋଇବେ

ହୋଇଲା ଏହା ସମ୍ମତ ।୮।

ତେଣେ ସୁମତି ଅଛି ପାତାଳରେ

ଏଣେ ଭଦ୍ରସେନ ଅଛି ପାତାଳରେ

ଏଣେ ଭଦ୍ରସେନ ପିତା ଆଗରେ

ସତ୍ୟ କରିଛି ଦେବାପାଇଁ ସୁତ

ତା ବିନା ଅନ୍ୟେ ବିଭା ନ ହେବ ତ

ନବୀନା ହୋଇବ ମୁକ୍ତ

କେଉଁଠାରେ କେଉଁପରି ଦୁହିଁଙ୍କର

ବିବାହ ହେବ ଉଚିତ ।୯।

ଶୁଣିଲା ଗାୟକ ଭାଇ ଏ ଗୀତ

ଜାଣିଲ କିପରି ଗଲା ଚରିତ

ହାଣି ଦେଲା ପାଣି ପରାୟେ ପଦ

ବୁଣି ଦେଇଅଛି ଯେତେ ସମ୍ପଦ

ଗୁଣି ଜନଙ୍କୁ ପଚାର

ଗଣି ଦେଲା ପରି ମୁଣିମଧ୍ୟୁ ଟଙ୍କା

ଖଞ୍ଜିଅଛି ଅଳଙ୍କାର ।୧୦।

ବସାଇଲି ଯେତେ ଭଳିରେ ଗୀତ

ବସାଘରେ ଥାଇ ଶୁଣ ସମସ୍ତ

ଭସାଇଛି ଯତି ଯମକ ସ୍ରୋତେ

ରସାଇବ ବୁଧହୃଦ ଉଚିତେ

ଦଶାନନ ପର ପଦ

ଦଶାନାଶ ପାଇଁ ନିଶି ଦିବସରେ

ଘୋଷୁଛି ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ  ।୧୧।

ସୁମତି ପରିଣୟ

ଭାଗ-୨

କାଣ୍ଡ କୋଦଣ୍ଡଧର ସୀତାପତି,

ଖଣ୍ଡନକର ଏ ଦୀନ ଦୁର୍ଗତି

ଖଣ୍ଡପରଶୁରେ ପଦ ବନ୍ଦିତ

ଖଣ୍ଡ ସମ ଅଟେ ତୁମ୍ଭ ଚରିତ

ଖଣ୍ଡଇ ଅଶେଷ ଭୟ,

ଖଣ୍ଡ ମଣ୍ଡଳ ଆପୂର୍ବେ ତୁମ୍ଭ ବିନା , ନାହିଁ କେ ଅନ୍ୟ ସହାୟ ।୧।

ଦଣ୍ଡକେ ବିହାର କରି ଆପଣ,

ଦଣ୍ଡକେ ବଧିଲ ଖର-ଦୂଷଣ,

ଚାଣ୍ଡରେ ବାଳିକି କରିଛ ବଧ,

ମୁଣ୍ଡିଆ ପକାଇ ସାଗରେ ବନ୍ଧ,

ମୁଣ୍ଡିଆ ମରୁଛି ପଦେ,

ମୁଁ ଡିଆଁ ମାରନ୍ତି ତବ କୃପାବାରି ପାଇଲେ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରମୋଦେ  ।୨।

ପୁଣ୍ଡରୀକାକ୍ଷ ଆହେ ଆଦିମୂଳ

ମୁଣ୍ଡରେ ଶୋଭଇ ଶିଖଇ ଶିଖଣ୍ଡ ଚୂଳ

ଗୁଣ୍ଡ କଲ ଗୋପେ ଦହି-ଆଟିକା,

ଭାଣ୍ଡ ଭଗ୍ନ କଲ ନ କରି ଶଙ୍କା

ପାଣ୍ଡବ-ସହାୟ ସଦା

ଖାଣ୍ଡବ ଦହନକାରୀ ରଥ ବାହି କୁରୁକୁଳ କଲ ପଦା ।୩।

କୁଣ୍ଡଳ ମକର କର୍ଣ୍ଣେ ବିରାଜେ

କୁଣ୍ଡଳୀ-ଶୟନ ଦେବାଧିରାଜେ,

ମଣ୍ଡଇ ପଦ୍ମ କର ଶ୍ରୀପୟର,

ଭଣ୍ଡାଇଛ ବୀରେ ସେ ଛବି ସାର ହେ ,

କୁଣ୍ଡ ରାଧାଶ୍ୟାମ ଖ୍ୟାତ

ମୁଣ୍ଡ ବୁଡ଼ାଇଲେ ଗଣ୍ଡଜଳେ ଖଣ୍ଡ ଦୁରିତ ତୁରିତ ହତ ।୪।

ପଣ୍ଡ ନୋହୁ ସ୍ତବ ତବ ନିକଟ

ଭଣ୍ଡ ନାହିଁ ମୋତେ ହେ ପୀତପଟ

ପିଣ୍ଡରୁ ଯେତେବେଳେ ଜୀବ ଯିବ,

ତୁଣ୍ଡ ଶ୍ରୀରାଧାକୃଷ୍ଣ ଘୋଷୁଥିବ

ଚଣ୍ଡକର –ସୁତ ଦୂତ,

ଚଣ୍ଡ ହୋଇ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଦଣ୍ଡ ନ ଦେବେ , ଏତିକି ମାଗୁଛି ଭୃତ୍ୟ ।୫।

ଭାଗ-୨

ସାଧକ ସନ୍ଥ ମହନ୍ତ ଭଗତ,

ସାବଧାନେ ଶୁଣ ନିବେଶି ଚିତ୍ତ

ସୈନ୍ଧବ ନାମକ ଏକ ନଗର,

ମାଧବ ସେହି ଦେଶ ନରେଶ୍ଵର ।

ବାନ୍ଧବୀନାମ ସୁଶୀଳା ,ବାନ୍ଧି ପାରଇ ସେ ସୁଷମା-ରଜ୍ଜୁରେ , ଯତିଙ୍କ ମତି ଛଇଳା  ।୧।

ଗରୀବ ସେ ଦେଶେ ଜଣେ କେ ନାହିଁ

ଗାରିମାରେ ଚଳୁଥାଆନ୍ତି ସେହି ।

ଗୋରୁ ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କ ହିତ ପାଞ୍ଚନ୍ତି,

ଗୁରୁ ଗୌରବାଦି ସଦା ମାନନ୍ତି

କୁରୁପତି ପରି ରାଜା , କୁରୁଡ଼ି ମାରଇ ଅଶେଷ ସମ୍ପତ୍ତି ଥାଇ କରୁଥାଏ ମଜା ।୨।

କଳିବ କିଏ ବା ଲୋକଙ୍କ ବିତ୍ତ

କଳି କେହି ନ କରନ୍ତି କିଞ୍ଚିତ

କାଳୀ କଳା ନର ନାରୀ ନାହାଁନ୍ତି

କାଳି ସଉଦା କେହି ନ କରନ୍ତି

କୌଳିକ ପ୍ରଥାରେ ଚଳି, କେଳି କରିଥାନ୍ତି ମିଳିମିଶି ସର୍ବେ, ଆନନ୍ଦରେ ହସି ଖେଳି  ।୩।

ଅଲିଅଳ ହୋଇ ଚଳନ୍ତି ପିଲେ ,

ଅଳି କରୁଥାନ୍ତି ମାତାଙ୍କ ତୁଲେ ,

ଅଳିଆ ଦାଣ୍ଡରେ ରଖନ୍ତି ନାହିଁ,

ଅଳି କୁସୁମ ଭଳି ସ୍ନେହ ଥାଇ

ଚଳିଯାନ୍ତି ଲୋକମାନେ , ଚଳିବା କଥା କହିବା ପ୍ରଥା ବୃଥା ,ଚଳନ୍ତି ଯଥାବିଧାନେ ।୪।

ବିଭୁଙ୍କ କୃପାରେ ସେହି ନଗରେ,

ବିଭୂତି ଯା ଅଛି କେ କହି ପାରେ

ସନ୍ତାପ ଅମାପ ନୃପ ହୃଦୟେ ,

ନିତାନ୍ତ ବିକଳ ଭାବ ଆଳୟେ

ସନ୍ତାନ ଅଭାବ ଦୁଃଖେ, ସୀତାପତି ଚିନ୍ତା କିତାବକୁ ପତିପତ୍ନୀ ପଢ଼ୁଥାନ୍ତି ସୁଖେ  ।୫।

ଏହିପରି କେତେ କାଳ ଅନ୍ତରେ

ରାଜାରାଣୀ ବିଚାରିଲେ ଚିତ୍ତରେ

ରଜନୀ ପ୍ରଭାତ ହୋଇଲେ କାଲି,

ଭବନ ତେଜି ଦୁହେଁ ଯିବା ଚାଲି

ଭାବନା କରିବା ନିତି, ଭଗବତୀ ଦେବୀ ଦୁର୍ଗତିନାଶିନୀ , ନାଶିବେ ଆମ୍ଭ ଅରାତି ।୬।

କରୁଅଛି ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ମତି,

ଡକା ପଦକୁ ଶୁଣହେ ସୁମତି,

ଖୁଣିବ ନାହିଁ ଦୋଷ ଥିଲେ ଏଥି,

ଗୁଣକୁ ଗୁଣିବ ଗୁଣି ସମ୍ପ୍ରତି

ଦେବୀଙ୍କର ଦୟା ହେବ, ରାଜାରାଣୀଙ୍କର ମନର ସଂକଳ୍ପ ଅଳ୍ପକ ଦିନେ ତୁଟିବ ।୭।

ଭାଗ -୩

ମନ ମଗନ କରି ଅନଳ୍ପକେ ,

କବିତା କଳ୍ପନା କର କଳ୍ପକେ ।୧।

ସଂକଳ୍ପ ପୂରଣ ହେଲା ନୃପଙ୍କ

ଦୁଇ କୁଳ ହିତା ଦୁହିତା ଏକ ।୨।

ଜନ୍ମ ଲଭିଲା ନରେଶଙ୍କ ଅଙ୍କ

ମନ ଆନନ୍ଦ ଭୂପତି- ରାଣୀଙ୍କ ।୩।

ଅଗତି ଗତି ଦାୟକ ଶ୍ରୀପତି ,

ନାମ ରଖିଲେ ବିଚାର ସୁମତି ।୪।

ଧରାମଣ୍ଡନା ମଣ୍ଡିଲା ଧରିତ୍ରୀ,

ବାଲ୍ୟ ପୌଗଣ୍ଡାନ୍ତେ ହେଲା ଯୁବତୀ ।୫।

କାମନା ରଖି କାମଦେବ ଅତି,

ଅଭିଷେକକୁ ବଳାଇଲେ ମତି,  ।୬।

ପୂର୍ଣ୍ଣଯୌବନା ହୋଇଲା ସୁମତି,

ବୁଝ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ପଦପନ୍ତି  ।୭।

ଭାଗ-୪

(ରାଜନନ୍ଦନୀ ସୁମତି ସଖୀ ସଙ୍ଗରେ ବନଶୋଭା ଦର୍ଶନ କରୁଥିବାବେଳେ

ଏକ ରାଜକୁମାର ତାକୁ ଦେଖି ପଚାରୁଛି।)

କହ ରାମାବର କାହାର ବାହାର

ନାହାର କି ନାହିଁ ଆଦର (ପଦ)

ଦଃଖରେ ତ ମୁଖ ଶୁଖିଲା ଦିଶୁଛି ,

ତଥାପି ତ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ,

ଦରପଣ କରେ ଦରପଣ

ଦରଲଭି ଖଟେ ପାଦର ।୧।

ଏ ଯୁବ ବୟସେ ଶିବାଧବ ସେବା,

ଯବାଧରା ଏକି ସୁନ୍ଦର ।

ନବୀନ ବୟସେ ଭବନକୁ ତେଜି,

ଭ୍ରମ ନା ଏବନ କନ୍ଦର  ।୨।

ବରଧନ ଲାଗି ବରଧନ କ୍ଳେଶ,

ବୋଧ ହେଉନାହିଁ ହୃଦର ।

ଲାଜ ତେଜ ଦ୍ଵିଜରାଜମୁଖୀ ଆଜ ,

କହ ବୁଲୁ କିମ୍ପା କନ୍ଦର ।୩।

ରାଜ ହେଉନାହିଁ ଯେଉଁ ମନ୍ଦ ପାଜି,

ହୃଦେ ଭାଜି ପଡ଼ୁ ମନ୍ଦର  ।

ଶୋଚନା ତୁ ମୃଗଲୋଚନା କର ନା,

ରଚନା ଗୋକୁଳାନନ୍ଦର  ।୪।

ଭାଗ-୫

(ରାଜ କୁମାରକୁ ସୁମତି ସଖୀର ପ୍ରଶ୍ନ)

ଖର କରି କର ପ୍ରକାଶ ନାଗର,

ଘର କେଉଁଠାରେ ତୁମର,

ହରପର ପରି ରୂପ ମନୋହର,

ନର କିନ୍ନର କି ଅମର  ।୧।

ଡର ନାହିଁ ଘୋର ଅରଣ୍ୟରେ ଫେର

ଅଟଇ ଅଳପ ଉମର,

ଧୀର ଗିର ବଡ଼ ସୁନ୍ଦର ମଧୁର ,

ତହିରେ ତ ଅଛି ମଧୁର  ।୨।

ଫରକତ ଉର ନୀରଦ ପ୍ରକାର

ଚିକୁର ଜିଣିଛି ଚାମର ।

ଶର ମାରିବାରେ ଧୁରନ୍ଧର କର ,

ଜାଣୁଛି ଜିଣିଛି କୁମାର ।୩।

ବୀର ହର ମୋର ସନ୍ଦେହ ସତ୍ଵର ,

କହ ତୁମେ କାହା କୁମର ,

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ହୃଦ ନନ୍ଦସୁତ-

ପାଦପଦ୍ମେ ହେଉ ଭ୍ରମର ।୪।

ଚୈତନ୍ୟ ଚରିତାମୃତ

ଭାଗ-୧

ସନ୍ଥ ମହନ୍ତ ବୈଷ୍ଣବ ଭକ୍ତି ଅନ୍ତରେ

ମତି ଦିଅ ଚୈତନ୍ୟ ଚରିତାମୃତରେ (ଘୋଷା)

ପାଞ୍ଚଶ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରେ ,ପାଞ୍ଚ ବ୍ରାହ୍ମଣକୁଳରେ^୧

ଜାତ ଜଗନ୍ନାଥ ମିଶ୍ର ନବଦ୍ଵୀପରେ ।୧।

ଜାତ ହେ ଲେ ସାତ ସୁତ ,ସମସ୍ତେ ହୋଇଲେ ମୃତ

ଚିନ୍ତା ଥାଏ ସନ୍ତତ ଦୁହିଁଙ୍କ ମନରେ ।୨।

ହରିଭକ୍ତ -ପରାୟଣ , ନାରୀନର ଦୁଇଜଣ

ଭାରି ଆଦର କରନ୍ତି ଅଭ୍ୟାଗତରେ ।୩।

ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ ରୂପେ ଆସି,.ଦୟାମୟ ବ୍ରହ୍ମରାଶି

ବାସ କଲେ ଶଚୀଙ୍କର ଗର୍ଭଭିତରେ ।୪।

ନ ହେଲା ସୁତା କି ସୁତ , ମିଶ୍ରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଚିନ୍ତିତ

ତେର ମାସ ଗତ ହେଲା ଏହି ମତରେ ।୫।

ଏ ମାସେ ହେବ କୁମର କହିଲେ ତାଙ୍କ ଶ୍ୱଶୁର

କହଇ ଦୀନ ଗୋକୁଳନନ୍ଦ ଗୀତରେ ।୬।

୧.ସାରସ୍ଵତ, କାନ୍ୟକୁବ୍ଜ, ଔତ୍କଳ,ମୈଥିଳ ଓ ଗୌଡ଼;ଏଇମତେ ପାଞ୍ଚଟି ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳ ।

ଭାଗ -୨

ଚଇତନ୍ୟ ହେ ରୂପ ବିକଚ,

ଚନ୍ଦ୍ର ବଦନ ବଡ଼ ସୁସଞ୍ଚ ।

ଚଉଦ ପୁରେ ପୂଜା ପାଉଚ ,

ଚରାଚର ତାରିଚ ଶ୍ୱପଚ ।

ଚମ୍ପାରୂପଠାରୁ ହୋଇଚ ଉଚ୍ଚ,

ଚନ୍ଦନରୁ ବଳି ବାସ ବହିଚ ,

ଚଞ୍ଚଳାପତି ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ମଞ୍ଚ।୧।

ଚତୁର ପଣରେ ସାର ଗୋସାଇଁ

ନିକତାର ଚଇତନ୍ୟ ଦୁଇଭାଇ ,

ଈଶ୍ଵର ଅଂଶେ ଅବତାର ହୋଇ ,

ଇହ ଲୋକରେ ନାମକୁ ଚଳାଇ ,

ଈଷିତେ ତାରି ଜାଗାଇ ମାଧାଇ

ଇତର ବିଶେଷ ମନେ ନ ଥାଇ

ଇଷ୍ଟ ପୂର୍ଣ୍ଣ କର ଇନ୍ଦିରା ସାଇଁ ।୨।

ଇନ୍ଦ୍ରକୁବେରେ ଯେବେ ପୂଜିତ,

ତରଣୀ ଦିଅ ଭବ ସରିତ

ତରିବି ମୁଁ କେମନ୍ତେ ସରିତ ,

ତବ ନାମକୁ ନେବି ସନ୍ତତ,

ତପନ –ତନୟ ନ ଦେବ ଘାତ ,

ତବ ଅନୁଗ୍ରହ ହେଲେ କିଞ୍ଚିତ

ତବ ସାଧାନ ନ କରଇ ମୁଁ ତ  ।୩।

ନରଙ୍କ ମଧ୍ୟେ ମୁଁ ଅଟଇ ହୀନ ,

ନରକ ତାପ କର ଚ୍ଛେଦନ,

ନମୁଛି ନିତି ଶଚୀନନ୍ଦନ,

ନବନୀତ ଅଙ୍ଗ ଜନ ରଞ୍ଜନ,

ନଦୀୟା ନବରେ କଲ କୀର୍ତ୍ତନ,

ନଗର ଗ୍ରାମେ ହେଉଅଛି ଗାନ,

ନମେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଅଜ୍ଞାନ ।୪।

ଭାଗ-୩

ରାଗ – ଆଠତାଳି

ସାଧୁଜନ ପରିତ୍ରାଣ, ନାଶିବାକୁ ପାପମାନ, ଧର୍ମ କରିବାକୁ ସଂସ୍ଥାପନ,

ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ତେଜି ହରି ,ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ନରରୂପ ଧରି , ଯୁଗେ ଯୁଗେ ହୋନ୍ତି ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ

ଧର୍ମ ସଂସ୍ଥାପନ ,କରିବାକୁ ଜାତ ଚଇତନ୍ୟ ।୧

ଆଠଶହ ବୟାନବେ ,ସାଲ ଚଳୁଥିଲା ଭବେ ,ଚଉଦଶ ସାତ ଶକାବ୍ଦରେ ,

ଚଉଦଶ ପଞ୍ଚାଅଶି, ମସିହା ପ୍ରବେଶ ଆସି, ଚଇତନଜାତ ଏ ସଂସାରେ ।

ଦୋଳ ପୂର୍ଣ୍ଣମାରେ ,ପ୍ରଦୋଷରେ , ଚନ୍ଦ୍ର ଗ୍ରହଣରେ ।୨।

ଭକ୍ତଗଣ ନେଇ ସଂଗେ ,ମାତିଲେ କୀର୍ତ୍ତନ ରଙ୍ଗେ, ହରିଦାସ ଶ୍ରୀ ଅଦ୍ଵୈତ ରାୟ,

ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ରତ୍ନ ଶ୍ରୀବାସ,ମନରେ ହୋଇ ହରଷ , ଗଙ୍ଗାଜଳେ ବୁଡ଼ାଇଲେ କାୟ

ପ୍ରଭୁ ଜାତ କାଳେ , ମାତିଲେ ସକଳେ ,ପ୍ରେମ ଭୋଳେ  ।୩।

ସାବିତ୍ରୀ ଉମା ଭାରତୀ ,ଶଚୀ ରମ୍ଭା ଅରୁନ୍ଧତୀ, ଆଉ ଯେତେ ଛନ୍ତି ଦେବୀଗଣ,

ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ରତ୍ନ ଶ୍ରୀବାସ ,ମନେ ହୋଇ ହରଷ, କହେ କରି ଅତି ସାବଧାନ ।

ଜାତ କର୍ମ କଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ମାନଙ୍କୁ ଦାନ ଦେଲେ  ।୪।

ତଳେ ପଡ଼ି କ୍ଷୀରପାନ, ନ କରିବାରୁ ନନ୍ଦନ, ସର୍ବେ ରହି ଦୁଃଖିତ ମନରେ

କେଶବ ଭାରତୀ ଆସି ,ହରିନାମ ପରକାଶି , ଶଚୀଠାକୁରାଣୀଙ୍କ କର୍ଣ୍ଣରେ ,

ଆନନ୍ଦିତ ମନ, ଶିଶୁ କରିବାରୁ କ୍ଷୀରପାନ  ।୫।

ଅଦ୍ଵୈତାଚାର୍ଯ୍ୟ-ଘରଣୀ , ନାମ ସୀତା ଠାକୁରାଣୀ, ମିଶ୍ରଘରେ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲେ ,

ଡାକିନୀ ଶାକିନୀ ଯେତେ,ଶଙ୍କା ଉପୁଜିଲା ଚିତ୍ତେ, ଡରେ ନିମାଇଁ ନାମ ରଖିଲେ ,

ବିଷ୍ଣୁ ପୂଜି ଜାତ , ବିଶ୍ଵମ୍ଭର ନାମ ହେଲା ଖ୍ୟାତ ।୬।

ପାଷଣ୍ଡଜନେ ଚେତନା, ଦେବେ ଚୈତନ୍ୟ ତାଙ୍କ ନାଁ, ଗୌର ଅଙ୍ଗ ହେତୁ ଗଉରାଙ୍ଗ

ଶ୍ରୀହରି ନାମକୁ ଶୁଣି ,କାନ୍ଦୁଥିଲେ ହୋନ୍ତି ତୁନି, ଗୌରହରି ନାମ ଦେଲେ ବେଗ

ଶଚୀ ଠାକୁରାଣୀ ,ବାଛି ବାଛି ନାମ ଦେଲେ ପୁଣି  ।୭।

ନଦୀୟା ଉଦୟ ଗିରି ଜାତ ଶଶଧର ପରି ,ତେଣୁ ନାମ ନଦୀଆର ଚାନ୍ଦ ,

ନରଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ହୀନ ,ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଅଜ୍ଞାନ ହୃଦେ ଚିନ୍ତେ ଶ୍ରୀ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ।

ହରି ବୋଲ ଜନେ , ହୁଳହୁଳି ଦିଅ ନାରୀମାନେ  ।୮।

ଭାଗ-୪

ଶ୍ରୁତି ଦେଇ ଶୁଣ କୃତୀ ହେ, ବାଲ୍ୟଲୀଳା ବିଷୟ ,

ବର୍ଜିତ ହୋଇବ ଅର୍ଜିତ ପାପ-ତାପ ନିଶ୍ଚୟ  ।୧।

ଟୋକାଟି ଦିନରେ ଏକାକୀ ଖେଳୁଥିଲେ ନିମାଇଁ ,

ଦାଣ୍ଡର ଧୂଳିରେ ଚାଣ୍ଡରେ ଚୋର ଦିଜଣ ତହିଁ  ।୨।

ଚିନ୍ତିଲେ ମତିରେ କତିରେ କେହି ନାହାନ୍ତି ୟାର,

ଧରିବା ହରିବା ଦେହରେ ଯେତେକ ଅଳାଙ୍କାର ।୩

ମୁଣ୍ଡରେ ମୁଣ୍ଡାଇ ଦାଣ୍ଡରେ ଗଲେ ଚୋର ଦି’ଜଣ ,

ନ ଦେଖି ପୁତ୍ରକୁ ଦୃଦରେ ଜଗନ୍ନାଥ ବ୍ରାହ୍ମଣ  ।୪।

ବିକଳ ହୋଇଣ ସକଳ ସହର ଖୋଜାଇଲେ ,

ସୁତକୁ ନ ଦେଖି ଚିନ୍ତାରେ ମାତା କ୍ରନ୍ଦନ କଲେ  ।୫।

ହଜାର ମଣିଷ ବଜାର ଖୋଜି ହେଲେ ବିଷାଦ,

ଗୀତରେ ଆନନ୍ଦ ଚିତ୍ତରେ ଭଣେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ।୬।

ଭାଗ-୫

କର ଶ୍ରବଣ ହେ କର ଶ୍ରବଣ ,ଚୈତନ୍ୟଙ୍କୁ ନେଲେ ଚୋର ଦି’ ଜଣ ।(ଘୋଷା)

ତରବର ହୋଇ ଚୋର ନର ଦୁଇ , ପ୍ରବେଶି ଆପଣା ସଦନ ।

ପ୍ରକୃତରେ ତାହା ନିମାଇଁଙ୍କ ଗୃହ, ଦେଖି ତୋଷ ହେଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ।୧।

ମାଆ ମାଆ ଡାକି ଚୋରଙ୍କ କନ୍ଧରୁ, ଓହ୍ଲାଇ ପଡ଼ିଲେ ତକ୍ଷଣ,

ଜାଣିଲେ ସେ ଚୋର ମିଶ୍ରଙ୍କର ଘର, ପକାଇଲେ ତ୍ରସ୍ତ ହୋଇଣ ।୨।

ମିଶ୍ରେ ଖୋଜୁଛନ୍ତି କିଏ ଆଣି ଦେଲା , ଦେବେ ତାଙ୍କୁ ଧନ ରତନ,

ନ ପାଇ କାହାକୁ ରଖିଲେ ପୁଅକୁ ,ବିତ୍ତ ପାଇଲା କି କୃପଣ ।୩।

ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରେ ବିପ୍ରଙ୍କ ଗୃହରେ , ପହଞ୍ଚିଲେ ଏକ ବ୍ରାହ୍ମଣ,

ଅତିଥି ବୋଲି ସେ ଅତି ଆଦରରେ, ପାଣିରେ ଧୋଇଲେ ଚରଣ ।୪।

ପରିବା, ଚାଉଳ , ହାଣ୍ଡି ଡାଲି କାଠ, ଦେଲେ କରିବାକୁ ରନ୍ଧନ,

ଖନ୍ଦା କରି ପାଣି ଆଣି ସେ ବୋଇଲେ , ରନ୍ଧାବଢ଼ା କର ଆପଣ ।୫।

ଶୁଚିବନ୍ତହୋଇ ପ୍ରସନ୍ନ ମନରେ, ରାନ୍ଧିଲେ ସେ ଭାତ ତିଅଣ,

ପବିତ୍ର ପାତ୍ରରେ ବଢ଼ାବଢ଼ି କରି , ସ୍ମରିଲେ ଶ୍ରୀହରି ଚରଣ  ।୬।

ସେତିକି ବେଳକୁ ଆସି ଚଇତନ୍ୟ ,କିଛି ଅନ୍ନ କଲେ ଭୋଜନ

ମିଶ୍ର ଜଗନ୍ନାଥ ଦେଖି ହେଲେ ତ୍ରସ୍ତ,ବୋଇଲେ କଲୁ ଅକାରଣ ।୭।

ପାଞ୍ଚି ପାଞ୍ଚି ଚିତ୍ତେ ନିମାଇଁକି ନେଇ, ରଖିଲେ କରିଣ ଯତନ,

ପୁଣି ଥରେ ଦ୍ଵିଜ ରନ୍ଧାରନ୍ଧି କରି, ଚିତ୍ତେ ଚିନ୍ତିଲେ ନାରାୟଣ  ।୮।

କେହି ନ ଜାଣିଲେ ଗୌରାଙ୍ଗ ସେ ଅନ୍ନ, ଗର୍ଭକୁ କରିଲେ କ୍ଷେପଣ

ଏହା ପରେ ଯାହା ହେଲା କହେ ତାହା,ସେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ କରଣ  ।୯।

ଭାଗ-୬

କୃତୀ ସମସ୍ତ ହେ ଶୁଣ ସ୍ଥିର କରି ମତି ,

ତୃତୀୟ ଥର ସେ ବିପ୍ର ରନ୍ଧନ କରନ୍ତି  ।୧।

ସେତେବେଳେକୁ ହୋଲାଣି ବହୁତ ଯେ ରାତି,

ହାଲିଆ ହୋଇଣ ଘରେ ସର୍ବେ ଶୋଇଛନ୍ତି ।୨।

ରନ୍ଧା ଶେଷ କରି ଦ୍ଵିଜ ବାଢ଼ିଦେଲେ ଅନ୍ନ,

ବାଳ ଗୋପାଳଙ୍କୁ କଲେ ମନେ ମନେ ଧ୍ୟାନ ।୩।

ସେ ସମୟେ ଚଇତନ୍ୟ ହୋଇ ଉପଗତ,

ଖାଇ ଲାଗିଛନ୍ତି ଅନ୍ନ ଦେଖି ଆଚମ୍ବିତ ।୪।

ସେହିଠାରେ ନିମାଇଁ ଶୁଣିବେ କି କହିଲେ ଏମନ୍ତ,

କହିବି ଅନ୍ୟ ଗୀତରେ ଶୁଣିବେ ସମସ୍ତ ।୫।

ଭାଗ-୭

ବାଳକରେ ,କାଳ ହେଲୁ ମୋର କେଉଁ ଦୋଷରେ ।(ଘୋଷା)

ଉପବାସ ଦିନଯାକ, ଉପରବେଳା ଏତକ,

ସୁପକ୍ୱ କଲି ମୁଁ ତ ତୋଷରେ  ।୧।

ବେଳାକ ଖାଇବା ପାଇଁ , କପାଳରେ ମୋର ନାହିଁ

କଲବଲ କଲୁ ତୁହି ରୋଷରେ  ।୨।

ତଳକୁ ନ ଥିଲି ଚାହିଁ ,ବାଳ-ଗୋପାଳଙ୍କୁ ଧ୍ୟାୟି,

ମାଳା ଜପୁଥିଲି ମୁଁ ହରଷରେ  ।୩

ଦାନ ବହୁତ କରିଲି ,ଫଳ କିଛି ନ ପାଇଲି,

ଭାଳଇ ବସି ମୁହିଁ ବିରସରେ  ।୪।

ଶୁଳ ତୁ ମୋହର ହେଲୁ ,କୁଳରେ ତଣ୍ଟି କାଟିଲୁ

ଭୁଲ କଲୁ ତୁ ମାନ ମାନସରେ  ।୫।

ତିଳକ ଦେଲୁ ତୁ ମୋତେ ,ତିଳେକ ନ ଭାଳୁ ଚିତ୍ତେ ,

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ କହେ ଏ ଗୀତରେ  ।୬।

ଭାଗ-୮

ଗୋସେଇଁଶୁଣ ମୋ ବଚନକୁ ହେ ,

କର ମୋ ସନ୍ଦେହ ମୋଚନକୁ ହେ । (ଘୋଷା)

ଭୋଜନାଦି ସଜାଡ଼ି ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଥିଲି ବାଢ଼ି,

ଭୋଜନ ପୂର୍ବ କରି ଧ୍ୟାନକୁ ହେ,

ଆପଣ ସ୍ଥିରଚିତ୍ତେ ଅର୍ପଣ କଲେ ମୋତେ

କୃପଣ ହେଲ ସନ୍ନିଧାନକୁ ହେ ।୧।

ଭାବୁଛ ତୁମେ ଯାକୁ ଯାକୁ ଏ ଭବ ତରିବାକୁ

ସେବୁଛ ହୋଇ ସାବଧାନକୁ ହେ ,

ମୁହିଁ ସେହି ଅଟଇ କହିଲି ସମଝାଇ

କହିବ ନାହିଁ ଏହା ଆନକୁ ହେ ।୨।

ଘଟିଲା ଯେ ବିଷୟ ତୁଟିଗଲା ସନ୍ଦେହ,

ଲୋଟିଲେ ବିପ୍ର ପାଇ ଜ୍ଞାନକୁ ହେ

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଚିତ୍ତ ବ୍ୟାକୁଳିତ ସନ୍ତତ

ମିଳିବ ସତେ ଦରଶନକୁ ହେ।୩।

ଭାଗ-୯

ନବ ସପତ ବୟସୀ ଗୋରୀ, ନବନୀତରୁ କୋମଳ ଭାରି,

ନଦିଆରେ ଦିନେ କରୁଥଲେ ସ୍ନାନ ,ନବରଙ୍ଗେ ନବଦ୍ଵୀପ ବାରୀ

ସେ ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖୀ, ନଇବିଦ୍ୟମାନ କୂଳେ ରଖି  ।୧।

ସେହିଠାରେ ଥିଲେ ଚଇତନ୍ୟ, ଖାଇଦେଲେ ସର୍ବ ଭୋଗମାନ

ଚାହିଁ ସହିକୁଳ ନ ସହି ବ୍ୟାକୁଳ, ବୋଇଲେ କି କଲୁ ବାପଧନ

ଦେବତାଙ୍କୁ ପୂଜିବାକୁ ଆଣିଥିଲୁ ତାଙ୍କୁ ରେ  ।୨।

ଯାହାକୁ ଯାହା କହିବି ମୁହିଁ , ତାହା ନିଶ୍ଚେ ହେବ ଚାନ୍ଦମୁହିଁ ,

ବାହା ହେବ ଭଲ ନାହା ତୁମ୍ଭେମାନେ ମହା ଆନନ୍ଦରେ ଥିବ ରହି,

ସେ ଗୌରହିରି , କହିବାରୁ ତୋଷ ହେଲେ ଗୋରୀ ।୩।

ମା ମାଉସୀ କେ ହେବ ମୋର, ଭଉଣୀ ପିଉସୀ ନୁହଁ ପର,

କୋଳକୁ କୁମର ମଥାକୁ ସିନ୍ଦୂର ,ହାତ କାଚ ହୋଇବ ବଜର,

ସେ ଗୌରହରି ,କହିବାରୁ ତୋଷ ହେଲେ ନାରୀ ।୪।

ବାଳକ କାଳରେ ସେ ନିମାଇଁ , ନଟକୂଟ କଲେ ଘରେ ଥାଇ,

ତିଆରି କହିଲେ ଶଚୀ ଠାକୁରାଣୀ,ଚାପୁଡ଼େ ମାଇଲେ ତାଙ୍କୁ ଯାଇ

ସେ ଶଚୀ ଦେବୀ ,ମିଚ୍ଛେ ମୂର୍ଚ୍ଛା ଗଲେ ଭାବି ଭାବି ସେ  ।୫।

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ କହଇ ଗୀତେ , ଚଇତନ୍ୟ କାନ୍ଦିଲେ କିଞ୍ଚିତେ

ମହା ଆନନ୍ଦରେ ଏହିପରି ଲୀଳା , ଯେତେ ତା ବର୍ଣ୍ଣିବି ମୁଁ କେମନ୍ତେ

ହେ ସାଧୁ ହିତେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ କହଇ ଗୀତେ  ।୬।

ଭାଗ-୧୦

ଆଉ କାହିଁ ପାଇଁ କାନ୍ଦ ରେ ନିମାଇଁ ଚାନ୍ଦ ,ଆଉ କାହିଁ ପାଇଁ କାନ୍ଦ,

ସ୍ନେହରେ ମାତାଙ୍କୁ ଚାପୁଡ଼େ ମାଇଲୁ କହିଲେ ସଜନୀ ବୃନ୍ଦ ।(ପଦ)

ପିଲାମାନେ ଯେବେ ଦୁଷ୍ଟାମି କରନ୍ତି ,ତିଆରନ୍ତି ତାତ ମାତ ,

କେଉଁ ବୁଦ୍ଧିରେ ତୁ ଉଠାଇଲୁ ହାତ, ନନ୍ଦିଆ ଉଦିଆ ଚାନ୍ଦ ରେ ।୧।

ଦୁରୁଦଣ୍ଡ ପଣ ଛାଡ଼ିଲୁ ନାହିଁ ତୁ , ଜୂର କଲୁ ଘରେ ଥାଇ

ସୁରୁଖୁରୁରେ ତ ଦିନ ନେଲୁ ନାହିଁ , ମରୁତକୁ ପାତୁ ଫାନ୍ଦ ରେ।୨।

ନାରୀକୁଳ କହିଲେ ରେ ଧନ ଶୁଣ , ନାରିକେଳ ଦୁଇ ଆଣ

ମାତା ହେବ ଚେତା ଚିତ୍ତୁ ଯିବ ଚିପନ୍ତା, ତୋତେ ନ କହିବେ ମନ୍ଦରେ ।୩।

ଝଟ କରି ବେନି ନଡ଼ିଆ ଆଣିଲେ , ତାଟକା ହେଲେ ସଜନୀ ,

ସ୍ମରି ସାରି ଚାରି ପଦରେ ସାରିଛି କରିଣ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦରେ  ।୪।

ଭାଗ-୧୧

ସଭାଜନମାନେ ଲୋଭବନ୍ତ ହୋଇ ଏ ଭାବ ଭାବନା କର,

ବିଭାକର ସୁତ ପ୍ରଭା ଦ୍ରବି ଯିବ ଅଭାବ ହୋଇବ ଦୂର, ହେ ନର

ବାଲ୍ୟଲୀଳା ଏ ଚୈତନ୍ୟଙ୍କର, ତୁଲ୍ୟ ନ ହେବ ପୀୟୂଷ-ସାର ହେ ,

ମୂଲ୍ୟ କେ କହିପାରେ ଏ ହାର  ।୧।

ବୃଦ୍ଧି କରି କଥା ବୋଧି କହିବାକୁ ବୁଦ୍ଧି ତ ନାହିଁ ମୋହର

ଯୁଧିଷ୍ଠିର ପରି ସୁଧୀ ନର ଅଛ ,ବିଧିରେ ବିଚାରେ କର, ଏ ବ୍ୟାଧି

ରିପୁ ପାପକୁ ଏ ଅଉଷଧି, ନିଧିଠାରୁ ଗରୁ ଏହା ସିଦ୍ଧି ,

ବଧିବାକୁ ବିପଦକୁ ଯୋଧି ।୨।

ହିରଣ୍ୟ ଜଗଦୀଶ ପଣ୍ଡିତ ବେନି ଏକାଦଶୀ ଉପବାସେ ,

ପିଷ୍ଟକାଦି ମିଷ୍ଟ ଦ୍ରବ୍ୟ କରିଥିଲେ , ସନ୍ତୁଷ୍ଟରେ ନିଜ ବାସେ ,ସେ ଲୁଚି,

ସୁରୁଚିରେ କରିଥିବା ଲୁଚି ,ତାହା ଖାଲଇଲେ ଚୈତନ୍ୟ ପାଞ୍ଚି ସେ

ଶୁଣି ଚକିତ ହୋଇଲେ ଶଚୀ ।୩।

ଗୋଟିକାରୁ ଦିନେ ଛାଟିପିଟି ହୋଇ ନିମାଇଁ ଖାଇଲେ ମାଟି

ପାଟିରୁ ମାଟି ସେ ଫିଙ୍ଗିବା ପାଇଁକି ଛାଟ ସାଉଁଟିଲେ ମା’ଟି, ସେ ତ୍ରୁଟି

ହେବା ବୁଝାଇଲେ ପରିପାଟୀ, ଯୁକ୍ତି କରି ପକାଇଲେ କାଟି  ।୪।

ଗଙ୍ଗାରେ ସ୍ନାନ କରି ଦଙ୍ଗା ହେଙ୍ଗାମା କରୁଥିଲେ ସଖା ସଙ୍ଗେ ,

ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ଭଙ୍ଗୀ କେହି ଜଣେ ବେଗି କହିଲା ମିଶ୍ରଙ୍କ ଆଗେ, ତା ବାରି

ହାତେ ପୋଥି ଧରି ଗୌର ହରି, ଚାଟଶାଳୀରୁ ଆସିଲା ପରି ତା

ବାରି ବୁଡ଼ିବା ଚିହ୍ନ ନିବାରି ।୫।

ବହୁ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇ ଉପବୀତ ଦେଲେ ମିଶ୍ର ଜଗନ୍ନାଥ ,

ବଲ୍ଲଭାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ କନ୍ୟା ରୂପବତୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଦେବୀଙ୍କ ସହିତ , ସେ ବିଭା,

ବିଧି ସଂଦର୍ଭରେ କଲେ ନିର୍ଭା,ଶୋଭା ନ ହେବ ରୂପକୁ ରମ୍ଭା ସେ  ।୬।

ବିଦ୍ୟା ବିବାଦରେ ରଦ୍ଦ କରୁଥିଲେ ବୁଧବୃନ୍ଦଙ୍କୁ ବାଦରେ

ରଚନା କରୁଛି ଦିନକ ଘଟଣା ଆଦରେ ଘେନ ହୃଦରେ, ହେ ସନ୍ଥ

ଯାହା ପାଇଛି ଗ୍ରନ୍ଥରୁ ଗୁନ୍ଥ, ହେବ ସ୍ଵର୍ଗପଥକୁ ଏ ରଥ ହେ  ।୭।

କେଶବ କାଶ୍ମୀରୀ ବୋଲି ଥିଲେ ଜଣେ ଦିଗ୍ ବିଜୟୀ ପଣ୍ଡିତ,

ଗୋଟି ଗୋଟି କାଟି ପକାଇଲଲେ ରଟିଲେ ଯେତେ ବୃତ୍ତାନ୍ତ , ଯେ ସ୍ମରି

ସରସ୍ଵତୀଙ୍କୁ କଲେ ଗୁହାରି ତାଙ୍କ ପାଦ ପଦ୍ମରେ ଜୁହାରି ସେ ।୮।

ମାଧବେନ୍ଦ୍ର ପୁରୀ ଯାହାପାଇଁ କଲେ ଅନୁରୋଧ ଗୋପୀନାଥ

ତାହାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟ ଶ୍ରୀ ଈଶ୍ଵରପୁରୀ ତାଙ୍କଠାରୁ ଶଟୀସୁତ, ସେ ମନ୍ତ୍ର

ନେଲେ ଯାଇ ଗୟାକ୍ଷେତ୍ର ,ତେବେ ଲକ୍ଷ୍ମୀପ୍ରିୟା ହେଲେ ମୃତ  ।୯

ଶ୍ରୀଳ ସନାତନ ମିଶ୍ରଙ୍କର କନ୍ୟା ବିଷ୍ଣୁପ୍ରିୟାଙ୍କ ସହିତ ,

ବିବାହ ନିର୍ବାହ ହେଲା ସମାରୋହ ସାକ୍ଷାତ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସହିତ ,ଏ ଗୀତ ,

ଦୀନ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ରଚିତ ,ପଦ ପଦକେ ଏହା ଅମୃତ  ।୧୦।

ଭାଗ-୧୨

ଗଙ୍ଗାରୁ ଆସିଣ ଚଇତନ ,

ବାୟାପରି ହେଲେ ରାତ୍ରିଦିନ  ।୧।

ଭୟାତୁର ଜନକ ଜନନୀ,

କାୟା କଲେ ଦିନୁ ଦିନ କ୍ଷୀଣ  ।୨।

ଅନେକ ଔଷଧ ତାତ କଲେ,

ଭଲ ହୋଇବାକୁ ବ୍ୟାଧି ଭଲେ  ।୩।

ଭଲ ନୋହି ତାହା ହେଲା ବୃଦ୍ଧି,

ଦେଖି ମିଶଙ୍କ ହଜିଲା ବୁଦ୍ଧି ।୪।

ଶ୍ରୀବାସ ପଣ୍ଡିତ ଶୁଣି କର୍ଣ୍ଣେ ,

ମିଶ୍ରଙ୍କ ଘରକୁ ଆସି ଦିନେ  ।୫।

ଶଚୀଙ୍କୁ କହିଲେ କୃଷ୍ଣଚିହ୍ନ,

ରୋଗ ନୁହେଁ ଏହା ଭାବ ମନ ।୬।

ଏଥୁ ଅନନ୍ତରେ ଭକ୍ତମେଳେ,

କାଳ କଟାଇଲେ ଗଙ୍ଗାକୂଳେ ।୭।

ଶ୍ରୀ ଅଦୈତାଚାର୍ଯ୍ୟ ଭକ୍ତ ବର,

ମହାବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ଅବତାର   ।୮।

ପିତାନାମ ପଣ୍ଡିତ କୁବେର,

ନାଭାଦେବୀ ନାମ ମାତାଙ୍କର  ।୯।

ଦୀର୍ଘ ଉଣେଇଶ ବର୍ଷକାଳ,

ତପ କଲେ ପିଇ ଗଙ୍ଗାଜଳ  ।୧୦।

ହରିଦାସ ବ୍ରହ୍ମାଅଂଶେ ଜାତ ,

ପଠାଣ ଅଟଇ ତାଙ୍କ ତାତ  ।୧୧।

ତିନି ଲକ୍ଷ ଜପି ପ୍ରତିଦିନ,

ତେବେ ଯାଇ ଖାଉ ଥିଲେ ଅନ୍ନ  ।୧୨।

ପୂର୍ବ ଜନ୍ମେ ଶ୍ରୀ ବାସ ପଣ୍ଡିତ,

ନାରଦ ଥିଲେ ବିଚାର ଚିତ୍ତ ।୧୩।

ନିତ୍ୟାନନ୍ଦ ପୂର୍ବେ ବଳରାମ

ହାଡ଼ାଇ ପଣ୍ଡିତ ପିତାନାମ ।୧୪।

ନିତି ସଂକୀର୍ତ୍ତନ ଚଇତନ ,

କରୁଥାନ୍ତ ମିଳି ଭକ୍ତଗଣ   ।୧୫।

ଭଜୁଥାନ୍ତି ହରେ କୃଷ୍ଣ ରାମ,

ଲୋକ ସଙ୍ଗେ ମିଶି ସବୁଜନ  ।୧୬।

ଜଗାଇ ମାଧାଇ ତତ୍ତ୍ଵ ଜ୍ଞାନ,

ପାଇ ଆପଣାଙ୍କୁ କଲେ ଧନ୍ୟ ।୧୭।

ଚମାର ଗୋପାଳ ବଶ ହେଲା ,

କାଜି ରାଜି ହୋଇ ନାମ ନେଲା ।୧୮।

ଦୋଷ ଦେଲେ କେବଳ ବ୍ରାହ୍ମଣ ,

ନ ବୁଝିଲେ ଚୈତନ୍ୟଙ୍କ ଗୁଣ  ।୧୯।

କହିଲେ ଆମ୍ଭର କୁଳେ ଜନ୍ମ ,

ପ୍ରତିକଥା ତାଙ୍କ ହେଲା ଖୁଣ  ।୨୦।

ଶଚୀ ଦେବୀ ଦେଖି ସ୍ଵପନରେ ,

କହିଲେ ,ଚୈତନ୍ୟଙ୍କ ଆଗରେ ।୨୧।

ଆନ ଗୀତେ ପ୍ରକାଶି ପଣ୍ଡିତେ ,

ଦୋଷ ଥିଲେ କ୍ଷମ ତୋଷ ଚିତ୍ତେ ।୨୨।

ଅଧିକ ମାଗୁଣି ନାହିଁ ମୋର,

ଜାନକୀବଲ୍ଲଭ ଦୟା କର  ।୨୩।

ପିତାମାତା ପୁତ୍ର ନାମ ମୋର,

ଜଣାଉଛି ଦାସ ଦୟା କର  ।୨୪।

ଆର୍ତ୍ତଜନ ଦୁଃଖ ଶୁଣାଯିବ,

ଗୋକୁଳାନନ୍ଦକୁ ଦୟାଥିବ   ।୨୫।

ମୃତ୍ୟୁ ସମୟରେ ଚେତାଥିବ

ଜିହ୍ଵା ରାମ ନାମ ରଟୁଥବ   ।୨୬।

ଭାଗ-୧୩

କାଲି ରଜନୀରେ ବାପ ଦେଖିଲି ସ୍ଵପନ

ଘର ଛାଡ଼ି ଯାଉଅଛୁ ମୋର ଗଣ୍ଠିଧନ

ଛାତି ଦମ ଦମ , ଛାତି ଦମ ଦମ,

ତାତି ପୂରା ବହିଯାଏ ଘର୍ମ  ।୧।

ସେତିକି ବେଳରୁ ବାପ ନ ମାଡ଼ଇ ନିଦ,

ସତେ ଦଇବ ଘଟାଇ ଦେଲା ପରମାଦ ,

କାତି ଭୂଷି ଦେବ, କାତି ଭୂଷି ଦେବ ,

କତିରୁ ମଣି ଛଡ଼ାଇ ନେବ  ।୨।

ପତି ପତ୍ନୀ ଦୁଇ ଜଣ ପାଇବୁଟି ଦୁଃଖ ,

ବର୍ତ୍ତିବୁଁ ସତେ ନ ଦେଖି ତୋ ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖ

ବତୀ ଲିଭିଯିବ, ବତୀ ଲିଭିଯିବ ,

ଗତି ତୋ ବ୍ୟତୀତ କିଏ ହେବ  ।୩।

ନଯା’ ନଯା’ ମଜ୍ଜାରେ ତୁ ମୋର କଥା ବୁଝ

ରଜା ପରି ବସି ଘରେ ଗଜା ଲଡ଼ୁ ଭୁଞ୍ଜ

ମଜା ବାହାରିବ , ମଜା ବାହାରିବ ,

ବଜାରେ ବୁଲିଣ ଦିନ ଯିବ  ।୪।

ବାଟ ଚାଲୁଥଲେ ଧନ ବଥାଇବ ପାଦ ,

ପେଟ ତାତିଯିବ ବାବୁ ହେବୁ କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ

ପଟ ପିନ୍ଧୁଥିବୁ , ପଟ ପିନ୍ଧୁଥିବୁ ,

ପଟ୍ଟବସ୍ତ୍ର ଆଉ ନ ପାଇବୁ  ।୫।

ଖରା ବରଷାରେ ବାବୁ ହେବୁ ହଇରାଣ ,

ଖାରା କଥା କରୁଅଛି ଭଲ କରି ଜାଣ

ନ ସରିବ ଦିନ, ନ ସରିବ ଦିନ,

ଭାଷଇ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଦୀନ  ।୬।

ଭାଗ-୧୪

ସତେ ଛାଡ଼ି ଯିବୁ ରେ ମୋର ନିମାଇଁ ଚାନ୍ଦ,

କେତେ କଷ୍ଟେ ବାପ ତୋତେ ପାଇଥିଲି ,

ଏତେବେଳେ ବିହି ପାତିଲା ଫାନ୍ଦ ।(ଘୋଷା)

ରାତିରେ ଦେଖିଲି ସ୍ଵପନ ,ମତି ହେଉଛି ଛନ ଛନ ,

ଛାତିରେ ସତେ କି କାତି ଭୂଷି ଦେଲା

ସେତିକି ବେଳରୁ ଥରୁଛି ହୃଦ  ।୧।

ପେଟରୁ ତ ଉଠୁଛି କୋହ, ଛଟପଟ ହେଉଛି ଦେହ ,

କଷ୍ଟ କଥା ଏକା ମୋ ମନ ଜାଣଇ

ଯୋଗ କଲା କିଏ ନିଆଁ ବାରୁଦ  ।୨।

ଅନ୍ଧର ଲଉଡ଼ି ମୋହର, ଅନ୍ଧାର ତ ଦିଶୁଛି ଘର

ବନ୍ଧ ବନ୍ଧାଇଲେ ଆଉ କି ରହିବ,

ବୋହିଗଲା ପାଣି ହୃଦରେ ଜଦ^୧ ।୩।

ପୁଅ ତୋର ନ ହେଲେ କିଛି, ଦିଅଁ ଦେବତାଙ୍କୁ ଯାଚିଛି,

ଘିଅଦୀପ ଜାଳି ଭୋଗ ରାଗ ଦେବି ।

କହଇ କରଣ ଗୋକୁଳନନ୍ଦ ।୪।

୧. ଜଦ(ଫା)=ପ୍ରବଳ, ପ୍ରଚୁର ।

ଭାଗ-୧୫

ଦରଦରେ ଚିନ୍ତ ହେ ଧୀମନ୍ତ ନରେ,

ଗାରଦକୁ ଯମ ନେଇ ନ ପାରିବ, ବାରୁଦକୁ ନିଆଁ ପରି ପାପରେ ।(ଘୋଷା)

ଘର ଛାଡ଼ି ଛବିଶ ବର୍ଷେ , ଗୌରହରି ଗଲେ ବିଦେଶେ ,

ସରସ ସନ୍ନ୍ୟାସ ବେଶ ହେବାପାଇଁ

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ କାଟୁଆ ଠାରେ  ।୧।

କେଶବ ଭାରତୀଙ୍କ ପାଶ, ବେଶ କଥା କଲେ ପ୍ରକାଶ

ଲେଶ ମାତ୍ର ସେହି ରାଜି ହେଲେ ନାହିଁ ,

କହି କ୍ଳେଶ ପାଇବ ବିଶେଷରେ  ।୨।

ଉପାମା ଜୁଟାଇ ବହୁତ, ଉପଦେଶ ଦେଲେ ତୁରିତ

ଉପକାର ତହିଁ କିଛି ହେଲା ନାହିଁ

ତପସ୍ଵୀ ପରାସ୍ତ ହେଲେ ତର୍କରେ  ।୩।

କେଶବ ଭାରତୀ ବହନ, କେଶ କରାଇଲେ ମୁଣ୍ଡନ,

ସନ୍ନ୍ୟାସ ମନ୍ତ୍ରକୁ କହି ତାଙ୍କ କର୍ଣ୍ଣେ

ଦଣ୍ଡ କମଣ୍ଡଳୁ ଦେଲେ ହାତରେ  ।୪।

ଖବର ପାଇଁ ଶଚୀନାରୀ, ଶବର ଘରେ ମୃଗପରି

ନବର ଭିତରେ କ୍ରନ୍ଦନ କରନ୍ତି ,

କହଇ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଗୀତରେ  ।୫।

ଭାଗ-୧୬

କେଣେ ଛାଡ଼ିଗଲୁ ରେ ଚଇତନ ମୋର ରଙ୍କ ରତନ ,ମୋ ଜୀବଜୀବନ  ।(ଘୋଷା)

ତେର ମାସେ ଗର୍ଭେ ଧଇଲି, କେତେ କଷ୍ଟ ମୁହିଁ ପାଇଲି,

ଏ ବୟସେ ଏହା କରିବୁ ବୋଲି ,ତ ତିଳେହେଲେ ଭାବି ନ ଥିଲା ମନ  ।୧।

ଦାଣ୍ଡରେ ଖେଳି ବୁଲି ଆସୁ ,ମାଆ ବୋଲି ତୁଣ୍ଡରେ ଭାଷୁ,

ଖଣ୍ଡ ପରି ମୋତେ ଶୁଣିଲେ ଲାଗଇ, ପିଣ୍ଡ ରଖି ମୋର ନେଲୁ ଜୀବନ  ।୨।

ପାପ ମୋର ଥିଲା ପୂର୍ବରୁ, ଶାପ ପାଇଥିଲି କା’ଠାରୁ ,

ଲୋପ କରି ସବୁ ଆଶା ଗଲୁ ବାପ ଏକୋଇର ବଳା ବିଶିକେଶନ  ।୩।

ଦିବାରାତି ଘର ଗହଳି ,ପୂରି ଉଠୁଥିଲା ଉଚ୍ଛୁଳି ,

ଛାଡ଼ିଗଲା ଦିନୁ କେହି ନ ମାଡ଼ିଲେ ଘର ଦୁଆରକୁ ନଦିଆ ଜନ  ।୪।

ଗୀତେ କହେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ,କପାଳ ତ ମୋହର ମନ୍ଦ

ମରଣ କାଳକୁ ଭରସା ହେବାକୁ, ନ ରହିଲୁ ମୋର ପାଶେ ନନ୍ଦନ  ।୫।

ଭାଗ-୧୭

ଶଚୀ ଠାକୁରାଣୀ ହୋଇ ବାଇଆଣୀ ଖୋଜନ୍ତି ବୁଲି ନଗରେ ,

କିଏ ଲୁଚାଇଛି ଧନମାଳୀକୁ ମୋ କହିଦିଅ ହେ ବେଗରେ ।

ଦୁଃଖୀଧନ ମୋର ଅନ୍ଧ ଲଉଡ଼ି ,ପିଣ୍ଡରୁ ପରାଣ ଯାଉଛି ଛାଡ଼ି  ।୧।

ସୁନା ପଞ୍ଜୁରୀଟି ଭଙ୍ଗି ଚାଲିଗଲା, ହଳଦୀବସନ୍ତ ପକ୍ଷୀଟି ,

କେଉଁଆଡ଼ି ଗଲା, କେଉଁଠି ରହିଲା କିଏ ହେବ ତାର ସାକ୍ଷୀଟି ।

ମାଆ ମାଉସୀଏ ଦେବ ଗୋ କହି, ସୁନା ହାତୀ ମୋର ରହିଲା କାହିଁ ? ।୨।

ଖେଳି ବୁଲିସାରି , କାଳିଆସୁନା ମୋ , ଫେରି ଆସୁଥିଲା ଘରେ ,

କଳି କଲେ ତୁମ ପିଲାଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ , ମୋର ତୁଲେ ଅଳି କରେ ।

ଚଳି ହୋଇ କଥା ମୁଁ କହେ କେତେ ,ବଳି ହୋଇ କଥା ନ କହେ ମୋତେ ।୩।

ନକଲ ନ କର ସକଳ ନାଗରୀ, ବିକଳେ ମୁଁ ପଚାରୁଛି ।

ଏ କାଳରେ ମୋତେ ଏକା କରିଗଲା ଅକଲ ହଜି ଯାଉଛି ।

କି କଲା ଦଇବ ମୋର ଏ କାଳେ , ଧୂଳି ପକାଇଲା ଖାଇବା ବେଳେ  ।୪।

ବଡ଼ ହେଲେ ପୁଅ ପୋଷିବ ବୋଲି ମୁଁ ବଡ଼ ଆଶା କରିଥିଲି,

ବାଡ଼ ରହିଅଛି ନିବାଡ଼ ହୋଇଣ , ବେଉଷା ଯାଇଛି ଚାଲି,

ସତ କହ ପକାଉଛି ମୋ ରାଣ, କାହିଁ ଲୁଚାଇଛ ଗଣ୍ଠି-ରତନ  ।୫।

ମରଣ କାଳରେ କରଣ କରନ୍ତା ,ନିଆଁ ଦେଇଥାନ୍ତା ମୁଖେ ।

ଶରଣ ତ କେହି ତାହା ବିନେ ନାହିଁ, କେମନ୍ତେ ବଞ୍ଚିବି ଦୁଃଖେ ।

କରଣ^୧ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ବିନତି, ବାରଣ- ତାରଣ ଚରଣ ଚିନ୍ତି  ।୬।

୧. କରଣ-ଭୃତ୍ୟ ।

ଧରମର ଫଳ ଚରିତ ପ୍ରକାଶ

(ଆନୁପ୍ରାସିକ ଗୀତିକା)

‘ଧ’ (ଆଦ୍ୟନିୟମ)

ଧର୍ମଶୀଳ ଜନ ଦେଇ ମନକର୍ଣ୍ଣ

ଶୁଣ ଏ ଆଖ୍ୟାନ ଚିତ୍ତ କରି ଶୁଦ୍ଧ

ଧମକ ନ ଦେବ ଅନ୍ତେ ଶ୍ରାଦ୍ଧଦେବ

ଦେବକୀନନ୍ଦନ ହେବେ ଭାବେ ବୋଧ  ।୧।

ଧରମର ଫଳ ଚରିତ ପ୍ରକାଶ ,

ଅନୁପ୍ରାସ ରସ ସରସ ସୁସିଦ୍ଧ

ଧନୁରେ ଶାୟକ ପରି ଏ ଗାୟକ-

ଦମ୍ଭଶମ୍ବରକୁ କରି ଦେବ ବଧ ।୨।

ଧନଞ୍ଜୟ ତୁଲ୍ୟ ପ୍ରଚଳ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ

ଦହନ କରିବ ଦୁରିତ ସମିଧ

ଧଣ୍ଡପରି ଦଣ୍ଡଧର ଭଣ୍ଡ ହେବ

ପଣ୍ଡ ହେବ ଦଣ୍ଡକରେ ତାର କ୍ରୋଧ  ।୩।

ଧରାରେ ଧବଳ ପୁର ବିଦ୍ୟମାନ

ମାନ ମାନ ସେ ତା ଉନ୍ନତ ସଉଧ

ଧର- ସାର୍ବଭୌମ ହିମାଳୟ ନାମ,

ସୀମାନ୍ତେ ବିଶ୍ରାମ ଆଶ୍ରମ ବିବୁଧ ।୪।

ଧନ୍ୟ ହୋଇଅଛି ଅନେକପ^୧ ନାମ

ପୁର ବକ୍ର ଯେଣୁ କଲେ ହଳାୟୁଧ^୨

ଧଂସାଇ ପଶିଲା ପାରାବାରେ ଲଙ୍କା,

ତେବେ ହନୁମାନେ ହୋଇଛି ଦଗଧ ।୫।

ଧକା ପକା ଶଙ୍କା ଚକ୍ରପାଦେ ଏକା

ରଣେ ଗତି ବଙ୍କା ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଦ୍ଵିବିଧ

ଧରଣୀ ରାଣୀର ତାଟଙ୍କ ପଟଳ

ଛଟକ କଟକ ଧରିବାର ବୋଧେ  ।୬।

ଧନେଶ୍ଵର ନାମେ ତହିଁ ନରେଶ୍ଵର

ବିତ୍ତରେ କୁବେର ସଙ୍ଗେ ହେବ ଯୁଦ୍ଧ

ଧମକ ଚମକ ଦିଏ ଯେଉଁଲୋକ

ଯାଚଞ୍ଜା କରିବା ପାଇଁ ତା ସନ୍ନିଧ  ।୭।

ଧର୍ମକର୍ମରେ ସେ ଶର୍ମ ନ ଜାଣଇ

ପ୍ରକୃତି ପୁଞ୍ଜା କରିବା ପାଇଁ ତା ସନ୍ନିଧ ।୭।

ଧର୍ମକର୍ମରେ ସେ ଶର୍ମ ନ ଜାଣଇ

ପ୍ରକୃତି ପୁଞ୍ଜଙ୍କୁ କରିଛି ନିଷେଧ

ଧଡ଼ାରେ ଚଢ଼ାଉ କରି ତଡ଼ାଇବ ,

ଲୋଡ଼ାକଲେ ଆଶ୍ରା ବାଳକ ବା ବୃଦ୍ଧ ।୮।

ଧରଣ ଏପରି କରି ନରନାରୀ

ପରିଛନ୍ତି ପୁରୀ ଚିତ୍ତ ନୁହେଁ ଶ୍ରଦ୍ଧ

ଧ’ ଅନୁପ୍ରାସରେ କରଣ ଗୋକୁଳା-

ନନ୍ଦ ପଦବୃନ୍ଦ ଯୋଡ଼ିଛି ହେ ବୁଧ  ।୯।

୧.ଅନେକପ –ହସ୍ତୀନାପୁର ,୨. ହଳାୟୁଧ –ବଳରାମ ।

‘ର’ ୨

ରସି ସୁରସିକ ନର ,

ରସ ଶ୍ରୁତିପଥେ ଶ୍ରବଣ କର । ଘୋଷା

ରମାପତି କତି ନାରଦ ବଦତି ,

କି କରୁଅଛ ଠାକୁର ।

ରହିଛି ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଧାମରେ ଏକ ଗ୍ରାମ,

ନାମ କେବଳ ତା ଧବଳପୁର  ।୧।

ରଖନ୍ତି ନାହିଁ ସେ ଅତିଥିଙ୍କୁ ଘରେ ,

ଦୂରୁଦୂରୁ ମାର ମାର

ରଖିଛନ୍ତି ବିତ୍ତ ଅପରିମିତ ସେ

କାହାକୁ ନ ଦିଅନ୍ତି ଟେକି କର ।୨।

ରମଣୀ ପୁରୁଷ ବୃଦ୍ଧ ବୃଦ୍ଧା ସୁଦ୍ଧା

ଦାନକୁ ପାପ ବିଚାର

ରବିତଳେ କିଏ ଏପରି ଭାବିବ

ରସାକୁ ଏ ଭାଷା ଖାସା ଅସାର  ।୩।

ରଭସ ସେ ଦେଶ ନାମେ ହୃଷୀକେଶ

ଏ ଭାବକୁ କର ଦୂର ।

ରଜନୀଚର ପରିପନ୍ଥୀ ବିଷ୍ଟର-

ଶ୍ରବା କପଟରେ ହେଲେ ଭୂସୁର  ।୪।

ରଦନ ଗୋଟିଏ ନାହିଁ ଅପଘନ

ଜୀର୍ଣ୍ଣ ଶୀର୍ଣ୍ଣ ଚିରା ଚୀର

ରହି ମଠ ଗତି ବୃଦ୍ଧ ହେତୁ ନାସ୍ତି

ତରତର ଥରଥର  ।୫।

ରହସ୍ୟ କରନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଯେ ଦେଖନ୍ତି

ସେ ଦେଶର ନାରୀନର

ର’ ଅନୁପ୍ରାସରେ କରଣ ଗୋକୁଳା-

ନନ୍ଦ କରିଛି ପ୍ରଚାର  ।୬।

‘ମ’ ୩

ମହାଜନେ ମନେ ଘେନିମ ହେ ମନୋରମ

ମରଣାନ୍ତେ ମୁକ୍ତ ହେବ ଦଣ୍ଡ ନାହିଁ ଯମ । (ଘୋଷା)

ମହୀସୁର ରୂପ ଧରି ମଧୁସୂଦନ ମୁରାରି

ବୁଲନ୍ତି ଧବଳପୁର ଗ୍ରାମ

ମନ୍ଦଗତି କରି ମୁଖେ କହନ୍ତି ରାମ

ମଗାମଗି କରୁଛନ୍ତି ଦେଖାଇ ନାନା ଛଦୁମ  ।୧।

ମଧୁର ପକାଇଥିବ, ମନ୍ଦାଏ କେ ଜଳ ଦେବ

ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ କରନ୍ତି ବିଶ୍ରାମ

ମଲେଣି ଖରାରେ ହୁଏ ବଡ଼ଗରମ

ମଥାପାଦ ତାତି ଖାଲି ବହି ଯାଉଅଛି ଘର୍ମ  ।୨।

ମହିଳା ମଧ୍ୟେ କେ କହି ମଇଳା ରୂପକୁ ଚାହିଁ

ମାଗୁଛ ନ କରି କିଆଁ ଶ୍ରମ

ମରଦଙ୍କ ମଧ୍ୟେ ତୁ ତ ବଡ଼ ଅଧମ,

ମଜା ପାଇଛୁ ଭିକର ଭିଡ଼ ପଡ଼େ ପରିଶ୍ରମ  ।୩

ମରିବାକୁ ବାଟ ଚାହିଁ ମନୁଷ୍ୟ ଯେ ଅଛି ରହି

ମହାରାଗେ ହେଲେ ତମ ତମ

ମହାରାଜାଙ୍କର ହୋଇଅଛି ହୁକୁମ ,

ମନ୍ଦିରେ ଆଶ୍ରୟ ଦେଇଦେଲେ ହୁଅଇ ଅଧର୍ମ  ।୪।

ମହାପ୍ରଭୁ ତତକାଳେ ମହୀଶ ଆଗେ କହିଲେ

ମତେ ଆଶ୍ରା ଦିଅ ତୁମ ଧାମ

ମହତ ପୁରୁଷ ତୁମ୍ଭେ ଅଟ ଉତ୍ତମ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ସୁକୃତ ଅର୍ଜିବ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ମନସ୍କାମ  ।୫।

ମମତା ନ ରଖି ତିଳେ ମଞ୍ଜୁର ରାଜା ନ କଲେ

ମହଲେ ନ ଚଳିବ ବିରାମ

ମଜୁରି ଭିନ୍ନେ ନ ଦେଉଁ ଏକ ଛଦାମ

ମ’ ଅନୁପ୍ରାସେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ କଲା ପରିଶ୍ରମ  ।୬।

‘ର’ ୪

ରଥାଙ୍ଗ-ଧାରଣ ମନେ କଲେ ବିଚାର

ରହିଥିବ ଏଥି କେହି ଧାର୍ମିକ ନର । ପଦ

ରାଜା ପାଶୁ ଗଲେ ଡରେ ପ୍ରବେଶ ଗ୍ରାମ ପ୍ରାନ୍ତରେ

ସେଠାରେ ଦେଖିଲେ ଏକ ଭଗ୍ନ କୁଟୀର ।

ରମଣୀଏ ଅଛି ତହିଁ ବିଧବା ଅଟଇ ସେହି

ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶ ବୟସର ଏକ କୁମର  ।୧।

ରଖିଲା ତାଙ୍କୁ ପାଖରେ ଚରଚା ବୁଝିଲା ଖରେ

ନୃପତି କତିରେ ଏହା କହିଲେ ଚାର

ରକ୍ତବର୍ଣ୍ଣ କରି ନେତ୍ର ଧରି ନେଇ ମାତା ପୁତ୍ର

ତର୍ଜନ ଗର୍ଜନ କଲା ସେ ନୃପବର  ।୨।

ରଖାଇ ତୁ ଜଣେ ଲୋକ ରାଜ୍ୟକୁ ହେଲୁ କଣ୍ଟକ

ଅଧର୍ମ ଅର୍ଜିଲୁ କିଆଁ ଆରେ ପାମର ।

ରବିସୁତ ପୁରେ^୧ ଜୀବ ନିଶ୍ଚୟ ତୋହର ଯିବ

ଅଧାର୍ମିକ ଲୋକ ହେବ ମୋ ଦେଶୁଁ ଦୂର  ।୩।

ରଗଡ଼ ଦେଖି ଭୂପର କହେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଉତ୍ତର

ଅତିଥି ରଖିବା ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ରର ଗିର

ରତ ତୁମ୍ଭେ ବିପରୀତ କଥାରେ ପୃଥିବୀନାଥ

ତେଣୁ ରାଜ୍ୟେ ତାହା କରି ଅଛ ପ୍ରଚାର   ।୪।

ରଫା କଲେ ମହୀପାଳ ଦେଲି ଦୁଇମାସ କାଳ

ଦେଲେ ପୁଣ୍ୟ ହୁଏ ଦେବୁ ପ୍ରମାଣ ୟାର ,

ରକ୍ଷକ କେ ହେବ ନାହିଁ ନିଶ୍ଚୟ ଜାଣିଥା ତୁହି

ଯହିଁ ଥିଲେ ଧରିଆଣି ଛେଦିବି ଶିର  ।୫।

ରମାଧବ ଗଲାବେଳେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀକି କହିଥିଲେ

ବିପଦବେଳେ ସହାୟ ହେବି ମୁଁ ତୋର

ରଙ୍ଗାଚରଣଟି ମୁହିଁ ନିଶ୍ଚୟ ଜାଣିଥା ତୁହି

ଖୋଜିଲାବେଳେ ସାକ୍ଷାତ ପାଇବୁ ମୋର  ।୬

ରଟିଲା ବିପ୍ରତନୟ ପ୍ରମାଣ ଦେବ ନିଶ୍ଚୟ

କହି ବାହାରିଲା ବନ୍ଦି ମାତା ପୟର

ରତିଏ ମତିରେ ଭୀତି ନ କରି ସେ କଲା ଗତି

ଅସ୍ତ ହେଲେ ଛାୟାପତି ହେଲା ଅନ୍ଧାର  ।୭।

ରଜନୀରେ ସେ ନନ୍ଦନ ଏକ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ସଦନ

ରହିଲା କହିଲା ତାକୁ ସବୁ ଖବର ।

ରଚକ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ପଟ୍ଟନାୟକ ପଦାଦ୍ୟ-

ପ୍ରାନ୍ତେ ଅନୁପ୍ରାସ କରି ରଖି ଅକ୍ଷର  ।୮।

୧. ରବିସୁତ ପୁର – ଯମପୁର ।

‘ଫ’ ୫

ଫନ୍ଦା କରିଛୁ ରେ (ବାପ) ଛନ୍ଦାଚରଣକୁ ସାଫ,

ଫକରି ପରି ତୁ ବୁଲୁଅଛୁ ରାଜଦଣ୍ଡୁ ପାଇବାକୁ ମାଫ । (ଘୋଷା)

ଫଏସଲା ତୋର ଗୁହାରି କରିବେ ହରି ଧରିବେ ତରଫ

ଫରମାସ ଦେଲି କହିବୁ ମୋ ପାଇଁ ହେଲେ ସେ ପଦେ ଦ୍ଵିରେଫ^୧ ।୧।

ଫଟା କପାଳକୁ ପ୍ରତିଦିନ ସେରେ ଅଧିକ ନୁହେଁ ମୁନଫ^୨ ।

ଫସଲ ମୋ ନାହିଁ ଭିକ୍ଷା ମୋ ଜୀବିକା ହେଲାବେଳେ ଜ୍ଵରକଫ ।୨।

ଫଳିଥିଲେ ସିନା ଭାଗ୍ୟକୁ ବହୁତ ଖାଆନ୍ତି ଏ ମୋର ଗଫ ।

ଫଣୀ ଅରି^୩ ପତି ଚିନ୍ତି କହେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ଅନୁପ୍ରାସ ଫ ।୩।

୧.ଦ୍ଵିରେଫ-ଭ୍ରମର ,୨-ମୁନଫ- ଲାଭ,ଅଧିକ, ୩. ଫଣୀ-ଅରି –ଗରୁଡ଼ ।

‘ଲ’ ୬

ଲୟ କରି ଦ୍ଵିଜସୁତ ହରିଚରଣ-କମଳ,

ଲଳନା ପାଶ ବିଦାୟ ହେଲା ପାଇବାକୁ ଫଳ । ଘୋଷା

ଲକ୍ଷ୍ୟ କେଉଁଠାକୁ ନାହିଁ ଯାଉଛି ମାତ୍ର କେବଳ

ଲଭିଲେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସିଦ୍ଧି ହେବ ହୃଦୟର ବଳ ।୧।

ଲକ୍ଷପତି ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣେ ଭେଟି ବୁଝିଲା ସକଳ

ଲକ୍ଷ୍ମୀକାନ୍ତଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ କହିବ କଥା ବିକଳ ।୨।

ଲଭିବାପାଇଁ ନନ୍ଦନ କରୁଛି ମୁଁ କାର୍ଯ୍ୟ ଭଲ

ଲବ୍ଧ ହେଉନାହିଁ କିମ୍ପା ଲେଖା ନାହିଁ କି ମ୍ବେ ଭାଲ ।୩

ଲଗ୍ନ ଅବା ପୂର୍ବଦୋଷୁ ନ ରହିବ ମୋର କୁଳ

ଲଘୁ ହେଉନାହିଁ କଷ୍ଟ ମୋ ପ୍ରତି ଏ ଅମଙ୍ଗଳ  ।୪।

ଲହରୀରେ ଭାସୁଅଛି ମିଳୁନାହିଁ ମୋତେ ସ୍ଥଳ

‘ଲ’ ଅ ନୁପ୍ରାସେ ଏ ଗୀତ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦର ଭାଳ  ।୫।

‘ଚ’ ୭

ଚତୁର ଜନେ ଚିତ୍ତରେ ପାଞ୍ଚ । ଚରିତ ଯାହା କରୁଛି ଖରଚ ହେ । (ଘୋଷା)

ଚଳିଗଲା ତମ ଗହ୍ୱର- ମଧ୍ୟକୁ  ସବିତାଙ୍କୁ ଦେଖି ଲଭି ସଙ୍କୋଚ

ଚଳାଚଳ ହେଲେ ନାହିଁ ରାତ୍ରିଚର  ପ୍ରାଣୀମାନେ ସେ ତ ବଡ଼ ପ୍ରପଞ୍ଚ  ।୧।

ଚଞ୍ଚଳ ବିପ୍ର- ନନ୍ଦନ ବାହାରିଲେ   ବଦନ-କମଳ ଅତି ବିକଚ

ଚତୁରକରଙ୍କ ଠାରେ ଲୟ ଯାର  ତା ମନ ସ୍ଵଚ୍ଛତାରେ ଜିଣେ କାଚ ।୨।

ଚରଚା ବୁଝିଲେ ଆଉ ଜଣେ ନୃପ  ଏହାଙ୍କର ମୂର୍ତ୍ତି ଦେଖି ସୁସଞ୍ଚ

ଚରିତ ତାଙ୍କଠୁ ତ୍ଵରିତ ଶୁଣିଲେ  ବୋଇଲେ କିଆଁ ସାହସ କରିଚ ।୩।

ଚନ୍ଦ୍ରଚୂଡ଼ ଚତୁରାନନ ଯାହାଙ୍କ  ଦେଖା ନ ପାନ୍ତି ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଉଚ୍ଚ

ଚରଣରେ ବ୍ୟଥା ମାତ୍ରକ ପାଇବ  ଫେରିଯାଅ ବାସେ ମାନ ମୋ ବଚ ।୪।

ଚକ୍ରଧରଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ମୋହ କଥା  କହିବ ନ ମାନି ଯଦି ଯାଉଛ

ଚଉରସ କରି ଖୋଳିଲେ ସରସୀ ତା ନୀର କି ନୀଳ ହୋଇବ ନୀଚ  ।୫।

ଚରିବା ଜନ୍ତୁଏ ତା ଜଳ ନ ପାନ୍ତି  କାହିଁକି ହେ ଲା ସେ ଏଡ଼େ ଅରୁଚ ।

ଚଞ୍ଚଳା ପତିଙ୍କି ସୁମରି ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ  କରିଅଛି ଅନୁପ୍ରାସ ଚ ।୬।

‘ରି’ ୮

ରୀତିମତ ଦ୍ଵିଜସୁତ ଗଲେ ଖୋଜିବାକୁ ହରି ।

ରିପୁ ହେଲା ସନ୍ଧ୍ୟାକାଳେ ଜଣେ ଶବରର ନାରୀ । (ଘୋଷା)

ରିଷା ବହି କହିଲା ସେ ଏଠାରୁ ଯାଅ ବାହାରି

ରିପୁ ଘଟିବ ବହୁତ ଧବ ଆସିଲେ ମୋହରି  ।୧।

ରିକ୍ତ ହସ୍ତେ ଆସୁଅଛି ଖାଦ୍ୟ ପଦାର୍ଥ ନ ଧରି

ରିଷଭ ମାସର ଦୂର୍ବାପରି ତୋତେ ଦେବି କରି  ।୨।

ରିକ୍ତା ତିଥିରେ ଗମିବା ଫଳ ଲବ୍ଧ ହେବ ଭାରି

‘ର’ ଅନୁପ୍ରାସେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ କହଇ ବିଚାରି  ।୩

‘ତ’୯

ତରଫ ନ ଧରି ଚିତ୍ତ ଥୟ କରି ଶୁଣ ଜନେ ଏହି ଚରିତ ।

ତରୁଣୀ ତନୟ ଦଣ୍ଡ ହେବ କ୍ଷୟ ବିନାଶିବ ସର୍ବ ଦୁରିତ ।(ଘୋଷା)

ତରୁଣୀର କଟୁବାଣୀ ଶୁଣି ବଟୁ ତଟୁପରି ଗଲେ ତ୍ଵରିତ

ତପନ ଗୋପନ ହେବାରୁ ଅନ୍ଧାରେ ସରଣୀ ନୁହଇ ବାରି ତ  ।୧।

ତରୁତଳେ ଆଶ୍ରା ନେଲାବେଳେ ଏକ ପୁରୁଷ ପ୍ରବେଶ ଅଗ୍ରତ

ତରକ ନ ରଖି ପଚାରିଲା ଦେଖି କେଉଁଠାରୁ ତୁମେ ଆଗତ  ।୨।

ତଟସ୍ଥ ହୋଇବ ଦେଖି ବନ୍ୟା ଜୀବ ତୁମ୍ଭେ ତ ସହଜେ ବାଳୁତ ।

ତଣ୍ଟିକଟା ବାଘ ,ଭାଲୁ, ସିଂହ, ପ୍ରାଣୀ ଛନ୍ତି ଏଥି ବହୁତ  ।୩।

ତମରେ ରହିବା ନିରାପଦ ନୁହେଁ ଗିଳିଦେବ ଆସି ଅହି ତ  ।୪।

ତକରାଳ କଲା ଦେଖି ତା ଘରଣୀ ଆସିଥିଲା ଏଥି ଏହିତ

ତଡ଼ିଦେଇଥିଲି ଗାଳି ଦେଇ ୟାକୁ ଖାଦ୍ୟ ନାହିଁ ବୋଲି ବହୁତ ।୫।

ତତେ ତ ଅଣ୍ଟିବ ନାହିଁ ଯେଉଁ ଫଳମୂଳ ଆଣିଅଛି କିଞ୍ଚିତ ।

ତିନି ଜଣ ତାକୁ ବାଣ୍ଟି କୁଣ୍ଟି କରି ଖାଇବା ଅଟେ କି ଉଚିତ  ।୬।

ତର୍ଜନ ଗର୍ଜନ ଶୁଣି ଆଡ଼ପଣ ଦେଲା ହେବାରୁ ବିରକତ ।

ତହୁଁ ଯେ ରହିଲା ଏ ଦୁହେଁ ଖାଇଲେ ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ବିରଚିତ ।୭।

'ପ’ ୧୦

ପଣ୍ଡିତ ସକଳ ଏ ଗୀତକୁ କଳ ତିନିଜଣ ତହିଁ ରହିଲେ ଏ ରୂପ

ପଞ୍ଚାସ୍ୟ ଏକ ପ୍ରବେଶି ସେହିଠାରେ ନେଲା ସେ ନାରୀକି ମାରି ଏକ କ୍ଷେପ (ଘୋଷା)

ପବନ ସମାନ ଆସି ପୁଣି ଏକ,ପୁରୁଷକୁ ନେଲା ଗରଜି ଅମାପ

ପବିତ୍ର ଧାରଣ ଭାବିଲେ ଶରଣ , ହେବ ଅକାରଣ ପର ହେଲା ନୃପ  ।୧।

ପରବେଶ କ୍ଷିପ୍ର ହେଲେ ଏକ ବିପ୍ର ଅତି ମନୋରମ ଦିଶେ ତାଙ୍କ ରୂପ

ପରିଷ୍କାର ହେଲା ସେ ସ୍ଥଳ ସେ କାଳେ , ପଦେ ପ୍ରଣିପାତ କଲେ ଏହି ଝପ ।୨।

ପହିଲେ କହିଲେ ତୁ ଯାକୁ ଖୋଜୁଛୁ, ମୁହିଁ ସେହି ଆସିଅଛି ତୋ ସମୀପ

ପରମାଦ ତୋତେ ଦେବାକୁ ବିଚାର, କରିଅଛି ପରା ରାଜା ବହି କୋପ ।୩।

ପହଞ୍ଚିଲେ ରାଜ୍ୟେ କହିବୁ ତାହାକୁ ,ଏକ ପୁତ୍ର ତୁମ୍ଭ ହୋଇଛି ହେ ଭୂପ

ପବନ ହାଡ଼ିର ଏକ କନ୍ୟା ଜନ୍ମ ହୋଇଛି ଏ ଦୁହେଁ ନ ଚିହ୍ନନ୍ତି ବାପ ।୪।

ପଠାଇଣ ଦୂତ ଅଣାଅ ତ୍ଵରିତ ,ଶୁଣାଅ ଦୁହିଁଙ୍କୁ କରି ଏକ ତଳ୍ପ

ପଦାର୍ଥ ଦେବାରେ ଧର୍ମ କି ଅଧର୍ମ ,ହୁଏ ସେହି ବେନି କରିବେ ନିଶାପ ।୫।

ପଚାରିଲେ ପଥେ ଘଟିବା ବିଷୟ ଉତ୍ତରରେ ହର ମାନସ ସଂତାପ

ପଦ୍ମାଳୟା ପତି ପଦ ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ଵ ଚିନ୍ତି, ରଚିଲା ଗୋକୁଳାନନ୍ଦ ପଦକଳ୍ପ  ।୬।